INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umową kredytową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2011 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umową kredytową.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się głównie wykonywaniem robót budowlanych, budowlano-montażowych w branży energetycznej i telekomunikacyjnej, w tym kompleksowe realizacje danej umowy, tj. zaprojektowania (opracowanie dokumentacji projektowej budowlanej, wykonawczej, powykonawczej, inwentaryzacyjnej i eksploatacyjnej), zgłoszenia prac w stosownych urzędach lub uzyskanie pozwolenia na budowę i wykonanie zadania a następnie zinwentaryzowanie jego i uzyskanie urzędowego pozwolenia na użytkowanie. Spółka świadczy jednocześnie usługi na podstawie wielu kontraktów dla różnych odbiorców. Wnioskodawca prowadzi pełną rachunkowość. W celu finansowania bieżącej działalności spółka, co roku podpisuje umowy z różnymi bankami na kredyty w rachunku bieżącym i kredyty obrotowe. Z tytułu udzielonych kredytów banki jednorazowo w momencie uruchomienia kredytu pobierają prowizję przygotowawczą i za rozpatrzenie wniosku kredytowego. Umowy kredytowe podpisywane są na okres jednego roku (zawsze jest to przełom dwóch lat kalendarzowych). Zabezpieczeniem kredytów jest m.in. hipoteka na nieruchomości niebędącej własnością Spółki. Właściciel nieruchomości obciąża Spółkę fakturą za ustanowienie hipoteki na swojej nieruchomości w celu zabezpieczenia wierzytelności Spółki. Zgodnie z ustawą o rachunkowości i polityką rachunkowości Spółki koszty prowizji i opłatę za ustanowienie hipoteki księguje na rozliczenia międzyokresowe czynne i rozlicza w koszty danego roku proporcjonalnie do okresu trwania umowy kredytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowizja przygotowawcza, prowizja za rozpatrzenie wniosku kredytowego oraz opłata pobierana przez właściciela nieruchomości za ustanowienie hipoteki będącej zabezpieczeniem kredytu Spółki jest kosztem uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia, czy też powinna być rozliczana w czasie w okresie trwania umowy kredytowej...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie przedstawionego stanu faktycznego. Zagadnienie w zakresie zdarzenia przyszłego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na podstawie art. 15 ust. 4 tej ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Natomiast koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ww. ustawy). W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Powyższe uregulowania prawne rozróżniają dwa rodzaje kosztów: koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie).

Koszty prowizji bankowych i opłaty pobieranej przez właściciela nieruchomości za ustanowienie hipoteki będącej zabezpieczeniem kredytu, Spółka rozpoznaje jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, ponieważ kredyty te finansują całą bieżącą działalność Spółki. Wymienione wydatki związane z pozyskaniem kredytu nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, lecz ich poniesienie warunkuje możliwość korzystania ze środków finansowych wydatkowanych na bieżącą działalność, a więc warunkuje pośrednio uzyskanie przychodu. Koszty uzyskania kredytu związane są z całym okresem kredytowania i dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy (umowy zawsze zawierane są na przełomie roku kalendarzowego) W związku z tym, że nie jest możliwe określenie, jaka część tych kosztów dotyczy danego roku podatkowego, dlatego stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia zgodnie z treścią art. 15 ust. 4e uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy z treści tego przepisu wynika, że to moment rachunkowego ujęcia kosztu w księgach wyznacza również tożsamy moment uznania za koszt uzyskania przychodów kosztów pośrednich. Wobec powyższego, zdaniem podatnika, z uwagi na fakt, iż Spółka ujmuje w księgach rachunkowych koszty prowizji, rozliczając je proporcjonalnie przez cały okres trwania umowy kredytowej to nie jest możliwe potraktowanie zapłaconej prowizji za koszt uzyskania przychodu, jednorazowo w momencie jej zapłaty.

Podsumowując, zdaniem Spółki powołując się na art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowizję i opłaty poniesione z tytułu zawierania kredytów bieżących można rozliczać w czasie proporcjonalnie do długości trwania umowy kredytowej.

Spółka na potwierdzenie swojego stanowiska, iż podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 czerwca 2011 r., nr ILPB4/423-120/11-2/MC; z dnia 24 marca 2010 r., nr ILPB3/423-1188/09-4/AO; oraz z dnia 3 marca 2010 r., nr ILPB3/423-1133/09-2/MC a także interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2009 r., nr IPPB5/423-405/09/JC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.