INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13.04.2012 r. (data wpływu 20.04.2012 r.) oraz w piśmie z dnia 18.06.2012 r. (data nadania 18.06.2012 r., data wpływu 21.06.2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-295/12-2/RS z dnia 06.06.2012 r. (data nadania 06.06.2012 r., data doręczenia 11.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy charytatywnej a poniesionych na:

• materiały mające charakter stricte reklamowy, a więc wydatki na: banery reklamowe, foldery informacyjne, prezentacje multimedialne dotyczące firmy Wnioskodawcy, itp. – jest prawidłowe,

• wynajem sali, usługę agencji eventowej, koszty korzystania ze sprzętu nagłośniającego i wizualizacyjnego, przygotowanie i wysyłka zaproszeń, usługi cateringowe, występy artystyczne, bankiet, umowy zlecenia z pracownikami teatru na obsługę szatni, sprzątanie itp. czynności – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy charytatywnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność konsultingową. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka planuje zorganizować imprezę promocyjną (przedsięwzięcie) dla osób będących reprezentantami firm, które mogą być zainteresowane współpracą gospodarczą. W tym celu zostaną wysłane do wytypowanych osób zaproszenia do udziału w imprezie. Impreza będzie zorganizowana w wynajętej sali teatralnej. W ramach imprezy goście będą mogli skorzystać z poczęstunku w ramach cateringu, co przy takim wydarzeniu jest powszechną regułą. W związku z tym impreza będzie się składać z szeregu elementów mających łącznie na celu promocję i reklamę usług świadczonych przez Spółkę, jak przemówienia, prezentacje, występy artystyczne, bankiet, przy czym, wszystkie wymienione fragmenty stanowią niezbędny element organizowanej imprezy, a więc nie są odrębnymi, niezależnymi zdarzeniami. W warstwie merytorycznej imprezy zostanie przedstawiona Spółka, jej produkty i osiągnięcia oraz możliwości, zalety i korzyści jakie mogą zostać osiągnięte ze współpracy ze Spółką. Prezentowane będą informacje mające zachęcić uczestników do podjęcia współpracy z firmą. W trakcie bankietu serwowane będą przekąski oraz napoje.

W związku z powyższym Spółka poniesie wydatki na: wynajem sali oraz na usługę agencji eventowej, w której ramach mieścić się będą wszystkie inne koszty, jak korzystanie ze sprzętu nagłośnieniowego i wizualizacyjnego, przygotowanie i wysyłka zaproszeń, przygotowanie banerów reklamowych, folderów informacyjnych, usługi cateringowe itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na organizację imprezy promocyjnej stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Według Wnioskodawca z analizy przedmiotowego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów będą koszty, które zostały poniesione w celu uzyskania potencjalnego przychodu tzn. przychodu, który może powstać w przyszłości. W związku z tym, w przypadku gdyby poniesiony wydatek nie wygenerował w efekcie końcowym rzeczywistego przychodu, może on zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli miał posłużyć do jego uzyskania.

Podniesiono, iż kosztami uzyskania przychodów nie są w świetle przedmiotowej regulacji koszty wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W katalogu kosztów, które podlegają wyłączeniu ustawodawca wymienił między innymi koszty reprezentacji, brak jest natomiast kosztów mających charakter promocyjno-reklamowy. Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z analizy przedmiotowej regulacji wynika, że tylko wydatek mający charakter wydatku reprezentacyjnego nie będzie podlegał zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Sformułowanie „w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych” oznacza, iż wydatki tego typu nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów, jeżeli będą to koszty reprezentacji. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, istotne z podatkowego punktu widzenia jest ustalenie, czy dany wydatek należy potraktować jako reprezentacyjny.

Wskazano, iż w przepisach ustawy o CIT brak jest definicji reprezentacji, dlatego należy odwołać się do wykładni językowej tego słowa. W słowniku języka polskiego słowo „reprezentacja” oznacza wytworność, okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli poniesiony wydatek stanowi w powszechnie przyjętym zwyczaju status wytwornego, okazałego czy też wystawnego powinien on zostać potraktowany jako wydatek mający charakter reprezentacji. Pojęcie reprezentacji w powszechnym rozumieniu może ulegać zmianie ze względu na poziom gospodarczy, zasady które obecnie obowiązują w praktyce biznesowej.

W wyniku tego, według Spółki, pojęcie reprezentacji powinno być interpretowane poprzez pryzmat wytworności, okazałości biorąc pod uwagę czynniki, które zostały wskazane w zdaniu poprzednim. Tylko takie podejście dla oceny wydatków pod kątem ich kwalifikacji podatkowej jako wydatków stanowiących koszty reprezentacji daje jak najbardziej obiektywny i rzetelny sposób oceny poniesionych wydatków.

