Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-116/13/JK
z 11 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013 r. (wpływ 14 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 16 maja 2013 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania ubytków biokomponentów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 16 maja 2013 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania ubytków biokomponentów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo w dniu 24 stycznia 2012 r. wpisane zostało przez Agencję Rynku Rolnego do rejestru wytwórców w zakresie wytwarzania, magazynowania lub wprowadzania do obrotu biokomponentów. Zainteresowany wskazuje, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.) i załącznika nr 1 do tej ustawy oraz art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz.U. Nr 169, poz. 1199) jest producentem wyrobów akcyzowych - biokomponentów - estrów metylowych wyższych kwasów tłuszczowych. Wytwarzane biokomponenty sprzedaje w całości jako biokomponent, który nie stanowi samoistnego paliwa. Produkcję biokomponentów rozpoczęto w styczniu 2012 r. i za rok 2012 ubytki z tytułu produkcji i magazynowaniu wyniosły 3.207 dm3. W „roku 2012”, ze względu na specyfikę produkcji i magazynowania ubytki wystąpią również.

Uzupełniając wniosek Zainteresowany wskazał, iż produkcja opisanych we wniosku wyrobów odbywa się w składzie podatkowym, a przemieszczenie sprzedawanych biokomponentów dokonywane jest w procedurze zawieszenia poboru akcyzy za pomocą elektronicznego administracyjnego dokumentu e-AD. Produkowany i sprzedawany wyrób klasyfikowany jest do kodu CN 3826 00 10 - Monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych, zawierające objętościowo 96,5% lub więcej estrów (FAMAE) - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• czy w związku z powstaniem ubytków w produkcji i magazynowaniu biokomponentów - estrów metylowych wyższych kwasów tłuszczowych powstanie obowiązek zapłaty akcyzy?
• jeśli tak, to jaką stawkę akcyzy należy uznać za właściwą przy ustaleniu akcyzy we wskazanym przypadku?

Stanowisko Zainteresowanego.

W ocenie Wnioskodawcy, wytwarzane biokomponenty nie zostały wykazane w katalogu wyrobów energetycznych - w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Dla produkowanych wyrobów, sklasyfikowanych w poz. 44 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, nie określono stawki akcyzy - a contrario art. 89 ust 1 i 2 cyt. ustawy.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż ww. pozycja załącznika nr 1 obejmuje bez względu na kod CN - pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych.

Zdaniem Zainteresowanego pomimo tego, iż jest producentem wyrobu akcyzowego, nie jest „płatnikiem” akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Procedura zawieszenia poboru akcyzy to procedura stosowana podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe - art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Ubytki wyrobów akcyzowych, to - między innymi - wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych - art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. a ustawy.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy - art. 8 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, ze zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

Powyższy zapis jest podyktowany pewną dychotomią, jaka występuje w zakresie regulacji dotyczących podatku akcyzowego. Mianowicie zakres tego podatku jest regulowany zarówno przez przepisy Wspólnotowe, jak i krajowe. W związku z tym, iż kody CN, które są regulowane przez przepisy Wspólnotowe, ulegają corocznie zmianom (Komisja Europejska wydaje stosowne rozporządzenie zmieniające z mocą od 1 stycznia nowego roku), ustawodawca krajowy, wprowadził do ustawy zastrzeżenie, iż zmiany w Nomenklaturze Scalonej nie powodują zmian w opodatkowaniu wyrobów akcyzowych, jeżeli zmiany te nie zostały zawarte również w przepisach nowej ustawy o podatku akcyzowym. W rezultacie, w przypadku zmiany Nomenklatury Scalonej, wszelkie zmiany klasyfikacji CN towarów klasyfikowanych jako wyroby akcyzowe nie będą pociągały za sobą zmian w opodatkowaniu akcyzą, zarówno w zakresie uznania danego towaru za wyrób akcyzowy, jak i w zakresie poszczególnych elementów opodatkowania w przypadku wyrobów akcyzowych (tj. stawek akcyzy, prawa do stosowania zwolnień od akcyzy, czy też warunków stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy). Zatem wszelkie zmiany Nomenklatury Scalonej nie wywołują konsekwencji na gruncie podatku akcyzowego, dopóki zmiany te nie zostaną wskazane w treści ustawy o podatku akcyzowym.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych lub doszło do całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych - art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia - art. 30 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 30 ust. 3 i 4, nie ma zastosowania w przypadku ubytków lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, wynikających z popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu - art. 30 ust. 5 ustawy.

