INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 26 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ponoszonych przez osoby przebywające w zagranicznej podróży służbowej i wynajmujące samochód osobowy w miejscu docelowym podróży tj.:

• opłat za wynajem samochodu – jest nieprawidłowe.
• opłat za paliwo, parkingi, autostrady, inne – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ponoszonych przez osoby przebywające w zagranicznej podróży służbowej i wynajmujące samochód osobowy w miejscu docelowym podróży tj. opłat za wynajem samochodu, opłat za paliwo, parkingi, autostrady, inne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy Wnioskodawcy oraz osoby współpracujące z Wnioskodawcą (wykonawcy w projektach badawczych, doktoranci, studenci) odbywają podróże zagraniczne związane z działalnością naukową, badawczą i dydaktyczną. Najczęściej podróże odbywają się samolotem lub pociągiem, ale są też podróże, w czasie których są wynajmowane samochody osobowe w miejscu docelowym podróży (pracownik odbywa podróż samolotem, a na miejscu wypożycza samochód). Wynajęcie samochodu związane jest z prowadzeniem badań terenowych (przewóz aparatury badawczej) w miejscach gdzie nie ma transportu publicznego, skorzystanie z transportu publicznego jest niemożliwe bądź w innych uzasadnionych przypadkach. Wynajmujący samochody osobowe prowadzą ewidencję przebiegu pojazdu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Osoby te otrzymują zwrot całości kosztów poniesionych podczas podróży zagranicznych, tj. kosztów: wynajmu samochodu, paliwa oraz opłat za autostrady, parkingi itp. na podstawie przedstawianych dowodów zakupu (faktury, rachunki i inne możliwe do uzyskania w danym kraju dokumenty). Do kosztów uzyskania przychodu zaliczane są jedynie poniesione wydatki do wysokości nie wyższej niż kwota wynikająca z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych właściwe jest:

• zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu pełnej wysokości opłat związanych z wynajęciem samochodu (czynsz najmu) ponoszonych przez osoby przebywające w zagranicznej podróży służbowej i wynajmujące samochód osobowy w miejscu docelowym,
• zaliczenie pozostałych wydatków (paliwo, parkingi, autostrady, inne) do kosztów uzyskania przychodu do wysokości limitu wynikającego z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uzasadnionego wynajmowania samochodów osobowych w miejscu docelowym podróży prawidłowe jest zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu pełnej wysokości opłat związanych z wynajęciem samochodu (czynsz najmu).

Ponieważ umowa najmu jest czynnością cywilnoprawną poprzedzającą używanie samochodu, poniesione wydatki na wynajem samochodów nie podlegają ograniczeniu wskazanemu w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT i mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych w pełnej wysokości ich poniesienia.

Powyższe stanowisko jest zgodne z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2012 r. (II FSK 2030/10).

Pozostałe wydatki (paliwa oraz opłaty za autostrady, parkingi, itp.) podlegają temu ograniczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownicy i współpracownicy Wnioskodawcy otrzymują zwroty kosztów podróży zagranicznych, w trakcie których osoby te wynajmują samochody osobowe. W takim przypadku Wnioskodawca zwraca im pełne koszty wynajmu samochodu, paliwa, opłat za autostrady czy parkingi itp.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „ustawa o pdop”), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, nie pozostawia wątpliwości, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Dodatkowo na co wyraźnie wskazuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, niektóre wydatki choć niewątpliwie spełniają przesłanki wskazane w tym przepisie, na skutek objęcia ich zamkniętym katalogiem zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów (bądź też stanowią ale podlegają limitowaniu).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika:

1. w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) – w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
2. w jazdach lokalnych – w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu,

określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z kolei stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podp, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Sposób prowadzenia ewidencji – w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika – został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym kluczowe znaczenie ma ustalenie co mieści się w zakresie pojęcia „koszty używania” samochodu.

Wskazać zatem należy, iż koszty używania samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a i pkt 51 updop nie oznaczają wyłącznie stricte kosztów jego eksploatacji. Koszt używania nie jest bowiem pojęciem tożsamym z kosztem eksploatacji. Możliwość korzystania z cudzej rzeczy z zasady wynika z istnienia tytułu prawnego. Jeżeli uprawnienie to wynika z umowy, a umowa ta ma charakter odpłatny (tak jak w niniejszej sprawie) to uznać należy, że wydatki związane z realizacją tej umowy są wydatkami z tytułu kosztów używania tej rzeczy. Wydatki związane z uprawnieniem do używania cudzej rzeczy, stanowią niewątpliwie wydatek związany z jej używaniem. Do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego własności podatnika zaliczać niewątpliwie należy wszystkie wydatki poniesione w związku z uprawnieniem do posługiwania się (np. czynsz najmu), jak i z samym posługiwaniem się rzeczą (korzystaniem z rzeczy), a więc również wskazane we wniosku wydatki na zakup paliwa, z tytułu opłat za przejazd autostradą oraz opłat za parkingi.

Skoro wydatki z tytułu najmu samochodów osobowych oraz wydatki na paliwo oraz z tytułu opłat za przejazd autostradą, czy opłat za parkingi stanowią wydatki z tytułu używania samochodu dla potrzeb działalności gospodarczej, to podatnik będzie zobowiązany uwzględniać je w ewidencji przebiegu tego pojazdu i rozliczać w ramach wynikającego z niej limitu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w przypadku wynajmowania samochodów osobowych za granicą, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu użytkowania tych samochodów – pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jednak do wysokości nie wyższej niż kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Biorąc powyższe pod uwagę nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż wydatki na wynajem samochodu podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w całości (bez ograniczeń wynikających z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ponoszonych przez osoby przebywające w zagranicznej podróży służbowej i wynajmujące samochód osobowy w miejscu docelowym podróży, tj.:

• opłat za wynajem samochodu – jest nieprawidłowe.
• opłat za paliwo, parkingi, autostrady, inne – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż tut. Organ nie podziela zawartego w nim stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.