Należności wypłacane przez polskie podmioty na rzecz podmiotów zagranicznych z tytułu dokonania transakcji, których przedmiotem jest oprogramowanie komputerowe, jako dochody z praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw, podlegają zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.) opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości 20% przychodu. Prawa do programów komputerowych stanowią formę własności intelektualnej, co jednoznacznie rozstrzyga ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o ochronie praw autorskich i praw pokrewnych.

Zgodnie z przyjętym stanowiskiem wyrażonym w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD (pkt 13.1 Komentarza do art. 12 – wersja z 2000 r.) oprogramowanie komputerowe, o ile ustawodawstwo wewnętrzne dotyczące praw autorskich bezpośrednio tego nie stanowi, ma być traktowane jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo wewnętrzne nie stanowi inaczej, najwłaściwsze jest traktowanie programu komputerowego jako dzieła naukowego. Zgodnie z art. 74 w/w ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak dzieła literackie, co w pełni potwierdza sposób rozumowania wyrażony w Komentarzu, gdyż dzieło literackie podlega zawsze w umowach o unikaniu podwójnemu opodatkowaniu identycznemu traktowaniu jak dzieło naukowe.

W umowach o unikaniu podwójnemu opodatkowaniu należnościami licencyjnymi są generalnie tylko te kwoty, które są wypłacane za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego lub naukowego. Tym samym pojęcie należności licencyjnych zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania nie obejmuje wszelkich opłat dokonywanych w związku z kontraktami, których przedmiotem są prawa do programów komputerowych, lecz wyłącznie tych, w których mamy do czynienia z ustanowieniem prawa do ich użytkowania.

W przedmiotowej sprawie kontrahent ma siedzibę na Węgrzech, w związku z tym zastosowanie ma Konwencja zawarta między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 125, poz. 602) pod warunkiem przedstawienia przez podatnika certyfikatu rezydencji. Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z tą umową jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu od podatnika zaświadczenia o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie, wydanego dla celów podatkowych przez właściwą dla podatnika administrację podatkową. Forma takiego dokumentu jest indywidualnie ustalona w każdym państwie. Dla polskiego płatnika ważne jest, aby taki certyfikat zaświadczał, że w czasie osiągania dochodów wskazany podmiot pozostawał rezydentem danego kraju.

Spółka polska, będąca płatnikiem podatku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy, w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej jest odpowiedzialna za prawidłowe obliczenie, pobranie i przekazanie podatku w określonym terminie na rachunek urzędu skarbowego właściwego do opodatkowania zagranicznych osób prawnych. W przedmiotowej sprawie Spółka występuje wyłącznie w roli płatnika, natomiast podatnikiem jest firma węgierska podlegająca ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 3 ust. 2 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Urząd nie podziela stanowiska podatnika przedstawionego w przedmiotowym piśmie, iż zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych zapłacony przez płatnika z własnych funduszy stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Muszą to być jednak takie wydatki, które są związane z działalnością mającą na celu osiągnięcie przychodów, a zatem pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.Nie można uznać za koszt uzyskania przychodu podatku zapłaconego przez Spółkę za inny podmiot, który nie wywiązuje się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa.

Izba Skarbowa w Warszawie uznała odpowiedź za prawidłową a weryfikując odpowiedź dokonała jedynie jej uzupełnienia o regulacje zawarte w Konwencji zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 125, poz. 602). Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Przepis art. 12 ust. 2 przewiduje jednakże możliwość opodatkowania należności licencyjnych również w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych. Należności licencyjne podlegającą co do zasady, opodatkowaniu w państwie rezydencji ich odbiorcy, przy czym państwo źródła tych należności, również dysponuje prawem do ich opodatkowania, z tym że wysokość ustalonego podatku, nie może przekroczyć wysokości określonej w konwencji stawki.Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należności wypłacane przez polskie podmioty na rzecz podmiotów zagranicznych z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw, podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości 20% przychodów. Przy czym opodatkowanie powyższych przychodów odbywa się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, a które mogą w odmienny sposób określać przedmiot opodatkowania jak i stawki podatku.Powołany wyżej przepis art. 12 ust. 2 Konwencji ustala niższą niż przewidziana w art. 21 ust. 1 w/w ustawy stawkę podatku, tj. 10% kwoty brutto należności licencyjnych.Stosownie zatem do treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka zobowiązana jest dokonując wypłaty przedmiotowych należności pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% kwoty brutto wypłacanych należności.