INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.05.2010r. (data wpływu 19.05.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.05.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

D. (dalej jako „Wnioskodawca”) nabywa od spółki B Sp. z o.o. z siedzibą w W (dalej jako „B”) usługi, które na fakturze VAT opisane są w następujący sposób:

1. „Usługi w ramach Pakietu Korzyści Pracowniczych - Zajęcia Sportowe” opodatkowane stawką VAT 22%;
2. „Usługi w ramach Pakietu Korzyści Pracowniczych - Pakiet Obiekty Sportowe” opodatkowane stawką 7%.
   
   

Charakter świadczonych usług oraz zastosowane stawki VAT wskazują, że zakupione świadczenia obejmują usługi w zakresie organizowania zajęć sportowych oraz usługi w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (sklasyfikowane do grupowania PKWiU 92.61). Należy podkreślić, że na fakturze VAT wystawionej przez B obie usługi są wyodrębnione.

Wnioskodawca zamierza refakturować zakupione od B usługi na osoby trzecie związane z Wnioskodawcą umowami o współpracę („Współpracujący”).

Refakturowanie (odsprzedaż zakupionych usług) będzie dokonywane po cenie zakupu, bez jakiejkolwiek marży narzuconej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zamierza dokonywać refakturowania z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT, która widnieje na fakturach VAT, wystawionych przez B, tj. stawki 22% w przypadku usług w zakresie organizowania zajęć sportowych oraz stawki 7% w przypadku usług w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (sklasyfikowanych do grupowania PKWiU 92.61).

Zarówno Wnioskodawca jak i B są zarejestrowanymi w Polsce podatnikami VAT czynnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo i obowiązek refakturować na Współpracujących usługi zakupione od B. z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT, która widnieje na fakturach VAT wystawionych przez B., tj. stawki 22% w przypadku usług w zakresie organizowania zajęć sportowych oraz stawki 7% w przypadku zajęć w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (sklasyfikowanych do grupowania PKWiU 92.61)...

W opinii Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo i obowiązek refakturować na Współpracujących usługi zakupione od B. z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT, która widnieje na fakturach VAT wystawionych przez B., tj. stawki 22% w przypadku usług w zakresie organizowania zajęć sportowych oraz stawki 7% w przypadku zajęć w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (sklasyfikowanych do grupowania PKWiU 92.61).

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają, w szczególności, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Według art. 8 ust. 1 VATU, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 VAT (...).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4 - w myśl art. 8 ust. 3 VAT - są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 VAT.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęcia „refakturowania” kosztów ani „refakturowania” usług. Rozwiązania takie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE. Ustawą z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie VAT, z mocą od 1 grudnia 2008r, w art. 30 dodano ust. 3, w którym postanowiono, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Zgodnie z zamierzeniem ustawodawcy „Propozycja dodania ust. 3 w art. 30 stanowi jednoznaczne doprecyzowanie, w jaki sposób jest określana podstawa opodatkowania przy świadczeniu usług o podobnym charakterze do usług m.in. pośrednictwa, jeżeli podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług”.

„Refakturowanie usług przewiduje natomiast art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Tym samym, podatnik będzie uważany za świadczącego „daną usługę”, a nie za wykonującego usługę pośrednictwa.

Z powyższych ustaleń wynika, że refakturowanie stanowi czynność techniczną, która nie wiąże się ze zmianą charakteru samej usługi, bądź przekształceniem refakturowanej usługi w usługę podlegającą innej stawce podatkowej. Przy refakturowaniu bowiem istnieje domniemanie, że refakturujący podmiot jest świadczącym dane usługi czyli niejako wchodzi w prawa i obowiązki podmiotu, który faktycznie świadczy te usługi.

Konsekwencją przyjęcia tego stanowiska jest to, że obydwaj podatnicy mają prawo (a w zasadzie obowiązek) zastosować stawkę podatku właściwą dla tej usługi. Dalszą konsekwencją uznania podatnika dokonującego odsprzedaży usługi za świadczącego, jest konieczność odpowiedniego jej udokumentowania (fakturą VAT), zaewidencjonowania jako sprzedaży w rejestrze VAT i wykazania w deklaracji rozliczeniowej.

Warto podkreślić, że przepis art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter obligatoryjny - to oznacza, że jego implementacja przez państwa członkowskie jest obowiązkowa.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazał, iż zamierza zakupić usługi w zakresie organizowania zajęć sportowych oraz usługi w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych, które następnie odprzeda („zrefakturuje”) na Współpracujących.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem, w szczególności, ust. 2-12c. Stosowanie do art. 41 ust. 2 VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do VATU, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 VATU. Pod poz. 158 załącznika nr 3 do VAT, wymieniono usługi w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych sklasyfikowane do grupowania PKWiU 92.61.

Tym samym, stawka podatku VAT dla świadczonych na terytorium RP usług w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych sklasyfikowanych w ww. grupowaniu PKWiU wynosi 7%. Jednocześnie w przypadku świadczenia usług w zakresie organizowania zajęć sportowych zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT wynosząca 22%.

Jak zostało wskazane powyżej, odsprzedaż (refakturowanie) usługi jest tożsama ze świadczeniem tej usługi. W rezultacie, Wnioskodawca, który zamierza refakturować usługi w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych sklasyfikowane do grupowania PKWiU 92.61 - będzie miał prawo do zastosowania w odniesieniu do tych usług stawkę podatku w wysokości 7%. Jednocześnie, w przypadku refakturowania usług w zakresie organizowania zajęć sportowych, Wnioskodawca zobowiązany będzie do zastosowania podstawowej 22% stawki podatku VAT, uwidocznionej na fakturze pierwotnej wystawionej przez B..

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w indywidualnych pisemnych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez Ministra Finansów, w szczególności: w interpretacjach wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 marca 2009r, Nr ILPP2/443-1163/08-3/GZ oraz Nr ILPP2/443-1163/08-4/GZ.

Należy podkreślić, że świadczenie, które Wnioskodawca zamierza nabyć i odsprzedać na rzecz Współpracujących nie ma charakteru jednolitego. W jego skład wchodzą dwie odrębne usługi; tj. usługi w zakresie organizowania zajęć sportowych oraz usługi w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych. Każda z tych usług jest w odmienny sposób traktowana na gruncie VAT. Żadna z tych usług nie stanowi elementu składowego pozostałej. Tym samym, nie ulega wątpliwości; że obie usługi powinny być rozliczone oddzielnie, przy zastosowaniu właściwych stawek podatkowych (tj. 7% w odniesieniu do usługi w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych, oraz 22% w przypadku usług w zakresie organizowania zajęć sportowych).

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku należy zatem uznać za uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.