Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1159/12-2/DG
z 20 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.11.2012 r. (data wpływu 23.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do kontynuowania amortyzacji oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przejętych nieodpłatnie od przekształcanych gospodarstw pomocniczych według zasad i wartości przyjętych przez te gospodarstwa pomocnicze przed przekształceniem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do kontynuowania amortyzacji oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przejętych nieodpłatnie od przekształcanych gospodarstw pomocniczych według zasad i wartości przyjętych przez te gospodarstwa pomocnicze przed przekształceniem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (C) jest instytucją gospodarki budżetowej powstałą na podstawie zarządzenia nr 41 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9.11.2010 r. w sprawie utworzenia instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą C (Dz. Urz. MSW z dnia 30 listopada 2010 r. Nr 14 poz. 68). C. jako instytucja gospodarki budżetowej jest jednostką sektora finansów publicznych tworzoną w celu realizacji zadań publicznych która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania i pokrywa koszty swojej działalności oraz zobowiązania z uzyskiwanych przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 o finansach publicznych Dz.U. 2009 Nr 157 poz. 1240 ze zm.).

Zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, instytucja gospodarki budżetowej może być utworzona poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 września 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcenia gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje gospodarki budżetowej. W świetle § 4 ust. 1 powyższego rozporządzenia Rady Ministrów instytucja gospodarki budżetowej przejmuje przysługujące gospodarstwu pomocniczemu przed jego przekształceniem należności, uprawnienia, obowiązki, środki pieniężne oraz rzeczowe składniki majątkowe inne niż nieruchomości. C. jest osobą prawną wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego. C. utworzone zostało poprzez przekształcenie gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych (ust. 4 zarządzenia ). C. przejęło środki pieniężne, należności i zobowiązania pozostałe po likwidacji zakładów budżetowych Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. W zakresie przejętego przez C. mienia jednostek C. wstąpiło w prawa i obowiązki tych jednostek, wynikające z formy przejęcia (ust. 5 zarządzenia). C. samodzielnie gospodaruje majątkiem, który stanowią przeniesione na własność nieruchomości określone w załączniku do statutu C. mienie przekazane w formie użyczenia określone w załączniku do statutu C. inne składniki aktywów trwałych i obrotowych określone w bilansie otwarcia C. i mienie nabyte z własnych środków C. (§ 13 ust. 2 statutu C.).

C. prowadzi działalność w zakresie organizacji i obsługi szkoleń, zakwaterowania osób, obsługi technicznej i naprawy sprzętu transportowego, w tym wykonywania badań technicznych pojazdów, dystrybucji paliw, zabezpieczenia funkcjonowania lotniska Warszawa-Babice, działalność lotnicza w zakresie wsparcia działań lotnictwa służb porządku publicznego, wykonywania przewozów lotniczych wykonywania zadań specjalnych w zakresie zakwaterowania i wyżywienia osób uczestniczących lub poszkodowanych w klęskach żywiołowych.

Przejęty przez C. majątek w tym środki trwałe są wykorzystywane w taki sam sposób jak wykorzystywane były przez gospodarstwa pomocnicze. Nadal służą działalności analogicznej do wykonywanej przez gospodarstwa pomocnicze. Prowadzona działalność gospodarcza przynosi dochody. Środki trwałe, które zostały nieodpłatnie przejęte w ramach przekształcenia gospodarstw pomocniczych były przez te gospodarstwa amortyzowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy C. będący instytucją gospodarki budżetowej ma kontynuować amortyzację środków trwałych przejętych nieodpłatnie od przekształcanych gospodarstw pomocniczych według zasad i wartości przyjętych przez te gospodarstwa pomocnicze przed przekształceniem i czy odpisy amortyzacyjne tychże środków trwałych według przyjętych zasad będą stanowiły koszty uzyskania przychodów C.?

