Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1075/12-2/IM
z 6 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 9 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku do dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1992 roku, między innymi w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości w ramach swojej działalności.

W maju 1994 roku oraz w maju 1995 roku, Wnioskodawca nabył nieruchomości gruntowe, dla których obecnie Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

W latach 1996-1998 Wnioskodawca posadowił na tych nieruchomościach tymczasowe pawilony, typu kontenerowego z płyty obornickiej. Nieruchomości gruntowe nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie dokonywano również odpisów amortyzacyjnych. Pawilony były wynajmowane oraz zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przez 10 lat Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych dla każdego pawilonu, odpowiednio do kolejności ich wybudowania: od 30 czerwca 1996 r., 31 grudnia 1997 r. oraz 30 kwietnia 1998 r.

Wnioskodawca planuje usunięcie pawilonów z nieruchomości gruntowych, a następnie sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych poza swoją działalnością gospodarczą, o której mowa powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży przedmiotowych nieruchomości gruntowych będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z omawianej w niniejszej sprawie sprzedaży nieruchomości gruntowych nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych dla wymiaru podatku podstawowe znaczenie ma kwalifikacja przychodu do danego źródła przychodów. Źródła przychodów są zdefiniowane w art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2012, poz. 361 ze zm., dalej updof).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 updof, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (przychód z działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) updof, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących: środkami trwałymi, składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł, wartościami niematerialnymi i prawnymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c (art. 14 ust. 2c updof dotyczy wypadków zbycia nieruchomości mieszkalnych).

Jak wskazuje się w orzecznictwie, „(...) użycie w treści tego przepisu (art. 14 ust. 2 pkt 1 updof - przyp. od autora) partykuły „również” wskazuje jednoznacznie, że chociaż przychód w nim wymieniony jest przychodem z działalności gospodarczej, to jednak jest to przychód innego rodzaju niż ujęty (wymieniony) w art. 14 ust. 1. Innymi słowy, przychodem z działalności gospodarczej są nie tylko należności, jakie podatnik uzyskuje w wyniku jej realizowania (np. ze sprzedaży wyprodukowanych wyrobów), ale także to, co uzyska ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w tej działalności” (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 612/05; Lex 270031).

„Ustawodawca w art. 14 ust. 2 pkt 1 określił przy tym sprzedaż jakich konkretnie składników majątkowych stanowi przychód z działalności gospodarczej. Wskazał bowiem ich wspólną cechę, a mianowicie ujęcie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w dalszej części uzasadnienia określanej jako „ewidencja”). W przepisie tym ustawodawca wskazał również dodatkowo te składniki majątkowe, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej nawet wtedy, gdy podatnik nie ujął ich w ewidencji. W ocenie Sądu oznacza, że przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 stanowi kompletną regulację co do przedmiotowego zakresu opodatkowania zbycia składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

(...) Skoro jednak ustawodawca zdecydował się w omawianym przepisie wymienić konkretne (a nie wszystkie) składniki majątkowe nie ujęte w ewidencji, których sprzedaż generuje przychód z działalności gospodarczej, to uznał najwyraźniej za zasadną rezygnację z opodatkowania jako przychodu z tej działalności sprzedaży innych tego rodzaju składników majątkowych.

(...) ustawodawca za istotny uznał stan faktycznie zaistniały co do wpisania określonych składników do ewidencji, a nie stan pożądany (nakazany) zgodnie z przepisami” (wyrok WSA w Warszawie z dnia 3.06.2008. III SA/Wa 312/08, utrzymany w mocy wyrokiem NSA z dnia 10.02.2010 r., II FSK 1507/08, podobnie m.in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 17.10.2008 r., III SA/Wa 709/08, utrzymany w mocy wyrokiem NSA z dnia 22.04.2010 r., II FSK 2196/08; podobnie także w najnowszych nieprawomocnych wyrokach WSA, np. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17.02.2012 r., I SA/Wr 1628/11).

Z powyższych fragmentów uzasadnienia wyroku wynika więc po pierwsze, że tylko sprzedaż składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, wskazanych w art. 14 ust. 2 pkt 1 updof stanowi przychód z działalności gospodarczej. Po drugie, przychód z działalności gospodarczej stanowi sprzedaż jedynie środków trwałych faktycznie ujętych w ewidencji środków trwałych. Jak podkreśla NSA, „(…) art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f (...) zawiera dwie przesłanki uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej; sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego (przesłanka pierwsza), który został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga). Uznanie przez sąd pierwszej instancji za wystarczający warunek do przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła jakim jest działalność gospodarcza, jedynie samego faktu spełniania przez dany składnik warunków uzasadniających uznanie go za środek trwały, pomija obowiązywanie drugiej z wymienionych przesłanek, tzn. konieczności ujęcia owego składnika w ewidencji środków prawnych i wartości niematerialnych i prawnych” (wyrok NSA z dnia 15.12.2011 r., II FSK 1151/10, podobnie wyrok NSA z dnia 8.03.2012, II FSK 1545/11).

