Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-455/13/SD
z 25 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania przepisów art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania przepisów art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-91/13/SD, IBPP2/443-45/13/RSz wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 15 kwietnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka dokonuje zakupu towarów handlowych z Danii. Dotychczasowa praktyka pozwalała na ustalanie terminów płatności faktur dokumentujących zakup tego towaru na terminy dochodzące do 180 dni. W obecnej sytuacji prawnej oznacza to, że dla kosztów - będących kosztem zakupu sprzedanych towarów handlowych nabytych w Danii (dokumentowanych fakturami zakupu z terminem płatności pomiędzy 90 dni a 180 dni) - powstających w momencie sprzedaży danego towaru (wystawienia faktury sprzedaży):

1. należy sprawdzać dla każdej sprzedanej sztuki towaru, czy towar ujęty na fakturze sprzedaży został zapłacony, tj. czy została zapłacona faktura dokumentująca zakup tego towaru w terminie do 90 dni od daty faktury sprzedaży tego towaru (równoznacznej z datą powstania kosztu). Jeżeli faktura zakupu towaru z Danii nie została uregulowana w tym terminie, należy skorygować koszty podatkowe o wartość zakupu tego towaru w deklaracji za okres występujący 90 dni po dacie sprzedaży tego towaru.
2. w przypadku gdy całość kosztów zakupu towarów sprzedanych za pierwszy okres nie zostanie uregulowana do 90 dnia od daty sprzedaży towarów (zakwalifikowania towarów w koszty podatkowe) faktury zakupu nie zostaną zapłacone w ustawowych terminach, to o całą wartość kosztu zakupu towarów sprzedanych, występujących w pierwszym okresie, należy skorygować podatkowe koszty uzyskania przychodów w okresie następującym 90 dni po dacie sprzedaży.
3. koszty zakupu poszczególnych sztuk towarów sprzedanych w danym okresie będą się stawały kosztem uzyskania przychodu w momencie zapłaty faktury zakupu dokumentującej zakup towaru w Danii, który to moment może nastąpić 180 dni od daty wystawienia faktury. Należy zatem monitorować odrębnie każdy towar, będący przedmiotem obrotu w danym miesiącu i ustalać datę uregulowania faktury zakupu, która stanowi dowód zakupu tego towaru. W momencie uregulowania zapłaty za dany towar wartość towaru w cenie zakupu ponownie będzie stanowiła koszt podatkowy.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka poprawnie opisuje obowiązki podatnika podatku CIT, jakie wystąpią w wyżej opisanej sytuacji oraz sposób naliczania podatkowych kosztów uzyskania przychodu? Jak powinien wyglądać proces naliczania kosztów podatkowych, jeżeli stanowisko Spółki jest błędne? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zaprezentowane przez Niego stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z powyższym, kosztami są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Moment potrącenia kosztów bezpośrednich został określony w art. 15 ust. 4 ustawy o pdop, natomiast kosztów pośrednich został określony w przepisie art. 15 ust. 4d ustawy o pdop.

Mocą art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), z dniem 01 stycznia 2013 r. do ustawy o pdop, został wprowadzony przepis art. 15b.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o pdop, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Stosownie do art. 15b ust. 2 ustawy o pdop, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zatem, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów należy dokonać:

• jeżeli termin płatności zobowiązania jest krótszy lub wynosi 60 dni - w 30 dniu od daty upływu terminu wymagalności zobowiązania, lub
• jeżeli termin płatności zobowiązania jest dłuższy niż 60 dni - w 90 dniu od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Jednocześnie, jak wynika z art. 15b ust. 3 ustawy o pdop, zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

W myśl art. 15b ust. 4 ustawy o pdop, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 15b ust. 5 ustawy o pdop).

Celem wprowadzenia art. 15b ustawy o pdop, było ograniczenie tzw. „zatorów płatniczych”, poprzez obowiązek dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania przez niego kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w terminie wskazanym w przepisach podatkowych. Ww. regulacje dotyczące korekty kosztów uzyskania przychodów, nie znajdują zastosowania do podatnika, który kwoty wynikającej z takiej faktury bądź innego dokumentu, nie zaliczył do kosztów podatkowych. Zatem nieuregulowanie kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu nie będzie powodowało obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów.

Z cytowanego powyżej przepisu art. 15b ust. 2 ustawy o pdop wynika, iż jeżeli termin płatności wynikający z faktury (rachunku) lub umowy, która została zawarta pomiędzy podatnikiem a dostawcą towarów lub usług, w przypadku, gdy podmiot ten nie był zobowiązany do wystawienia faktury (rachunku), jest dłuższy niż 60 dni, podatnik jest zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę nieuregulowanego długu wynikającego z danej faktury (rachunku) lub umowy z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów.

Gdy zobowiązanie zostanie uregulowane po dokonaniu wskazanego zmniejszenia, podatnik w miesiącu, w którym je uregulował, odpowiednio zwiększa koszty uzyskania przychodów.

Wydatki na zakup towarów handlowych przedsiębiorca zalicza do kosztów uzyskania przychodów na tych samych zasadach, co w latach ubiegłych. Ponieważ wydatki te należą do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, powinien je potrącić z chwilą, w której osiągnie przychód, którego koszty te dotyczą (tj. przychód z ich sprzedaży).

Natomiast w przypadku nieuregulowania kwoty zobowiązania (z tytułu ich nabycia) w terminie 90 dni od dnia zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, podatnik będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę nieuregulowanego długu wynikającego z danej faktury (rachunku) lub umowy. Następnie w przypadku późniejszego uregulowania zobowiązania, podatnik będzie uprawniony do zwiększenia kosztów podatkowych o kwotę dokonanej korekty w miesiącu uregulowania zobowiązania.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy również zwrócić uwagę na zapis art. 15 ust. 8 ustawy o pdop, z którego wynika, iż jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust. 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania. Przepis ten w niniejszej sprawie nie będzie miał jednak zastosowania, bowiem z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zmniejszenia zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, Nr 3 i Nr 4 oraz w zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.