Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-995/12/BD
z 21 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 13 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracowników finansowanych przez Spółkę wydatków dotyczących podróży służbowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zaliczenia do przychodu pracowników finansowanych przez Spółkę wydatków dotyczących podróży służbowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 18 stycznia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-994/12/BD, IBPB II/1/415-995/12/BD, IBPBI/2/423-1421/12/SD wezwano o jego uzupełnienie. Uzupełnienie wniosku wpłynęło w dniu 25 stycznia 2013 r. (wniesienie opłaty) i w dniu 30 stycznia 2013 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje kierować pracowników i osoby niebędące pracownikami - członków zarządu pełniących funkcję wyłącznie na podstawie powołania - za granicę do wykonywania zadań służbowych w zakresie utrzymania kontaktów handlowych.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej pracownikom i osobom niebędącym pracownikami - członkom zarządu - będą finansowane przez Spółkę:

1.diety,

2.koszty:

1. przejazdów i dojazdów,
2. noclegów,
3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

W ramach pkt 2 lit b) zwrot kosztów może nastąpić z uwagi na uzasadnione potrzeby pracodawcy ponad limit przyznany przepisami ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej lub w formie ryczałtu określonego w tym rozporządzeniu (np. umiejscowienie hotelu w stosunku do miejsca spotkania i oszczędności w tym zakresie na dojazdach).

W ramach pkt 2 lit. c) Spółka dokonuje zakupu polis ubezpieczeniowych ważnych na okres trwania podróży (z których dana osoba może korzystać wyłącznie w celach służbowych) jako zabezpieczenie przed ewentualnymi, nieprzewidywalnymi co do wysokości wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz następstw nieszczęśliwych wypadków podczas podróży służbowej. Zakup polis jest więc działaniem zarówno racjonalnym, jak i niezbędnym.

Członkowie zarządu piastują swe funkcje wyłącznie na podstawie powołania, nie posiadają odrębnego tytułu do wynagrodzenia (umowy zlecenia, kontraktu menadżerskiego, umowy o pracę) i nie otrzymują wynagrodzenia za pracę z uwagi na fakt bycia jednocześnie wspólnikami Spółki.

Z uzupełnienia wniosku wynika, iż podróże osób niebędących pracownikami - członków zarządu odbywają się w ramach wyłącznie pełnienia funkcji członka zarządu - brak jest innych podstaw do odbywania opisanych podróży. Podróże tychże osób odbywają się w celu osiągnięcia przychodu przez Spółkę. Świadczenia otrzymywane w ramach podróży docelowo mają być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Zarówno dla pracowników jak i osób niebędących pracownikami świadczenia te będą finansowane z góry przez świadczeniobiorcę i zwracane przez Spółkę, jak również będą finansowane z góry przez Spółkę lub z jej środków, w zależności od sytuacji. Podróże odbywać się będą częściowo samochodami służbowymi, częściowo obcymi środkami transportu. Zwrot kosztów noclegu ponad limit będzie odbywał się w uzasadnionych przypadkach.

Spółka zobowiązana będzie do ponoszenia wydatków przekazywanych tytułem diet oraz zwrotu kosztów przejazdów, noclegów oraz innych wydatków, w tym na pokrycie polis ubezpieczeniowych osobom niebędącym pracownikami - członkom zarządu Spółki, piastującym funkcję członka zarządu wyłącznie na podstawie powołania, zgodnie z treścią uchwał wspólników Wnioskodawcy. Zwrot kosztów ponad limit przyznany przepisami nie został określony w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania ani w umowie o pracę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy kwoty przekazywane tytułem diet oraz zwrotu kosztów przejazdu, noclegów oraz innych wydatków, w tym na pokrycie polis ubezpieczeniowych pracowników są przychodem po stronie danego pracownika? Czy są one zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Czy i w jakim zakresie są one przychodem takiej osoby w przypadku przyznania zwrotu kosztów noclegów ponad limit określony w załączniku do rozporządzenia lub ryczałtu za nocleg (§ 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania przysługujących pracownikowi (...) z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju)?

W ocenie Wnioskodawcy, kwoty przekazywane tytułem diet oraz zwrotu kosztów przejazdu, noclegów oraz innych wydatków, w tym polis ubezpieczeniowych pracownikom - są ściśle związane z podróżą służbową, w konsekwencji nie są przychodem po stronie danego pracownika w całości, również w przypadku zwrotu kosztów noclegów ponad limit określony w załączniku do rozporządzenia lub ryczałtu za nocleg (§ 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania przysługujących pracownikowi (...) z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju i są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracowników finansowanych przez Spółkę wydatków dotyczących podróży służbowych (pyt. nr 2).