Podniesiono, że reprezentacja czasami jest utożsamiana z reklamą co jest, zdaniem Wnioskodawcy, podejściem nieprawidłowym. Przez reklamę w znaczeniu językowym należy rozumieć działanie polegające na zachęceniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów i usług. Pojęcie to można także definiować jako działania przedsiębiorstwa mające zwiększyć popyt na jego produkty poprzez pogłębienie wiedzy klienta o danym produkcie, jego zaletach i przewadze wobec produktów firm konkurencyjnych. Reklama może bowiem dotyczyć konkretnego produktu, całego asortymentu oferowanego przez producenta czy usługodawcę, wreszcie jej przedmiotem może być znak towarowy, czy firma.

Wskazano, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wydatków poniesionych na organizację imprezy promocyjno-reklamowej nie można uznać za koszty reprezentacji, ponieważ zakwalifikowane powinny być jako wydatki na reklamę i promocję Spółki. W zamierzonej imprezie nie wystąpią elementy mające charakter nadmiernej wytworności, okazałości czy też wystawności. Przy obecnym poziomie gospodarczym, w którym przychodzi prowadzić działalność gospodarczą zorganizowanie imprezy dla potencjalnych klientów nie jest formą wystawności. Firmy w ramach zwykłej (standardowej) polityki marketingowej podejmują tego typu działania, gdyż prowadzi to do pozyskania nowych klientów, czy też umocnienia więzi z obecnymi kontrahentami. W związku z tym każde dobrze zarządzane przedsiębiorstwo planuje tego typu wydatki w budżecie finansowym. Nie oznacza to jakiejkolwiek formy okazałości, gdyż w praktyce biznesowej nie stanowi to jakiegokolwiek przepychu. Nie można też powiedzieć, że impreza ma charakter jakiejkolwiek wytworności. O wytworności można mówić, jeżeli doszłoby do wyszukanych zdarzeń w trakcie trwania imprezy. Takie elementy nie wystąpią w tym przypadku, gdyż zarówno część merytoryczna będzie składała się z podstawowych elementów jak prezentacje multimedialne, a w części uzupełniającej będzie to poczęstunek, w tym napoje. Zatem nie można przypisać temu wydarzeniu jakichkolwiek cech, które wskazywałyby, iż mamy do czynienia z reprezentacją w powyższym rozumieniu. Podjęte działania w ramach organizowanej imprezy mają charakter promocyjno-reklamowy, gdyż zaproszeni goście mają w efekcie końcowym zostać zachęceni do nabywania usług Spółki. Ich wiedza na temat przedsiębiorstwa i jego produktów niewątpliwie zostanie poszerzona.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym koszty poniesione na organizację imprezy, która ma na celu promocję i zareklamowanie usług Spółki będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie będą to wydatki o charakterze zaliczane do kosztów reprezentacji.

W piśmie uzupełniającym z dnia 18.06.2012 r. poinformowano, iż po dacie złożenia wniosku impreza promocyjna się odbyła, a zatem wniosek o wydanie interpretacji dotyczy zdarzenia przeszłego, stąd możliwe jest precyzyjniejsze opisanie stanu faktycznego.

Podniesiono, iż we wniosku określone zostało, że Spółka poniesie wydatki na wynajem sali oraz na usługę agencji eventowej. Obecnie możliwe jest doprecyzowanie tej informacji. Spółka zawarła także umowy zlecenia z pracownikami teatru na obsługę szatni, sprzątanie itp. czynności. Z uwagi na fakt, że teatr jako państwowa instytucja kultury nie udostępnia swoich sal na „zwykłe” imprezy promocyjne, Spółka nadała swojej imprezie charakter imprezy charytatywnej. Zaproszeni goście, jak wskazano we wniosku - kontrahenci i potencjalni klienci, poza uczestnictwem w tej imprezie mieli okazję przekazać środki na działalność jednej z najbardziej znanych i zasłużonych organizacji pożytku publicznego (zebrano ok. 130 tys. zł). Wskazano, że standardowo teatr określa większość imprez charytatywnych organizowanych w swoich salach nazwą „bal charytatywny”, niezależnie od rzeczywistego programu konkretnej imprezy. W tym przypadku, jak podane zostało we wniosku, zorganizowana impreza miała na celu promocję Spółki i jej usług oraz podkreślenie jej społecznego zaangażowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy charytatywnej a poniesionych na:

• materiały mające charakter stricte reklamowy, a więc wydatki na: banery reklamowe, foldery informacyjne, prezentacje multimedialne dotyczące firmy Wnioskodawcy, itp. – za prawidłowe,

