INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.03.2012r. (data wpływu 09.03.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka jest domem maklerskim, prowadzącym działalność maklerską w oparciu o przepisy Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r., Nr 211, Poz. 1384). Działalność Spółki obejmuje prowadzenie rachunków inwestycyjnych oraz pieniężnych, a wraz z nimi dostarczanie narzędzi inwestycyjnych i platform transakcyjnych, przekazywanie wiadomości i informacji prasowych oraz tworzenie i udostępnianie komentarzy i analiz sytuacji ekonomicznej. Usługi te dotyczą zarówno rynku krajowego jak i zagranicznego oraz międzynarodowego rynku walutowego Forex.

Ponadto, Spółka oferuje:

• usługi zarządzania portfelem papierów wartościowych,

• prowadzenie indywidualnego konta emerytalnego,

• kompleksową obsługę procesu wprowadzania spółek do obrotu publicznego,

• realizację niepublicznych i publicznych ofert papierów wartościowych na rynku kapitałowym.
  
  

Spółka, w ramach prowadzenia działalności maklerskiej, nabywa różnego rodzaju urządzenia elektroniczne. Urządzenia te są niezbędnym narzędziem dla prowadzonej przez Spółkę działalności. Oprócz tego że stanowią niezbędne zaplecze dla bieżącego funkcjonowania przedsiębiorstwa, to zapewniają również Spółce możliwość natychmiastowej realizacji zleceń, dostęp do systemów transakcyjnych oraz wykonanie pozostałych usług świadczonych drogą elektroniczną. Do tych urządzeń można zaliczyć między innymi komputery, serwery, drukarki oraz inne maszyny, sprzęt i urządzenia elektroniczne. Opisane urządzenia posiadają układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, dzięki którym spełniają założone funkcje. Wiele z nich dysponuje dużą mocą obliczeniową, pozwalającą na dokonywanie skomplikowanych operacji wymaganych w elektronicznym obrocie instrumentami finansowymi.

Wymienione urządzenia zaliczają się do grup 4-6 i 8 KŚT, a niektóre z nich zaliczane są przez Spółkę do środków trwałych i amortyzowane w oparciu o stawki amortyzacyjne wymienione w Załączniku 1 do ustawy o CIT.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytanie:

Czy Spółka może podwyższyć stosowane wobec urządzeń elektronicznych opisanych w stanie faktycznym stawki amortyzacyjne przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2.0...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, może ona podwyższyć stosowane wobec posiadanych przez nią urządzeń elektronicznych stawki amortyzacyjne, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2.0.

Zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT podatnicy mogą podwyższać stawki amortyzacyjne zamieszczone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Klasyfikacja Środków Trwałych stanowi załącznik do Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, Poz. 1622).

Z wyłączeniem grup 4-6 i 8 w schemacie klasyfikacji KŚT zostały ujęte następujące grupy:

0 - grunty

1 - budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego

2 - obiekty inżynierii lądowej i wodnej

3 - kotły i maszyny energetyczne

7 - środki transportu

9 - inwentarz żywy

Z oczywistych względów urządzenia elektroniczne używane przez Spółkę nie zaliczają się do żadnej z wyżej wymienionych grup. Tym samym, w przypadku ich zaliczenia do środków trwałych, urządzenia te mieszczą się w zakresie grupy 4-6 i 8 (KŚT).

Na mocy punktu 4 objaśnień do Załącznika 1 ustawy o CIT, przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowobadawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Aby zatem uznać określone urządzenie grupy 4-6 i 8 KŚT za poddane szybkiemu postępowi technicznemu na tle zacytowanej definicji muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. w urządzeniach zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe,
2. powyższe układy lub systemy spełniają założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki.
   
   

Jeżeli więc środek trwały należy do którejś z grup 4-6 i 8 KŚT i spełnia jednocześnie przesłanki określone w objaśnieniach do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych do uznania go za składnik poddany szybkiemu postępowi technicznemu, to wówczas będzie można zmienić stawkę amortyzacyjną dla takiego środka trwałego podwyższając ją przy uwzględnieniu współczynnika nie wyższego niż 2,0. Zdecydowana większość urządzeń elektronicznych stosowanych przez Spółkę jest kwalifikowana do 4 grupy KŚT.

