Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-998/12-2/KB
z 27 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18.09.2012 r. (data wpływu 27.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości opodatkowania dostaw wewnątrzwspólnotowych stawką 0% bez rejestracji jako podatnik VAT-UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości opodatkowania dostaw wewnątrzwspólnotowych stawką 0% bez rejestracji jako podatnik VAT-UE.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 20.02.2010 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej żywych zwierząt i transportu drogowego towarów, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Od tego samego dnia Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 07.02.2012r. Wnioskodawca dokonał nabycia naczepy, na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Przedmiotowa transakcja została przez dostawcę opodatkowana stawką 23% i udokumentowana fakturą VAT. Zakupioną naczepę Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych za 2012 rok, a otrzymaną fakturę zaewidencjonował w rejestrze zakupów VAT za miesiąc luty 2012r. i rozliczył w deklaracji VAT-7 za ten miesiąc.

W dniu 20.03.2012r. dokonał sprzedaży powyższej naczepy na rzecz nabywcy litewskiego, zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nabywca w tym samym dniu wywiózł ją na terytorium Litwy. Przedmiotową dostawę Wnioskodawca udokumentował fakturą VAT, którą zaewidencjonował w rejestrze sprzedaży VAT za marzec 2012r. i rozliczył w deklaracji VAT-7 za w/w miesiąc. Deklarację dla podatku od towarów i usług Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym w Ciechanowie w dniu 25.04.2012r.

Dokonując powyższej sprzedaży Wnioskodawca zastosował stawkę 0% pomimo, że w dniu transakcji nie był zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Zgłoszenia VAT-UE Wnioskodawca dokonał w dniu 18.04.2012r., a przedmiotową dostawę ujął w informacji podsumowującej, którą złożył w dniu 25.04.2012r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 13 ust. 6 oraz art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca miał prawo do zastosowania 0% stawki VAT przy dokonaniu dostawy naczepy na terytorium Litwy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (np. dostawy) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski. Wynika to z art. 13 ust. 1 w/w ustawy.

Dodatkowo w ust. 6 tego przepisu wskazano, że WDT występuje jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, tj. przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 (VAT UE), na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,
   
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.
   
   

Według Wnioskodawcy określone w w/w przepisach wymogi dotyczące rejestracji podmiotu dokonującego dostawy jako podatnika VAT UE oraz podania jego numeru poprzedzonego prefiksem PL na fakturze dokumentującej sprzedaż, pełnią jedynie funkcję formalną i nie są rozstrzygające w kwestii zaistnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy, ani w kwestii stawki VAT mającej zastosowanie do tej dostawy. Inna interpretacja tych przepisów byłaby sprzeczna z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 138 ust. 1 Dyrektywy VAT „państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów”. Zwolnienie, o którym mowa w art. 138 ust. 1 Dyrektywy 112 zostało wdrożone do polskiego systemu prawnego poprzez możliwość zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspółnotowej dostawy towarów, zgodnie z art. 131 art. 41 ust. 3 oraz art. 42 ustawy o VAT. Jednak Dyrektywa VAT nie uzależnia możliwości zastosowania zwolnienia z art. 138 ust. 1 od tego, czy w momencie dokonania dostawy podmiot jej dokonujący jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE oraz od tego, czy podał swój numer dla celów podatku od wartości dodanej na fakturze sprzedaży. Wprawdzie art. 131 Dyrektywy VAT, odnoszący się również do art. 138, przewiduje, że „zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.” Jednakże wymogi formalne stawiane przez art. 13 ust 6 oraz art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie mogą być uznane za przepisy przeciwdziałające unikaniu opodatkowania czy nadużyciom. W konsekwencji od spełnienia wymogów określonych w tych przepisach nie można uzależniać zaistnienia dostawy wewnątrzwspólnotowej i możliwości zastosowania stawki 0% przez podmiot dokonujący dostawy towarów.

Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia. W związku z tym, dostawa na terytorium państwa dostawcy jest zwolniona od podatku VAT (w Polsce opodatkowana obniżoną 0% stawką podatku), zaś w państwie nabywcy – opodatkowana zgodnie z prawem tam obowiązującym. Celem tak skonstruowanej transakcji jest uniknięcie podwójnego opodatkowania lub braku opodatkowania. Wielokrotne opodatkowanie takiej transakcji prowadziłoby do naruszenia zasady neutralności podatku VAT oraz zasady proporcjonalności, a ponadto równości i warunków konkurencji. Takie właśnie stanowisko zostało przyjęte w wyroku ETS z dnia 27 września 2007r. w sprawie C-146/05, zgodnie z którym „jeżeli dostawa spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia dla dostaw wewnątrzwspólnotowych, to z tytułu takiej dostawy nie powstaje żaden obowiązek w zakresie podatku VAT. W konsekwencji skoro fakt dokonania WDT był bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga by zwolnienie od podatku VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne”.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie w wyroku z dnia 23 lipca 2008r. WSA w Olsztynie i SA/Ol 237/08 (utrzymanym w mocy wyrokiem NSA z 11 marca 2010r. o sygn. I FSK 1941/08), zgodnie z którym w dostawie wewnątrzwspólnotowej muszą wystąpić następujące „elementy warunkujące prawo do objęcia danej transakcji zwolnieniem:

• występuje dostawa tj. przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel;
  
• towary, będące przedmiotem dostawy powinny być wysłane lub transportowane pomiędzy państwami członkowskimi, przy czym wysyłka lub transport może być dokonana zarówno przez dostawcę lub nabywcę lub na ich rzecz;
  
• dostawa towarów powinna być dokonana dla innego podatnika lub osoby prawnej nie będącej podatnikiem, działającym w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.”
  
  

Sąd uznał także, że „spośród warunków jakie ustawodawca ustanowił dla .„rozpoznania” zwolnienia z podatku dostaw wewnątrzwspólnotowych nie wszystkie mają charakter konstytutywny. W szczególności obowiązek odrębnej rejestracji ma na celu jedynie zapewnienie sprawnego nadzoru i kontroli transakcji wewnątrzwspólnotowych”.

W konsekwencji Sąd uznał, że niedokonanie we właściwym czasie rejestracji na potrzeby dostaw i nabyć wewnątrzwspóinotowych nie może prowadzić do pozbawienia podatnika prawa do stosowania stawki 0%. Podobne stanowisko zostało wyrażone w orzeczeniu WSA w Kielcach (sygn. I SA/Ke 110/08): „Żaden bowiem przepis Dyrektywy jak wskazano wyżej nie uzależnia zaistnienia WDT od faktu rejestracji oraz prawa do stosowania preferencji w stawce podatku od faktu zawarcia na fakturze numeru identyfikacji podatkowej dostawcy. Taki warunek nie wpływa bowiem na zapobieganie od uchylania się od opodatkowania czy nadużycia prawa. Wykracza zatem poza cel wprowadzenia przez poszczególne państwa członkowskie warunków zwolnień z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw określany w (...) art. 138 dyrektywy VAT”.

Analogiczne stwierdzenie znajdujemy w wyroku z dnia 28 października 2010r. WSA w Warszawie sygn. III SA/Wa 603/10:

„Zdaniem Sądu, sformułowania zawarte w treści art. 13 ust. 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2004r. i w treści art. 42 ust. 1 pkt 1 oraz art. 97 ust. 1 tej ustawy uzależniające istnienie WDT od dokonania rejestracji oraz warunku zastosowania stawki 0% do WDT, w postaci wskazania na fakturze dokumentującej tę dostawę numeru identyfikacyjnego dostawcy nadanego mu dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, różniącego się od numeru tego podatnika wykorzystywanego w transakcjach krajowych prefiksem PL, narusza zasadę neutralności opodatkowania podatkiem od towarów i usług.”

Możliwość zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych przed datą rejestracji dostawcy towarów jako podatnika VAT UE, potwierdzają również Interpretacje wydawane przez Ministra Finansów, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 07.12.2010 r. (sygn. IPPP3/443-925/10-5/LK), w której czytamy:

„prawo Wnioskodawcy do stosowania stawki 0% zależy, od tego czy faktycznie doszło do wewnątrzwspóinotowej dostawy towarów w rozumieniu prawa wspólnotowego. Uznanie danej dostawy za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami, a nie wyłącznie od spełnienia obowiązków formalnych”.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że miał prawo do potraktowania dostawy naczepy z Polski do odbiorcy na terytorium Litwy, dokonanej przed datą rejestracji na potrzeby transakcji unijnych, jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru – niezależnie od wypełnienia na dzień dostawy wymogów formalnych stawianych przez art. 13 ust. 6 oraz art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawca miał prawo do zastosowania do tej dostawy obniżonej 0% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się, według art. 13 ust. 3, również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z kolei zgodnie z zapisem art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7. Należy podkreślić, że w obecnej treści z przepisu art. 13 ust. 6 ustawy usunięto zapis, z którego wynikał obowiązek zgłoszenia przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy zamiaru dokonywania WDT, na mocy ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320).