• wynajem Sali, usługę agencji eventowej, koszty korzystania ze sprzętu nagłośniającego i wizualizacyjnego, przygotowanie i wysyłka zaproszeń, usługi cateringowe, występy artystyczne, bankiet, umowy zlecenia z pracownikami teatru na obsługę szatni, sprzątanie itp. czynności – za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reklamy, należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. Według Słownika Języka Polskiego PWN reklama to „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług” oraz „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszów reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Powyższe odnosi się także do terminu „reprezentacja” użytego w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności. Rozróżnienie wydatków zwianych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Pomocną może być również etymologia tego słowa – „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

Również w orzecznictwie wskazano na takie właśnie rozumienie pojęcia „reprezentacja”, np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15.07.2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1009/10 podnosi, iż

„(…) W piśmiennictwie do wydatków na reprezentację zalicza się koszty poczęstunku gości podmiotu gospodarczego, uczestników konferencji, przyjęć i posiedzeń, koszty poczęstunków z okazji świąt branżowych, państwowych, wręczania nagród i odznaczeń; koszty imprez artystycznych organizowanych z okazji uroczystości, zakupy kwiatów do dekoracji pomieszczeń oraz przeznaczonych do wręczania określonym osobom; kosztów uczestnictwa na zewnątrz firmy w przyjęciach, spotkaniach, posiedzeniach, konferencjach, zjazdach i innych imprezach organizowanych okazjonalnie lub na okoliczność świąt, rocznic i celowych przedsięwzięć reprezentacyjnych, również w imprezach towarzyszących, w tym także koszty wyjazdów zagranicznych związanych z reprezentowaniem firmy w tych imprezach (Podatek dochodowy od osób prawnych; pod red. J. Marciniuka; Warszawa 2008, Wydawnictwo C.H. Beck).

Zgodnie z podejściem funkcjonalnym przez reprezentację należy rozumieć działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych związane z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (zob. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz; Warszawa 1997; powoływany w S. Babiarz, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2009, Wrocław 2009). (…)

Wizerunek ten, postrzegany i określany jako pozytywny, wcale nie musi odzwierciedlać dostatku, okazałości, zamożności itp. W niektórych sytuacjach wizerunkiem pozytywnym będzie taki, który wykaże cechy przedsiębiorcy takie, jak prostota, zapobiegliwość, oszczędność itp. Na taki wizerunek podmiotu również należy "zapracować" i ponieść stosowne do niego wydatki na reprezentację. Być może będą one miały inny charakter, niż wydatki zmierzające do wykazania zamożności, ekskluzywności i okazałości, ale wciąż będą to wydatki na reprezentację. (…)

Przypisywanie reprezentacji cech takich, jak wystawność, okazałość, wytworność, ekskluzywność, wynika w gruncie rzeczy z faktu, iż te właśnie cechy powszechnie postrzegane są jako pozytywnie charakteryzujące wizerunek określonego podmiotu, kojarzące się z wysokim statusem i pozycją społeczną. Jednakże nie oznacza to, że budowanie wizerunku może odbywać się wyłącznie poprzez działania nadzwyczajne, wykraczające poza przyjęte standardy.

Podkreślić należy, że wskazywane przez strony wystawność i okazałość są cechami reprezentacji, ale nie są to jedyne cechy kwalifikujące określony wydatek do kosztów reprezentacji. Oznacza to, że ich wystąpienie nie jest konieczne, aby tak właśnie konkretny wydatek zakwalifikować. (…)”

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami, akcentowania jej renomy i poszanowania kontrahenta. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.
  
  

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Pojęcie reprezentacji w prawie podatkowym jest trudne do zdefiniowania z powodu podobnego charakteru do reklamy, często różnice pomiędzy reprezentacją a reklamą zacierają się. Reprezentacja, podobnie jak reklama ma za zadanie promocję danego podmiotu gospodarczego, jednakże każda z nich spełnia je w inny sposób. Reklama polega na przedstawieniu towarów, nakłanianiu do nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że koszt uzyskania przychodów stanowić mogą wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność konsultingową. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca w wynajętej do tego celu sali teatralnej zorganizował imprezę promocyjną (której nadał charakter imprezy charytatywnej) skierowaną dla osób będących reprezentantami firm, które mogą być zainteresowane współpracą gospodarczą. Podniesiono, iż impreza składała się z szeregu elementów mających łącznie na celu promocję i reklamę usług świadczonych przez Spółkę, jak przemówienia, prezentacje, występy artystyczne, bankiet, przy czym, wszystkie wymienione fragmenty stanowią niezbędny element organizowanej imprezy, a więc nie są odrębnymi, niezależnymi zdarzeniami. W warstwie merytorycznej imprezy została przedstawiona Spółka, jej produkty i osiągnięcia oraz możliwości, zalety i korzyści jakie mogą zostać osiągnięte ze współpracy ze Spółką. Prezentowane były informacje mające zachęcić uczestników do podjęcia współpracy z firmą. W związku z powyższym Spółka poniosła wydatki na: wynajem sali oraz na usługę agencji eventowej, w której ramach mieściły się wszystkie inne koszty, jak korzystanie ze sprzętu nagłośnieniowego i wizualizacyjnego, przygotowanie i wysyłka zaproszeń, przygotowanie banerów reklamowych, folderów informacyjnych, prezentacji, usługi cateringowe, występy artystyczne, bankiet itp. Ponadto Spółka poniosła koszty związane z zawartymi z pracownikami teatru umowami zlecenia na obsługę szatni, sprzątanie itp. czynności.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z ww. przedsięwzięciem.

