Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-189/13/PP
z 13 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowego obiektu socjalnego (kino/teatr) w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowego obiektu socjalnego (kino/teatr) w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jako pracodawca zatrudniający ponad 20 pracowników utworzył zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Siedziba podatnika znajduje się w małej miejscowości, dlatego też chciałby on przeznaczyć część nowego, wybudowanego przez siebie budynku (biurowca), w którym będzie mieścić się Jego siedziba na cele socjalne (kulturalno-rozrywkowe), poprzez utworzenie w wydzielonej części tego budynku kina/teatru. Kino znajdowałoby się w wyodrębnionej części i byłoby przeznaczone dla mieszkańców - w tym również pracowników Podatnika - zamieszkałych w miejscowości, w której ma On siedzibę.

Podatnik zamierza utworzyć kino jako zakładowy obiekt socjalny i dofinansować jego działalność z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W tym celu zamierza zwiększyć odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ponadto zamierza dostosować część wybudowanego budynku do potrzeb obiektu socjalnego (kina), które ma się znajdować w tym budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty utrzymania zakładowego obiektu socjalnego jakim jest kino/teatr, w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty utrzymania zakładowego obiektu socjalnego jakim jest kino/teatr w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r., Nr 592, zwaną dalej „Ustawą”, przez zakładowe obiekty socjalne należy rozumieć ośrodki wczasowe i kolonijne, domy wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo-rekreacyjne, żłobki, kluby dziecięce i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej. Zakładowe obiekty socjalne stanowiące własność pracodawcy, w tym kino/teatr będące obiektami służącymi działalności kulturalnej mogą być dofinansowane ze środków zgromadzonych na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy. Koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, koszty remontów obiektów socjalnych oraz amortyzacja obiektów bazy socjalnej są kosztami podstawowej działalności zakładu pracy, które pokrywane są przez pracodawcę. Pracodawca w szczególności pokrywa w ramach swojej działalności podstawowej m.in. koszty związane z bieżącą eksploatacją obiektu, np. woda, gaz, ogrzewanie, wydatki na remonty, konserwacje, adaptację, wynagrodzenia wraz z dodatkami dla pracowników obsługujących obiekty socjalne. Natomiast z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych może być dofinansowywana jedynie działalność obiektów socjalnych w części nie stanowiącej podstawowych kosztów utrzymania, czy remontów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 55 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, zwanej dalej „updop”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. A zatem, z przepisu tego jednoznacznie wynika, że kosztem uzyskania przychodów dla pracodawcy będą koszty utrzymania obiektów socjalnych, w tym również wyodrębnionej części budynku (biurowca), w której będzie mieścić się kino/teatr, w części niepokrytej środkami zgromadzonymi na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, czyli sfinansowane ze środków własnych jednostki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
   
   

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 55 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. A contrario, przepis ten pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowych obiektów socjalnych w części niepokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, po spełnieniu przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 updop.

Zakładowymi obiektami socjalnymi są, w myśl art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 592 ze zm.), ośrodki wczasowe i kolonijne, domy wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo-rekreacyjne, żłobki, kluby dziecięce i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej. Z unormowania tego jednoznacznie wynika, iż wolą ustawodawcy było objęcie tym przepisem budynków (zespołu budynków, (…), itp. lub urządzeń terenowych – za Słownikiem języka polskiego. Tom I-III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1979 r.) będących własnością zakładu i służących działalności socjalnej, których koszty utrzymania – co do zasady – obowiązany jest ponosić zakład pracy.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć część nowego, wybudowanego przez siebie budynku (biurowca), w którym będzie mieścić się jego siedziba, na cele socjalne kulturalno-rozrywkowe, poprzez utworzenie w wydzielonej części budynku kina/teatru. Kino/teatr w myśl ww. art. 2 ust. 4 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych może być zakładowym obiektem socjalnym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowego obiektu socjalnego (kino/teatr) w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.