Stan faktyczny:

Podatnik prowadzi w formie spółki cywilnej pozarolniczą działalność gospodarczą podlegającą na uruchamianiu, nadzorze nad instalacjami, kontroli jakości, serwisie bazowych stacji telefonii komórkowej. Większość pracy wykonywana jest w terenie - na obszarze całego kraju.

Powyższe czynności mogą być wykonywane jedynie przy pomocy komputerów typu laptop, których pamięć nie jest w stanie pomieścić całego niezbędnego oprogramowania wykorzystywanego do pracy. W siedzibie Spółki, będącej jednocześnie mieszkaniem jednego ze wspólników Spółki, zainstalowany jest serwer z oprogramowaniem niezbędnym do wykonywania pracy przez wspólników oraz bazą danych dotyczących poszczególnych stacji.

Wszelkie dane, zdjęcia zrobione na stacji oraz zarchiwowane pliki muszą być w czasie rzeczywistym dostępne dla współpracowników, a jest to możliwe poprzez zdalne łącznie się z serwerem. Aby było to możliwe niezbędne jest 24 godzinne podłączenie do Internetu.

Znaczna część pracy wykonywana jest przez wspólników w domu. Z tego tytułu ponoszą Oni znaczne koszty użytkowania Internetu we własnych mieszkaniach. Tymczasem zainstalowanie stałego łącza internetowego powoduje wzrost szybkości transferu przesyłanych danych, czyni prace bardziej efektywną i w bezpośredni sposób wypływa na osiągany przez Spółkę przychód. Również kontakt z klientem następuje przede wszystkim drogą elektroniczną.

Stan prawny:

Ustawodawca w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi generalną zasadę, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Sformułowana w tym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej wyżej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jeżeli zatem korzystanie z internetu w miejscu zamieszkania wspólnika Spółki będzie konieczne dla prawidłowego funkcjonowania Spółki i będzie to miało odzwierciedlenie w wielkości przychodów uzyskiwanych przez Spółkę, to wydatki ponoszone na opłacanie miesięcznego abonamentu z tytułu korzystania z internetu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, ale pod warunkiem, że internet wykorzystywany będzie tylko i wyłącznie przez wspólnika Spółki i tylko w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Jeżeli internet będzie wykorzystywany również przez pozostałych członków rodziny wspólnika Spółki, albo będzie wykorzystywany wyłącznie przez wspólnika, ale na cele nie związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, to wydatki z tytułu opłat miesięcznego abonamentu z tytułu korzystania z internetu nie będą stanowiły w Spółce koszty uzyskania przychodów.

Natomiast wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu zainstalowania w mieszkaniu wspólnika stałego łącza internetowego, Spółka może zaliczyć – o ile będą spełnione warunki opisane w punkcie 1 - w ciężar kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne.

Jak stwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 grudnia 1998r., sygn. akt I S.A./Lu 1247/97, inwestycjami w obcych środkach trwałych są także wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez niego w działalności gospodarczej, a nie stanowiących jego własności.

Zgodnie z uwagami szczegółowymi do grupy I „Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego" rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. nr 112, poz. 1317 ze zm.) do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcji budynku na stałe np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjnej, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowanie meble. A zatem koszt założenia takiej instalacji zwiększa wartość początkową budynku. Ponieważ jednak budynek, w którym położone jest mieszkanie wspólnik, jak i sam lokal mieszkalny, nie stanowią własności Spółki, to wydatki poniesione na instalację stałego łącza internetowego należy uznać za inwestycję w obcych środkach trwałych.

Zgodnie z postanowieniami art. 23 „a” ust. 2 ustawy z 26.07.1991r. inwestycje w obcych środkach trwałych zalicza się do środków trwałych podlegających odpisom amortyzacyjnym.

W myśl art. 23 „a” ust. 2 pkt 1 oraz art. 23 „j” ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają - niezależnie od przewidywanego okresu używania - przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, przy czym podatnicy mogą sami ustalić stawki amortyzacyjne m.in. dla inwestycji przyjętych do używania we wszelkich obcych środkach trwałych. W tych przypadkach jednak przepisy limitują górną wysokość stawek amortyzacyjnych poprzez określenie minimalnego okresu amortyzacji, który dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach nie może być krótszy niż 10 lat.

Zgodnie zatem z ww. przepisami Spółka będzie mogła zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane z tego tytułu jedynie w wysokości 1/10 wartości inwestycji rocznie.