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z organizacją ww. imprezy należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia źródła).

Ustosunkowując się do przedmiotowych wydatków należy w pierwszej kolejności wskazać, iż jak podnosi Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 18.06.2012 r., ww. przedsięwzięcie miało charakter imprezy charytatywnej nie promocyjnej. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż promowanie Spółki miału tu raczej charakter drugoplanowy.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga także fakt, iż ww. impreza została skierowana do „wytypowanych osób” „będących reprezentantami firm, które mogą być zainteresowane współpracą gospodarczą”. Nie była więc to de facto impreza promocyjna skierowana do szerokiego grona osób. Ponadto fakt, iż „niezbędnym elementem organizowanej imprezy” były występy artystyczne i bankiet wskazuje raczej na chęć stworzenia i utrwalenie przez Spółkę jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia „reprezentacja” oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka, w związku z organizacją imprezy o charakterze charytatywnym, do kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie mogła zaliczyć wyłącznie wydatki poniesione na materiały mające charakter stricte reklamowy, a więc wydatki na banery reklamowe, foldery informacyjne, prezentacje multimedialne dotyczące firmy Wnioskodawcy, itp.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Natomiast pozostałe wydatki jako wydatki noszące znamiona reprezentacji, skierowane do wyselekcjonowanego grona osób, służące głównie budowie i wyeksponowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych w myśl regulacji zawartych w cytowany wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo informuje się, iż w związku z faktem, że w przedmiotowej sprawie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą mieć znamiona kosztów reklamowych, promocyjnych, jak również reprezentacyjnych, w zależności od całokształtu okoliczności związanych z organizacją ww. imprezy, to jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych w związku z organizacją imprezy o charakterze charytatywnym, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację, czy też inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wyłączeń z kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 ww. ustawy) mogących znaleźć zastosowanie w sprawie i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Dodatkowo zauważyć należy, że na tle wymienionych we wniosku ogólnie rodzajów wydatków związanych z organizacją imprezy charytatywnej, bez badania ich charakteru w świetle weryfikacji zgromadzonych przez Spółkę konkretnych dowodów – nie można przesądzić, że wydatki te są racjonalnie uzasadnione. Samo ogólne przedstawienie wydatków nie wystarcza, aby można je było uznać za koszty uzyskania przychodów bez analizy ich związków z przychodem. Należy przy tym podnieść, że tego rodzaju kwestie nie są przedmiotem postępowania w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż to postępowanie opiera się na przyjęciu stanu faktycznego opisanego przez podatnika – a nie na weryfikacji, czy takie stan zaistniał w rzeczywistości, t. j. czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca poprzez posiadane konkretne dowody udowodnił, że szczegółowe pozycje i kwoty kosztów są kosztem uzyskania przychodów, gdyż jest to właściwość postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Niezależnie od powyższych wniosków wskazać należy, iż wobec niezdefiniowanego na gruncie ustaw podatkowych pojęcia reprezentacji, prawnopodatkowa kwalifikacja przedmiotowych wydatków, z założenia ma charakter oceny. Z uwagi na złożoność gospodarczego funkcjonowania podmiotów na rynku, istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu (zwłaszcza w procesie wydawania interpretacji indywidualnych) granicy poszczególnych przejawów aktywności gospodarczej przedsiębiorców, w tym właśnie w zakresie ponoszonych kosztów reprezentacji. Ustalenie sztywnej granicy, po przekroczeniu której wydatek mógłby zostać uznany za reprezentacyjny, możliwe byłoby ewentualnie w sytuacji normatywnej definicji pojęcia „reprezentacja” zawartej w ustawie podatkowej, a i to pod warunkiem, że zawierałaby ona precyzyjne kryteria umożliwiające ich jednoznaczną kwalifikację prawnopodakową.

Ponadto podnieść należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego. Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.