Natomiast w zakresie pytania nr 1 oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej - w zakresie podróży poza granicami kraju - jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 r. ze zm.).

W świetle przytoczonych przepisów, przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, należności takie jak koszty za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w tej kwestii należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy Kodeks pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza miejsce pracy – w celu wykonania zadania służbowego.

Należy zauważyć, że zwolnienie z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika uzależnione jest od określenia w umowie o pracę miejsca wykonywania pracy.

W tym punkcie należy jednakże podkreślić, że pojęcie „podróż służbowa pracownika” zdefiniowane w art. 775 § 1 Kodeksu pracy, oraz regulacje dotyczące wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikom za czas podróży służbowej należą do zakresu prawa pracy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej obowiązku, czy zasadności wypłacania diet i innych należności za czas podróży służbowej nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Zasady rozliczania zagranicznych podróży służbowych reguluje ww. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.

Zgodnie z przepisem § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1.diety,

1. zwrot kosztów:
   1. przejazdów i
   1. przejazdów i dojazdów,
   2. noclegów,
   3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
      
      

Szczegółowo kwestia diet i ich wysokości została uregulowana w § 4 i 5 ww. rozporządzenia, natomiast kwestie zwrotu kosztów przejazdów oraz noclegu reguluje § 8, § 9 i 10 tegoż rozporządzenia.

Zgodnie z treścią § 4 ust. 1 i 3 cyt. rozporządzenia, dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki i przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży. Wysokość diet za dobę podróży w poszczególnych państwach określa załącznik do rozporządzenia - § 4 ust. 2 rozporządzenia.

Na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia pracownikowi, który otrzymuje za granicą bezpłatne całodzienne wyżywienie lub gdy wyżywienie opłacone jest w cenie karty okrętowej (promowej) przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 4 ust. 4 tegoż rozporządzenia.

Stosownie do treści § 5 ust. 2 rozporządzenia, pracownikowi, który otrzymuje za granicą częściowe wyżywienie, przysługuje odpowiednio na:

1. śniadanie - 15% diety;
2. obiad - 30% diety;
3. kolację - 30% diety;
4. inne wydatki - 25% diety.
   
   

Natomiast zgodnie z § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia pracownikowi, który otrzymuje za granicą ekwiwalent pieniężny na wyżywienie, dieta nie przysługuje. Jeżeli ekwiwalent jest niższy od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety.

Stosownie do § 8 ust. 1 i 2 powyższego rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, wraz z opłatami dodatkowymi, z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga na dany środek transportu przysługuje.

Natomiast na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na odbycie podróży samochodem osobowym niebędącym własnością pracodawcy - ust. 3.

Za przejazd w podróży, o której mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 06 września 2001 r. o transporcie drogowym (tj. Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) – ust. 4.

Oprócz tego – na zasadach określonych w § 10 rozporządzenia – pracownikowi przysługuje ryczałt na dojazdy miejscowe.

Jednocześnie zgodnie z § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg przysługuje pracownikowi zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach ustalonego na ten cel limitu określonego w załączniku do rozporządzenia. W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu - ust. 2 cyt. rozporządzenia. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg w hotelu, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 - ust. 3 ww. rozporządzenia. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się jednak, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewnia pracownikowi bezpłatny nocleg - ust. 4 tegoż rozporządzenia.

Zgodnie z § 13 ust. 1 wskazanego rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości, w której pracownik korzystał z noclegu.

Jednocześnie na podstawie § 13 ust. 4 ww. rozporządzenia, do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Z kolei ust. 1 § 12 ww. rozporządzenia wprost stanowi, że w razie choroby powstałej podczas podróży - pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków. Nie podlegają zwrotowi koszty leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chirurgii plastycznej i zabiegów kosmetycznych oraz nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych, zakupu okularów (ust. 2 § 12 cyt. rozporządzenia).

Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje ze środków pracodawcy o czym stanowi ust. 3 powyższego paragrafu.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje kierować swoich pracowników w podróż służbową za granicę, do wykonywania zadań służbowych w zakresie utrzymania kontaktów handlowych. W związku z powyższym Spółka będzie wypłacać diety oraz dokonywać zwrotu kosztów przejazdu, noclegów oraz innych wydatków, w tym polis ubezpieczeniowych, których zakup podyktowany jest zabezpieczeniem przed ewentualnymi wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą czy też następstw nieszczęśliwych wypadków. Koszty noclegu, w uzasadnionych przypadkach mogą być zwracane ponad limit określony w rozporządzeniu w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności (…) z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Przy czym, jak zaznaczyła Spółka, świadczenia te będą albo finansowane przez pracowników, a następnie zwrócone przez Spółkę, albo będą finansowane z góry przez Spółkę lub z jej środków, w zależności od sytuacji.