Wskazać należy, że obowiązek podatkowy, co do zasady, powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej - art. 10 ust. 1 ustawy.

W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zakończenia tej procedury, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, do obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego stosuje się stawkę akcyzy obowiązującą w dniu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy - art. 45 ust. 1 i 2 ustawy.

Z kolei, w myśl art. 85 ust. 1 pkt 1 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (t.j. Dz. U. 2013 r. poz. 166), zwanego dalej rozporządzeniem, podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego wysokości norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest:

1. wysokość rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia w ostatnim okresie obrachunkowym lub
2. badanie rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia, lub
3. ocena zaawansowania technologicznego stosowanych urządzeń i technologii.

Badania wysokości ubytków należy dokonać w przypadkach przekazania do eksploatacji nowego (lub po remoncie) działu produkcyjnego, wprowadzenia zmian technicznych lub technologicznych, które mogą mieć wpływ na wysokość ubytków, lub rozpoczęcia produkcji nowego wyrobu (§ 7 ust. 2 rozporządzenia). Z kolei, w myśl § 9 rozporządzenia, w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
   
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
   
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
5. objęte pozycją CN 3403;
   
6. objęte pozycją CN 3811;
   
7. objęte pozycją CN 3817;
   
8. oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
   
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych - art. 86 ust. 2 ustawy.

Stawki akcyzy na wyroby energetyczne, zgodnie z art. 89 ust. 1 ustawy, wynoszą dla:

1. węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ);

2. benzyn silnikowych o kodach CN 2710 11 45 lub 2710 11 49 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach - 1.565,00 zł/1000 litrów;

3. (uchylony);

4. benzyn lotniczych o kodzie CN 2710 11 31, paliw typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz nafty pozostałej o kodzie CN 2710 19 25 - 1.822,00 zł/1000 litrów;

5. paliw do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 - 1.446,00 zł/1000 litrów;

6. olejów napędowych o kodzie CN 2710 19 41 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach - 1.196,00 zł/1000 litrów;

7. (uchylony);

8. biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczonych do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN - 1.196,00 zł/1000 litrów;

9. olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych o kodach CN od 2710 19 41 do 2710 19 49, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi - 232,00 zł/1000 litrów;

10. olejów opałowych o kodach CN od 2710 19 51 do 2710 19 69:

1. z których 30% lub więcej objętościowo destyluje przy 350°C lub których gęstość w temperaturze 15°C jest niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi - 232,00 zł/1000 litrów,
2. pozostałych, niepodlegających obowiązkowi barwienia i znakowania na podstawie przepisów szczególnych - 64,00 zł/1000 kilogramów;

11. olejów smarowych, pozostałych olejów o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99 - 1.180,00 zł/1000 litrów;

12. gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:

a. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:

- skroplonych - 695,00 zł/1000 kilogramów,

- w stanie gazowym - 11,04 zł/1 gigadżul (GJ),

b. wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach:

- biogazu, bez względu na kod CN - 0 zł,

- wodoru i biowodoru o kodzie CN 2804 10 00 - 0 zł;

13. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ);

14. pozostałych paliw silnikowych - 1.822,00 zł/1000 litrów;

15. pozostałych paliw opałowych:

a. w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15°C jest:

- niż 890 kilogramów/metr sześcienny - 232,00 zł/1000 litrów,

- równa lub wyższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny - 64,00 zł/1000 kilogramów,

b. gazowych - 1,28 zł/gigadżul (GJ).

