Interpretacja Izby Skarbowej w Gdańsku
BI/005-0591/03
z 4 czerwca 2003 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego
Sygnatura
BI/005-0591/03
Data
2003.06.04
Autor
Izba Skarbowa w Gdańsku
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
potrącalność kosztów
rezerwy
ustawa o rachunkowości
Pytanie podatnika
Czy na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych istnieje możliwość ujmowania w koszty uzyskania przychodów rezerw tworzonych w przedziałach miesięcznych na pokrycie przyszłych kosztów?
Spółka Akcyjna wprowadziła system informatyczny w którym jedną z zasad jest zamykanie obrotów każdego miesiąca i sporządzanie bilansu zamknięcia drugiego dnia po zakończeniu miesiąca. Zdaniem Spółki tak krótki termin zamykania obrotów będzie wymagał tworzenia rezerw na koszty, których rzeczywista wartość w danym miesiącu nie będzie jeszcze znana. Rezerwy będą tworzone między innymi na takie koszty jak: wynagrodzenia, składki ZUS, koszty transportu i innych usługi.
Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.Przepis ten definiując podatkową kategorię kosztu uzyskania przychodu, normuje zasady według których dokonuje się kwalifikacji wydatków ponoszonych przez podatnika jako kosztów związanych z uzyskaniem przychodu. Natomiast zasady potrącenia wydatków uznanych za koszty uzyskania przychodu normuje art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. W myśl tych zasad w przypadku kosztów, które nie zostały jeszcze przez podatnika poniesione w danym roku podatkowym koszty te są potrącalne jeżeli wystąpią łącznie trzy warunków, a mianowicie koszty te: Zawarty w powyższym punkcie 3-ci warunek, z uwagi na użycie koniunkcji „i” wskazuje, że warunek ten jest spełniony tylko wówczas gdy koszty są jednocześnie określone zarówno pod względem rodzaju jaki i kwoty.Tylko w jednym przypadku ustawodawca przewidział możliwość potrącenia kosztów, które nie zostały zarachowane, a mianowicie gdy zarachowanie nie było możliwe, jednakże tylko z przyczyn obiektywnych, niezależnych od podatnika, wówczas koszty są potrącalne w roku ich poniesienia. Ponieważ z treści zapytania wynika jednoznacznie, że nie jest możliwe określenie zarówno kwot jak i ich rodzaju, gdyż podany katalog tych kosztów jest przykładowy, postanowienia art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. nie mają zastosowania do przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego.Przy czym powyższe zasady potrącalności mają zastosowanie nie tylko do roku podatkowego ale również do poszczególnych miesięcy w roku podatkowym, gdyż jak wynika z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. przepis ten nakłada obowiązek miesięcznego rozliczania zaliczek na podatek dochodowy a tym samym i miesięcznego rozliczania kosztów uzyskania przychodów, przyjmując za okres sprawozdawczy okres od początku roku podatkowego do końca danego miesiąca, za który deklarowana jest wysokość dochodu i podatku. Nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów również rezerwy tworzone na poczet przyszłych kosztów. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. nie są kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości, inne niż określone w niniejszej ustawie jako taki koszt. A zatem wynikające z art. 39 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) zasady biernych rozliczeń międzyokresowych ponieważ stanowią rezerwy na poczet przyszłych kosztów tym samym zgodnie z powołanym art. 16 ust. 1 pkt 27 nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym spółka nie ma możliwości potrącenia kosztów uzyskania przychodów w innym momencie niż wynikający z przepisów prawa podatkowego. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.