INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 06 lutego 2012r.), uzupełnionym w dniu 24 kwietnia 2012r. i 02 maja 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży składników majątku:

• niezamortyzowanej wartości infrastruktury sieci,
• wartości remanentu końcowego towarów,
• opłaty notarialnej związanej ze sprzedażą sieci,

- jest prawidłowe,

• wartości netto należności,

- jest nieprawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3 dotyczące kosztów uzyskania przychodów)

UZASADNIENIE

W dniu 06 lutego 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży składników majątku:

• niezamortyzowanej wartości infrastruktury sieci,
• wartości remanentu końcowego towarów,
• opłaty notarialnej związanej ze sprzedażą sieci,
• wartości netto należności.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 20 kwietnia 2012r. Znak IBPP3/443-118/12/ASz, IBPBI/2/423-114/12/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniach 24 kwietnia 2012r. i 02 maja 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się sprzedażą wysyłkową towarów oraz świadczeniem usług internetowych. Usługi polegają na dostępie do internetu dla klientów indywidualnych. Obejmują swoim zasięgiem ok. 700 umów z klientami zamieszkującymi jedno z osiedli. W związku ze świadczeniem wyżej wymienionych usług Spółka jest w posiadaniu całej infrastruktury sieci komputerowej oraz zawarła szereg umów, w tym umowy dzierżawy studni oraz kabli. W 2012r. Spółka zamierza odsprzedać cała sieć komputerową i zająć się jedynie sprzedażą towarów w ramach sklepu internetowego. Planowana sprzedaż sieci będzie obejmować w szczególności: sprzedaż infrastruktury sieci, sprzedaż należności i zobowiązań, sprzedaż towarów dotyczących sieci internetowej. Nastąpi także cesja umów wszystkich klientów, na rzecz których Spółka świadczy usługi dostępu do internetu. Będzie miała miejsce również cesja większości umów związanych z prowadzeniem ww. działalności (np. umowa dzierżawy studni, umowa dzierżawy kabli, telefony służbowe, umowy z energetyką, umowa najmu nieruchomości itp.). Zdaniem Spółki tak odsprzedana sieć będzie stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące swoje zadania. Spółka stoi na stanowisku, że dokonuje sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym może skorzystać z wyłączenia stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż nastąpi w formie aktu notarialnego oraz zostanie wystawiona faktura VAT ze stawką NP.

W momencie sprzedaży Spółka uzna za koszt uzyskania przychodu takie składniki jak:

• nieumorzona wartość infrastruktury sieci,
• wartość remanentu końcowego towarów,
• wartość netto należności,
• opłaty notarialne związane ze sprzedażą sieci.
  
  

Przychodem do opodatkowania będzie natomiast:

• wartość wynikająca z faktury sprzedaży,
• wartość netto zobowiązań.
  
  

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 kwietnia 2012r. Znak IBPP3/443-118/12/ASz IBPB/I/2/423-114/12/BG, ujętej w piśmie dnia 25 kwietnia 2012r., w uzupełnieniu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Spółka wskazała, że będący przedmiotem wniosku zespół składników majątkowych nie został nabyty przez Spółkę w formie aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Spółka początkowo otworzyła inwestycję w momencie powstania sieci, została ona ujęta w ewidencji środków trwałych i rozpoczęła się jej amortyzacja.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo uzna za koszt uzyskania przychodu wymienione w poz. 54 wniosku składniki (tj. nieumorzoną wartość infrastruktury sieci, wartość remanentu końcowego towarów, wartość netto należności, opłaty notarialne związane ze sprzedażą sieci)...

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3 dotyczące kosztów uzyskania przychodów)

Zdaniem Spółki, można uznać za koszt uzyskania przychodu oraz opodatkować podatkiem dochodowym od osób prawnych wymienione w poz. 54 niniejszego wniosku składniki. Wymienione składniki zaliczy odpowiednio do zysków lub strat nadzwyczajnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1u ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej „updop”), Spółka uzna za koszt uzyskania przychodu nieumorzoną wartość infrastruktury sieci. Wartość netto należności zostanie uznana za koszt uzyskania przychodu z uwagi na fakt, że wartość netto należności początkowo była opodatkowana podatkiem dochodowym od osób prawnych – podstawa prawna art. 16 ust. 1 pkt 39 updop. Wartość remanentu końcowego towarów oraz opłaty notarialne związane ze sprzedażą sieci zostaną uznane za koszt uzyskania przychodu ze względu na przepisy ogólne, które nie wykluczają tych składników z kosztów uzyskania przychodów – art. 15 ust. 1 oraz art. 16 updop.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki :

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Podkreślić należy, że przyjęta na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że do kosztów podatkowych podatnik zaliczać może jedynie wydatki faktycznie poniesione, w tym na nabycie składników obrotowych.