Urządzenia elektroniczne opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku posiadają układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, które sterują ich funkcją. Spółka wykorzystuje w swojej działalności urządzenia najnowszej generacji z następujących względów:

• od urządzeń elektronicznych, które są wykorzystywane do usług z wiązanych z transferem kapitału wymagana jest wysoka techniczna niezawodność;

• zmiany technologiczne systemów transakcyjnych na rynkach finansowych wymuszają na Spółce aktualizację własnego sprzętu, aby pozostał on kompatybilny;

• pojawiające się innowacje informatyczne pozwalają na rozszerzenie i uzupełnienie gamy świadczonych usług.
  
  

Z tych względów znacznie częściej niż przedsiębiorstwa działające w innych branżach Spółka zmuszona jest do wymiany sprzętu. W rezultacie Spółka nabywa urządzenia, które odzwierciedlają najnowsze zdobycze techniki. Urządzenia elektroniczne stosowane przez Spółkę spełniają więc obie przesłanki definicji ustawowej urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu i kwalifikują się do podwyższenia stawek amortyzacyjnych przy uwzględnieniu współczynnika nie wyższego niż 2,0.

Wobec powyższego, Spółka może stosować podwyższone stawki w stosunku do urządzeń elektronicznych przyjętych do używania, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stanowisko Spółki, co do możliwości zastosowania współczynnika 2,0 do urządzeń opisywanych w stanie faktycznym potwierdzają dotychczasowe rozstrzygnięcia organów podatkowych. Urządzenia zaklasyfikowane do grupy 4 KŚT zostały uznane za spełniające definicję urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 października 2008 roku wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-405/08/MK). W uzasadnieniu czytamy: „Na podstawie Wykazu stawek amortyzacyjnych oraz objaśnień do tego Wykazu, należy stwierdzić, iż urządzenia mieszczące się w grupie 4 KŚT niewątpliwie są środkami trwałymi, które z uwagi na postęp techniczny ulegają szybkiemu starzeniu się. W przypadku komputerów postęp techniczny jest bardzo szybki i wymogu wymiany urządzeń nawet w tych przypadkach, gdy nie straciły swoich właściwości użytkowych, ale są wolniejsze, o mniejszych możliwościach technicznych lub przestarzałych rozwiązaniach”

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2011 roku (sygn. IPPB5/423-767/10-4//lŚ) zgodził się z oceną prawną dokonaną przez podatnika, który definicją urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu objął urządzenia zaliczone do rodzaju 491 KŚT.

Wreszcie, zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rzeszowie; „KŚT w grupie 4-6 i 8 wskazuje składniki majątku (maszyny, urządzenia, aparaturę) mające cechę „poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.” (postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 21 czerwca 2007 roku wydane przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie (IIUS,I/415-42/07)).

Stanowisko organów podatkowych zostało potwierdzone w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku NSA oz. w Gdańsku z dnia 29 września 1995 roku (sygn. SA/Gd 2816/94), Sąd, opierając się o brzmienie § 8 ust. 2 pkt 3 lit. g rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych, stwierdził, że „Przewidziane w tym że przepisie uprawnienia do określenia wysokości stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2 od maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu uzależnione jest od zainstalowania w tych urządzeniach układów mikroprocesorowych.

Powyższe wynika z objaśnienia z zawartego w pkt 3 wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Skoro w okolicznościach sprawy jest niewątpliwym, że w środkach trwałych odnośnie których zakwestionowano wysokość stawek amortyzacyjnych były zainstalowane mikroprocesory to, organy podatkowe z naruszeniem ww. przepisów prawa materialnego w sposób całkowicie nieuzasadniony zakwestionowały prawidłowo określone stawki amortyzacyjne przy uwzględnieniu współczynnika 2.”

Należy zauważyć, że pogląd ten zachował swą aktualność również na gruncie obecnie obowiązującego stanu prawnego, jako że treść objaśnienia zawartego w pkt 3 wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w powyższym orzeczeniu, jest tożsama z treścią punktu 4 objaśnień do Załącznika 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego powyżej stanowiska organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów wynika, że takie urządzenia elektroniczne jak stosowane przez Spółkę mogą być uznawane za urządzenia poddane szybkiemu postępowi technicznemu. Niezależnie więc od zakwalifikowania urządzeń elektronicznych Spółki do poszczególnej grupy czy rodzaju w ramach grup 4-6 i 8 KŚT, urządzenia te spełniające obie z przesłanek określonych w punkcie 4 objaśnień do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych w zw. z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, co do uznania środka trwałego za składnik poddany szybkiemu postępowi technicznemu. W konsekwencji mogą być objęte podwyższoną stawką amortyzacyjną przy uwzględnieniu współczynnika nie wyższego niż 2,0.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.