Art. 97 w ust. 1 podaje, że podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności. Z przepisów ustawy wynika, że obowiązkiem rejestracji w charakterze "podatników VAT UE" zostały obciążone wszystkie te podmioty, które mogą rozpoznawać te transakcje a ich identyfikacja następuje poprzez zarejestrowanie się w charakterze "podatnika VAT UE".

Stosownie do przepisu art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
   
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od dnia 20.02.2010 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej żywych zwierząt i transportu drogowego towarów, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Od tego samego dnia Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 07.02.2012r. Wnioskodawca dokonał nabycia naczepy, na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Przedmiotowa transakcja została przez dostawcę opodatkowana stawką 23% i udokumentowana fakturą VAT. Zakupioną naczepę Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych za 2012 rok, a otrzymaną fakturę zaewidencjonował w rejestrze zakupów VAT za miesiąc luty 2012r. i rozliczył w deklaracji VAT-7 za ten miesiąc. W dniu 20.03.2012r. dokonał sprzedaży powyższej naczepy na rzecz nabywcy litewskiego, zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspóinotowych. Nabywca w tym samym dniu wywiózł ją na terytorium Litwy. Przedmiotową dostawę Wnioskodawca udokumentował fakturą VAT, którą zaewidencjonował w rejestrze sprzedaży VAT za marzec 2012 r. i rozliczył w deklaracji VAT-7 za w/w miesiąc. Deklarację dla podatku od towarów i usług Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym w Ciechanowie w dniu 25.04.2012 r. Dokonując powyższej sprzedaży Wnioskodawca zastosował stawkę 0% pomimo, że w dniu transakcji nie był zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Zgłoszenia VAT-UE Wnioskodawca dokonał w dniu 18.04.2012 r., a przedmiotową dostawę ujął w informacji podsumowującej, którą złożył w dniu 25.04.2012 r.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu C-409/04 w sprawie Teleos plc i inni. zawarł tezę, gdzie wskazuje na główne cechy dostaw wewnatrzwspólnotowych. Jak podaje, „uznanie danej dostawy lub nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi(...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego oraz w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawcy". Tak więc ze wspólnotowej definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie wynika obowiązek rejestracji dostawcy towaru jako podatnika. Z kolei zagadnienie neutralności VAT, w aspekcie wymogów formalnych stanowionych przez państwa członkowskie w związku ze zwolnieniem od podatku z tytułu WDT, zostało rozwinięte przez ETS w orzeczeniu w sprawie C-146/05 Albert Collée przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn.

Analizując powyższe należy uznać, że dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza dostawę towarów, a więc musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, towar musi być transportowany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Wspólnoty, a transakcje muszą być dokonywane pomiędzy podatnikami tych państw członkowskich.

W związku z powyższym można wysnuć wniosek, iż prawo Wnioskodawcy do stosowania stawki 0% zależy, od tego czy faktycznie doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu przepisów prawa wspólnotowego. Uznanie danej dostawy za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami, a nie wyłącznie od spełnienia obowiązków formalnych.

Analizując powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że do uznania dostawy, która wystąpiła w rzeczywistości jako WDT, konieczne jest przejście prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, przemieszczenie towaru pomiędzy dwoma państwami członkowskimi oraz posiadania statusu podatnika przez strony transakcji. Prawo Spółki do zastosowania stawki preferencyjnej 0% zależy przede wszystkim od tego, czy faktycznie doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów prawa.

Reasumując, Wnioskodawca w sytuacji dostawy naczepy na terytorium Litwy ma prawo do zastosowania stawki preferencyjnej 0% dla tej dostawy, gdyż brak zarejestrowania dla celów VAT-UE przed tą transakcją nie uniemożliwia potraktowania faktycznej dostawy towarów jako transakcji wewnątrzwspólnotowej towarów, przy spełnieniu pozostałych warunków umożliwiających zastosowanie tej stawki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.