Zatem wypłacane i zwracane pracownikom diety i inne należności za czas zagranicznej podróży służbowej co do zasady będą stanowiły – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy będzie wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości limitu określonego w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej i na zasadach określonych tym rozporządzeniem. Przy czym należy wyraźnie zaznaczyć, iż omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w powołanym wyżej rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, a zatem ewentualna nadwyżka wypłacanych, zwracanych bądź finansowanych świadczeń – ponad limit określony w przedmiotowym akcie prawnym – spowoduje opodatkowanie wynikłych nadwyżek podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w takiej sytuacji na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia na rachunek urzędu skarbowego odpowiedniej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych diet i zwróconych bądź sfinansowanych innych kosztów z tytułu odbywanej zagranicznej podróży służbowej przez swoich pracowników. Oczywiście, w sytuacji, gdy pracownik będzie odbywał podróż samochodem służbowym (i będzie go wykorzystywał wyłącznie do celów służbowych) nie powstanie po jego stronie przychód związany z finansowaniem kosztów przejazdu i dojazdu. Wydatek poniesiony z tego tytułu przez Wnioskodawcę będzie dla pracownika neutralny podatkowo.

W tym miejscu wskazać jednak należy, iż zgodnie z powołanym powyżej § 9 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących (…) z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju istnieje możliwość w uzasadnionych przypadkach by pracodawca wyraził zgodę na zwrot kosztów za nocleg w hotelu, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej określone limity, o których mowa w ww. rozporządzeniu.

Zatem jeżeli Wnioskodawca wyrazi zgodę na zwrot kosztów noclegu - przy czym ten koszt musi być potwierdzony rachunkiem - w wysokości przekraczającej limit określony w cyt. rozporządzeniu, uznając taki przypadek jako uzasadniony (np. umiejscowienie w hotelu w stosunku do miejsca spotkania i oszczędności w tym zakresie na dojazdach), to wówczas otrzymany zwrot bądź sfinansowanie ww. kosztów bezpośrednio przez Spółkę - potwierdzony rachunkiem - będzie wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W praktyce w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik. Co do zasady do tych korzyści zaliczyć należy zwrot wydatków poniesionych przez pracowników bądź też wydatków poniesionych bezpośrednio przez Spółkę w związku z zakupem polis ubezpieczeniowych ważnych na okres trwania zagranicznych podróży służbowych.

Przy czym zwrot przez Spółkę kosztów poniesionych przez pracowników na zakup polis ubezpieczeniowych, będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania, jeżeli istotnie przedmiotowe polisy zostały wykupione w celu realizacji obowiązków wynikających z treści § 12 ww. rozporządzenia, tj. finansowania ze środków własnych Spółki udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków.

Natomiast w sytuacji, gdy zakup polis ubezpieczeniowych dla odbywających zagraniczną podróż służbową pracowników sfinansowała sama Spółka z racji ciążącego na niej obowiązku wynikającego z powołanego powyżej § 12 cyt. rozporządzenia, przez co Spółka zabezpiecza się przed ewentualną koniecznością zwrotu z własnych środków kosztów nieprzewidywalnych co do wysokości, związanych z leczeniem za granicą nie można mówić o powstaniu przychodu po stronie pracowników.

Wobec powyższego, kwoty składek polis ubezpieczeniowych poniesione przez Spółkę na rzecz pracowników, obejmujących m.in. ubezpieczenie kosztów leczenia, ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków, czy też transportu zwłok pracownika do kraju, na okres trwania podróży służbowej poza granicami Polski, nie będą stanowiły przychodu dla pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie będą rodziły obowiązku podatkowego.

Reasumując co do zasady – wbrew stwierdzeniu Wnioskodawcy – wszystkie świadczenia finansowane pracownikom z tytułu podróży służbowych stanowią dla nich przychód (z wyjątkiem przypadku zakupu bezpośrednio przez Spółkę polisy w celu wywiązania się ze zobowiązań nałożonych § 12 omawianego rozporządzenia czy też udostępnienia służbowego transportu do odbycia podróży). Zatem z tych względów stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe. Jednakże, jak wyżej wskazano, świadczenia te korzystają ze zwolnienia na warunkach określonych w powołanym rozporządzeniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.