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, przychód z omawianej w niniejszej sprawie sprzedaży nieruchomości gruntowych nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Nawet bowiem jeśli uznać, że w niniejszej sprawie nieruchomości gruntowe były wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, to sądy wprost wskazują, że „odpłatne zbycie takich składników majątku wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i ponadto których wartość początkowa nie przekraczała 1.500 zł oraz które nie są spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu użytkowego lub udziałem w takim prawie, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Dotyczy to także nieruchomości takich, jak będąca przedmiotem skarżonej interpretacji, czyli nieruchomości wprawdzie wykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, ale która nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych” (wyrok NSA 2 dnia 22.04.2010 r., II FSK 2196/08).

Skoro zatem Wnioskodawca nigdy nie wpisał do ewidencji środków trwałych przedmiotowych nieruchomości gruntowych, nie można uznać, że ich sprzedaż przyniesie przychód z działalności gospodarczej.

Przychody z rozpatrywanej w sprawie sprzedaży nieruchomości można więc rozpatrywać wyłącznie w kontekście przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości. Wnioskodawca nabył nieruchomości gruntowe w latach 1994-1995.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c updof, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. wskazywał, że źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Wskazany art. 10 ust. 2 updof w pkt 3 stanowił, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Art. 10 ust. 3 udpof nie dotyczy rozpatrywanego stanu faktycznego, ponieważ dotyczy nieruchomości mieszkalnych. Ponadto, jak wykazano powyżej, w omawianej sprawie nie mamy do czynienia ze zbyciem składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 uopdf, zatem i art. 10 ust. 2 pkt 3 updof nie znajdzie tu zastosowania. Analizując natomiast przesłanki stosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) wskazane w samym tym punkcie, odnośnie przesłanki zbycia nieruchomości w wykonywaniu działalności gospodarczej należy podnieść, że „w orzecznictwie za ugruntowany już uznać należy pogląd, że zbycie tych składników majątku w wykonywaniu działalności gospodarczej następuje wówczas, gdy podatnik prowadzi działalność polegającą na obrocie nieruchomościami czy prawami określonymi w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., a więc sprzedaż dokonywana jest z pewną regularnością, powtarzalnością, w sposób profesjonalny, a w odniesieniu do tych rzeczy i praw można użyć określenia towary handlowe” (por. choćby pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 kwietnia 2006 r., sygn. akt II FSK 612/05, opubl. w ONSAiWSA z 2007 r., nr 5, poz. 120). „Nie jest zatem - a contrario - sprzedażą wykonywaną w ramach działalności gospodarczej jednostkowe zbycie nieruchomości, nabytej w innym, niż obrót nią, celu” (wyrok NSA z dnia 10.02.2010 r., II FSK 1507/08, podobnie wyrok WSA w Warszawie z dnia 17.10.2008 r., III SA/Wa 709/08, podobnie nieprawomocny wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25.10.2011 r., I SA/Gl 160/11).

Skoro zatem Wnioskodawca nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości w ramach swojej działalności gospodarczej, to nie można orzec, że zbycie nastąpiłoby „w wykonaniu działalności gospodarczej”.

Z tego punktu widzenia możliwe byłoby więc opodatkowanie omawianych przychodów na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof, jednak ze względu zbycie nieruchomości po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości gruntowych, opodatkowanie nie będzie miało miejsca.

Przedstawioną interpretację potwierdza powołane orzecznictwo. Jak podnosi się, „(…) kwoty uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika (jako lokal, w którym ją prowadzono i jako przedmiot najmu) i jednocześnie nigdy nie spełniały wymogów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., a co najwyżej, gdy sprzedaż nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f” (wyrok NSA z dnia 10.02.2010 r., II FSK 1507/08).

Powyższe wnioski potwierdza dodatkowo przykładowo postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 26.07.2006 r., Trzeci Urząd Skarbowy w Lublinie, D-2/415/24/06, czy pismo Urzędu Skarbowego Poznań-Grunwald z dnia 28.05.2004 r., AD-III/415-34/04. Pośrednio można odwołać się również do interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 14.12.2011 r., sygn. IPTPB2/415-619/11-2/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jednakże zauważyć należy, iż w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Odrębnym źródłem przychodów jest – wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w ramach tej działalności.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego, dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie, należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że w maju 1994 roku oraz w maju 1995 roku Wnioskodawca nabył nieruchomości gruntowe, na których w latach 1996-1998 posadowił tymczasowe pawilony typu kontenerowego z płyty obornickiej. Nieruchomości gruntowe nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie dokonywano również odpisów amortyzacyjnych Pawilony były wynajmowane oraz zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przez 10 lat Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych dla każdego pawilonu. Wnioskodawca planuje usunięcie pawilonów z nieruchomości gruntowych, a następnie sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych poza swoją działalnością gospodarczą. Zainteresowany prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, między innymi w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Ze złożonego wniosku wynika zatem, iż wskazane w nim nieruchomości gruntowe i posadowione na nich tymczasowe pawilony typu kontenerowego z płyty obornickiej były wykorzystywane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, kwota uzyskana ze sprzedaży tej nieruchomości stanowić będzie przychód z tej działalności – bez względu na to, czy zostały ujęte w ewidencji środków trwałych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu zamierzonej sprzedaży nieruchomości gruntowej po usunięciu pawilonów stanowić będzie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji, na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zamierzonej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ustosunkowując się do powołanych przez Stronę orzeczeń sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska Skarżącego, np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 września 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 695/10, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 14 października 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 560/10 potwierdzony wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 228/11.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.