Zdaniem Wnioskodawcy, C. ma kontynuować sposób i zasady amortyzacji środków trwałych przyjęte przez przekształcone gospodarstwa pomocnicze i dokonywane odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszt uzyskania przychodów C.. Utworzenie C. jako instytucji gospodarki budżetowej związane było z przekształceniem gospodarstw pomocniczych i przejęciem majątku przekształcanych gospodarstw pomocniczych. C. przejęło przysługujące gospodarstwom pomocniczym przed jego przekształceniem należności, uprawnienia, obowiązki, środki pieniężne oraz rzeczowe składniki majątkowe inne niż nieruchomości. Przejęty majątek, w tym środki trwałe służyły prowadzeniu działalności gospodarczej, która jest kontynuacją działalności przekształconych gospodarstw pomocniczych. Przekształcenie gospodarstw pomocniczych i utworzenie C. spowodowało przejęcie wszelkich praw i obowiązków gospodarstw pomocniczych, w tym także konieczność kontynuowania amortyzacji środków trwałych przejętych nieodpłatnie od przekształcanych gospodarstw pomocniczych według zasad i wartości przyjętych przez gospodarstwa pomocnicze przed przekształceniem. Zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. 2011 Nr 74 poz. 397 ze zm.) w razie przekształcenia formy prawnej podziału albo połączenia podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Ponadto, na podstawie art. 16h ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony.

Łączna interpretacja wskazanych wyżej przepisów wskazuje, że winny one mieć zastosowanie do C. jako instytucji gospodarki budżetowej powstałej z przekształcenia gospodarstw pomocniczych.

Odnośnie kosztów uzyskania przychodów należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Mając na względzie powyższe przepisy należy wskazać, że w przypadku C. spełnione są przesłanki do uznania odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów. Środki trwałe przejęte od gospodarstw pomocniczych są wykorzystywane przez C. do prowadzonej działalności gospodarczej i przyczyniają się do osiągnięcia przychodów. Środki trwałe są wykorzystywane w ten sam sposób w jaki były wykorzystywane przez gospodarstwa pomocnicze. Środki trwałe były amortyzowane przez gospodarstwa pomocnicze. Natomiast odpisy amortyzacyjne są dokonywane zgodnie z zasadami określonymi przepisami prawa określonymi w art. 16, l6a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Nawiązując do przedmiotowej sprawy wskazać należy, że środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne służą do osiągania przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że wydatki z nimi związane powinny być również rozliczane w dłuższym okresie. Dlatego też w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Nie w każdej sytuacji bowiem wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu będzie kosztem. Na co wskazano powyżej, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako koszt uzyskania przychodu traktowane będą dokonywane według szczegółowych zasad odpisy amortyzacyjne. Niekiedy jednak również takie odpisy nie będą mogły być uwzględnione w rachunku podatkowym.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),
  

• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  
  
  

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest instytucją gospodarki budżetowej utworzoną w wyniku przekształcenia gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych. C. przejęło środki pieniężne, należności i zobowiązania pozostałe po likwidacji zakładów budżetowych, w tym również środki trwałe, przejęte nieodpłatnie w ramach przekształcenia gospodarstw pomocniczych i były przez te gospodarstwa amortyzowane.

W niniejszej sprawie istotnym jest zatem ustalenie, czy Wnioskodawca wstępując z mocy prawa w prawa i obowiązki przejętych w wyniku likwidacji jednostek, ma prawo w świetle art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez jednostkę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA.

Co wykazano powyżej, rozpatrując możliwość zaliczenia określonego wydatku do kosztów podatkowych należy w pierwszej kolejności mieć na względzie, czy wydatek ten nie mieści się w określonym w art. 16 ust. 1 ustawy wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Istotnym w niniejszej sprawie jest, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. nabytych nieodpłatnie, jeżeli:
   • nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub
   • dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
   • nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,
2. jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały nabyte, lecz niezaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
3. oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania,
   
4. nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej;
   
   

Należy zatem stwierdzić, że zgodnie z ww. art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie bądź z dochodów niepodlegających opodatkowaniu.

Uwzględnić przy tym należy jednakże, że nie każde nieodpłatne nabycie skutkować będzie zakazem zaliczania odpisów w koszty. Stanie się tak, gdy nieodpłatne nabycie nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

Powstanie przychodu z tego tytułu reguluje art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

2. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
   
   

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przy tym:

14. wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów;
    
    
    

Jeżeli zatem nie stanowi przychodu wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw sfinansowanych z budżetu jednostki publicznej lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych wskazanych w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to odpisy amortyzacyjne od takiej rzeczy lub prawa w części sfinansowanej przez podmiot publiczny nie są kosztem uzyskania przychodu.

Natomiast w sytuacji, gdy jakieś nieodpłatne przysporzenie stanowi przychód, to odpisy amortyzacyjne od nabytej w taki sposób rzeczy stanowią koszt uzyskania przychodu.

Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w świetle art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Jednostkę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy i nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych pozyskanych przez Jednostkę nieodpłatnie od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia opisanego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.