Z opisu wniosku wynika, że Zainteresowany w składzie podatkowym produkuje, magazynuje oraz wysyła w procedurze zawieszenia poboru akcyzy dodatki do paliw silnikowych - estry metylowych wyższych kwasów tłuszczowych - przeznaczane i sprzedawane jako biokomponenty.

Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane biokomponenty - nie zostały wykazane art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. W ocenie Zainteresowanego dla produkowanych wyrobów nie określono stawki akcyzy, a także pomimo faktu, że jest producentem wyrobu akcyzowego, to w opisanym stanie faktycznym nie jest podatnikiem akcyzy.

Biorąc pod uwagę opis zawarty we wniosku oraz treść powołanych przepisów stanowisko Zainteresowanego należy uznać za prawidłowe tylko częściowo. W ocenie tutejszego organu należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie będzie podatnikiem akcyzy z tytułu strat powstających podczas produkcji biokomponentów.

Natomiast w przypadku powstania ubytków (strat) związanych z magazynowaniem i przemieszczaniem wyprodukowanych biokomponentów - dodatków do paliw - będą one co do zasady przedmiotem opodatkowania akcyzą według stawki akcyzy w wysokości 1.822,00 zł/1000 litrów.

Wskazać należy, iż dodatki lub domieszki do paliw silnikowych nie zostały sklasyfikowane w ustawie na podstawie nomenklatury scalonej, lecz w oparciu o kryterium przeznaczenia.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 akapit 2 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. UE L Nr 283, str. 51 ze zm.) oprócz produktów wymienionych w ust. 1 wszelkie produkty przeznaczone do wykorzystania, oferowania na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwa silnikowe lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych, podlegają opodatkowaniu wg stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego. Zgodnie z zasadą wynikającą z powyższego przepisu dyrektywy stawka akcyzy dla dodatków lub domieszek do paliw jest taka sama jak dla pozostałych paliw silnikowych o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 14 ustawy - skoro w przepisach art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy nie została określona stawka dla biokomponentów stanowiących dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Za taką interpretacją przemawia także stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie C-517/07, w której Trybunał wskazał, iż „wydaje się że ustawodawca wspólnotowy zamierzał potraktować dodatki dodawane do paliw silnikowych w taki sam sposób jak paliwa silnikowe niezależnie od natury tych dodatków, wyłącznie z uwagi na fakt iż są one dodawane do tych paliw, tak aby poddać je tej samej regulacji podatkowej jak same paliwa”. Trybunał wskazał, że nie jest możliwe odróżnienie paliwa jako takiego od dodatku, z którym zostało ono zmieszane bez przeprowadzenia szczegółowej analizy chemicznej. W tych okolicznościach, jeżeli dodatki do paliw silnikowych nie miałby być poddane opodatkowaniu jak paliwo silnikowe to powstałoby ryzyko nadużyć wynikające z faktu, iż kontrole byłyby co najmniej trudniejsze. Niezbędne byłoby bowiem w każdym poszczególnym przypadku dokonanie analizy składników mieszanki w celu uzyskania proporcji paliwa silnikowego i dodatków w nim zawartych (por. WSA w Rzeszowie w orzeczeniu z dnia 28 września 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 470/10).

Zatem do obliczania należnego podatku akcyzowego z tytułu ubytków powstających podczas magazynowania i przemieszczania ww. wyrobów z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy - należy zastosować stawkę akcyzy w wysokości 1.822,00 zł/1000 litrów. Należy przy tym zauważyć, że przepisy ustawy przewidują zwolnienie od akcyzy ubytków wyrobów akcyzowych powstałych wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia oraz zwolnienie ubytków wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a. Ponadto, w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że tutejszy organ nie mógł zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w pełnym zakresie, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację. Wobec powyższego załączone dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia zawartego we wniosku.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.