W przypadku sprzedaży środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych koszty uzyskania przychodów ustala się na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 updop. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 39 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 updop, została zarachowana jako przychód należny.

Jedyną zatem przesłanką, warunkujacą możliwość zaliczenia straty ze sprzedaży wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, jest jej uprzednie zaliczenie do przychodów należnych. W świetle art. 16 ust. 1 pkt 39 updop, strata z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, która uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny, stanowi koszt uzyskania przychodów. Odwołanie się do art. 12 ust. 3 updop, wskazuje jedynie na źródło tej wierzytelności, ma to być wierzytelność własna, czyli taka która uprzednio została zarachowana jako przychód należny z działalności gospodarczej.

W ujęciu podatkowym u zbywcy wierzytelności „własnej”, jeżeli wierzytelność została uprzednio zaliczona do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 updop, odpłatność za zbytą wierzytelność nie zwiększa przychodów, bowiem w tym przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonej już wcześniej do przychodów. Jednocześnie zbywca wierzytelności „własnej” nie uwzględnia w kosztach uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej wartości zbywanej wierzytelności zaliczonej do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 updop. Zatem transakcja taka w ujęciu podatkowym wykazywana jest wynikowo.

Powyższe oznacza, że w przypadku odpłatnego zbycia wierzytelności uprzednio zaliczonych do przychodów należnych, podatnik może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 updop, w związku z art. 15 ust. 1 updop, jedynie stratę powstałą w wyniku tej transakcji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą wysyłkową towarów oraz świadczeniem usług internetowych. Spółka jest w posiadaniu całej infrastruktury sieci komputerowej. W 2012r. zamierza odsprzedać całą sieć komputerową i zająć się jedynie sprzedażą towarów w ramach sklepu internetowego. Planowana sprzedaż sieci będzie obejmować w szczególności: sprzedaż infrastruktury sieci, sprzedaż należności i zobowiązań, sprzedaż towarów dotyczących sieci internetowej. Spółka wskazała również, że będący przedmiotem wniosku zespół składników majątkowych nie został nabyty przez Spółkę w formie aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Spółka początkowo otworzyła inwestycję, która w momencie powstania sieci, została ujęta w ewidencji środków trwałych i rozpoczęła jej amortyzację.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Spółka zamierza dokonać sprzedaży m.in. składników majątku trwałego (infrastruktura sieci komputerowej), ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia ww. środka trwałego zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, będą wydatki na nabycie/wytworzenie składnika majątku pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie wskazać należy, iż powołany przez Spółkę przepis art. 15 ust. 1u updop, odnosi się wprost do zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nabytych w formie aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W uzupełnieniu do wniosku ujętym w piśmie z dnia 25 kwietnia 2012r. Spółka wskazała, iż będący przedmiotem wniosku zespół składników majątkowych nie został przez Nią nabyty w tej formie w związku z powyższym powołany art. 15 ust. 1u updop nie znajduje zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. W przypadku sprzedaży towarów pochodzących z remanentu końcowego zastosowanie znajdzie norma ogólna wynikająca z art. 15 ust. 1 updop. Ponadto, jeżeli Spółka, w związku z dokonywaną sprzedażą sieci poniesie inne wydatki z tym związane tj. opłaty notarialne, to stanowić one będą, w myśl art. 15 ust. 1 updop, koszty uzyskania przychodów, jeżeli spełniona zostanie przesłanka wynikająca z tego przepisu.

Odnosząc się z kolei do uznania za koszt uzyskania przychodu wartości netto należności należy zauważyć, iż w przypadku, gdy Spółka zbywa wierzytelność „własną”, zaliczoną uprzednio do przychodu należnego, nie rozpoznaje z tego tytułu przychodu ani też kosztu uzyskania tego przychodu, a jedynie stratę (stanowiącą podatkowy koszt uzyskania przychodów) którą stanowi różnica między ceną określoną w zawartej umowie sprzedaży (ceną sprzedaży), a kwotą zaliczoną uprzednio do przychodu należnego (t.j. wartością netto wierzytelności) – o ile oczywiście sytuacja taka będzie miała miejsce.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży składników majątku:

• niezamortyzowanej wartości infrastruktury sieci,
• wartości remanentu końcowego towarów,
• opłaty notarialnej związanej ze sprzedażą sieci,
• jest prawidłowe,
• wartości netto należności,
• jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1 i 2) oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3 – w części dotyczącej opodatkowania przychodu w przypadku sprzedaży składników majątku) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.