Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-107/13/CzP
z 4 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 października 2012 r.), uzupełnionym w dniu 14 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości bonów towarowych wyemitowanych przez Spółkę /pytania oznaczone we wniosku Nr 3, 4, 5, 6/ - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości bonów towarowych wyemitowanych przez Spółkę. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 09 stycznia 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-1380/12/CzP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 14 stycznia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się między innymi sprzedażą detaliczną odzieży i obuwa sportowego oraz sprzętu turystycznego. Spółka rozważa wyemitowanie bonów towarowych, które w ramach różnych akcji marketingowych będą rozdawane wśród potencjalnych klientów. Bony będą traktowane jako środek płatniczy, który będzie mógł być wykorzystany przez jego posiadacza do „zapłaty” za towar nabyty w sklepach prowadzonych przez Spółkę. Będą one stanowić jedynie środek dowodowy (poświadczenie), że jego posiadaczowi przysługuje uprawnienie do wymiany bonu na towar.

Bony, które będą wyemitowane przez Spółkę charakteryzować się będą następującymi cechami:

1. uprawniają do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach Spółki,
2. nie podlegają wymianie na gotówkę,
3. nie podlegają realizacji po upływie terminu ważności,
4. nie uprawniają do zwrotu różnicy w przypadku, gdy łączna wartość brutto zakupionych towarów jest niższa niż wartość nominalna Bonu,
5. nakładają na klienta obowiązek uiszczenia dopłaty, jeżeli wartość zakupów będzie przewyższała wartość Bonu.
   
   

Zdaniem Spółki, w przedstawionej sytuacji wystąpią następujące kategorie, które są związane z kategoriami przychodów lub kosztów.

1. Przychód, który powstaje w momencie sprzedaży towaru, który zostaje opłacony bonem towarowym wyemitowanym przez Sprzedawcę,
2. Koszt bezpośredni w postaci kosztu własnego sprzedaży stanowiącego cenę nabycia towaru sprzedanego w punkcie 1,
3. Koszt związany z tym iż zapłata za towar zostaje uiszczona w formie bonów, a nie w formie gotówkowej; ponieważ to Sprzedawca jest emitentem tych bonów należność za sprzedany towar jest zapłacona właśnie tymi bonami, a więc nigdy nie przyjmie formy pieniężnej. W efekcie w momencie sprzedaży powstaje w Spółce należność od klienta, która nigdy nie zostanie spłacona w formie pieniężnej, ponieważ jako dowód zapłaty klient przedstawił otrzymany od Sprzedawcy bon towarowy. W związku z tym wartość, na jaką opiewa ten bon stanowi dla Spółki koszt działalności.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość bonu towarowego, który podlega wymianie na towar w sklepach detalicznych Spółki, co sprowadza się do tego, że stanowi on formę zapłaty za ten towar stanowi dla Niej koszt uzyskania przychodu, jeśli akcja marketingowa, w ramach której bony były rozdawane miała charakter reprezentacyjny? /pytanie oznaczone we wniosku Nr 3/

Czy wartość bonu towarowego, który podlega wymianie na towar w sklepach detalicznych Spółki, co sprowadza się do tego, że stanowi on formę zapłaty za ten towar stanowi dla Niej koszt uzyskania przychodu, jeśli akcja marketingowa, w ramach której bony były rozdawane nie miała charakteru reprezentacyjnego tylko reklamowy? /pytanie oznaczone we wniosku Nr 4/

W którym momencie wartość bonu towarowego, o którym mowa w pytaniu 4 stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu? /pytanie oznaczone we wniosku Nr 5/

W jakiej wartości należy rozpoznać koszt uzyskania przychodu w przypadku, o którym mowa w pytaniu 4? /pytanie oznaczone we wniosku Nr 6/

Zdaniem Spółki:

Ad. 3

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, jako kosztów uzyskania przychód nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W związku z powyższym wartość bonów towarowych przekazana w celach reprezentacyjnych, które zostały następnie wymienione na towar - nie stanowi dla Spółki kosztu uzyskania przychodu.

Ad. 4

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W katalogu wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 nie zostały uwzględnione wydatki o charakterze reklamowym w związku z powyższym wartość bonów towarowych wydanych w celach reklamowych stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Ad. 5

Jako moment rozpoznania kosztów uzyskania przychodów mogą być brane pod uwagę dwa momenty:

1. moment przekazania tych bonów
2. moment zrealizowania tych bonów, czyli zapłaty nimi za towar Spółki.
   
   

Ponieważ przekazanie bonów towarowych o określonej wartości nominalnej nie powoduje po stronie Spółki wygenerowania kosztów odpowiadających tej wartości, to Jej zdaniem, w momencie przekazania bonów nie dochodzi do powstania kosztu podatkowego odpowiadającego wartości tych bonów; poza tym zawsze może dojść do sytuacji, że bon nie zostanie zrealizowany i wówczas zarachowanie wartości bonów w koszty podatkowe w momencie ich przekazania powodowałoby wygenerowanie kosztów, które nie znajdą odzwierciedlania w rzeczywistości, bowiem nie dojdzie do ich wymiany na towar oferowany przez Spółkę. Same bony towarowe stanowią jedynie uprawnienie do nabycia usługi, towaru w przyszłości. Zdaniem Spółki, dopiero moment faktycznej realizacji bonu skutkuje rozpoznaniem kosztu uzyskania przychodu. Takie podejście jest spójne z zasadą rozpoznania przychodu w przypadku, gdy podmiot dokonuje sprzedaży bonów towarowych. W tym wypadku dopiero moment faktycznej realizacji bonu jest uznawany za moment, w którym podmiot emitujący bony uzyskuje przychód w myśl updop. Przykładem takiego podejścia jest interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2011 r. Znak: IPPB5/423-77/11-2/RS

Ad. 6

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ponieważ, działania reklamowe mają oczywiście na celu zwiększenie przychodów, a rozważana sytuacja nie została wymieniona w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zdaniem Spółki, koszt uzyskania przychodu należy rozpoznać w wartości nominalnej bonu towarowego, który został zrealizowany (wymieniony na towar) w sklepie detalicznym Spółki.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one poniesione i prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Wartość bonów towarowych nie może zostać uznana za koszty uzyskani przychodów, gdyż wydanie bonu nie wiąże się z poniesieniem kosztu. Nie można bowiem przyjąć, że z chwilą wydania bonu o jakim mowa we wniosku, majątek Spółki zostaje zmniejszony o jego wartość. Jeżeli tak, to koszt nie może zostać uznany za poniesiony, co dyskwalifikuje go jako koszt uzyskania przychodu. Ze względu na tę okoliczność stanowisko Spółki należało ocenić jako nieprawidłowe.

Nie oznacza to jednak, że wartość wydanych kontrahentowi towarów w ramach realizacji bonów zawsze nie może zostać uznana za koszt uzyskania przychodów. We wniosku Spółka przedstawiła dwa przypadki, w których może dojść do wydania towaru w ramach realizacji bonów.

Są to:

1. reprezentacja,
2. reklama.
   
   

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 updop ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważnych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in. – w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przepis ten odnosi się do sfery kontaktów podatnika z jego kontrahentami, klientami, partnerami biznesowymi.

Koszty poniesione w związku z reprezentacją, na mocy powołanego wyżej przepisu, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Wyłączeniu temu nie podlegają koszty reklamy, które mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, co w rozpatrywanym przypadku będzie miało miejsce w momencie wydania towarów kontrahentowi/klientowi na podstawie bonów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki dot. możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wartości bonów wyemitowanych przez Spółkę, jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego od dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.