Działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w związku z zapytaniem, które wpłynęło do tut. organu podatkowego w dniu 18.06.2004 r., dotyczącym skutków podatkowych w związku z rezygnacją przez podatnika z odsetek od swoich należności, Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje:

Stosownie do treści art. 5 ustawy z dnia 12.06.2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323), jeżeli strony w umowie przewidziały termin zapłaty dłuższy niż 30 dni, wierzyciel może żądać odsetek ustawowych za okres począwszy od 31 dnia po spełnieniu swojego świadczenia niepieniężnego i doręczeniu dłużnikowi faktury lub rachunku – do dnia zapłaty, ale nie dłuższy niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego. Z powyższego przepisu wynika, iż przysługujące wierzycielowi uprawnienie do żądania od dłużnika odsetek ustawowych ma charakter fakultatywny, jest to bowiem prawo podatnika, a nie jego obowiązek. Jednocześnie w art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z 12.06.2003 r. ustawodawca postanowił, że jeżeli termin zapłaty nie został określony w umowie, wierzycielowi bez wezwania przysługują odsetki ustawowe za okres począwszy od 31 dnia po spełnieniu świadczenia niepieniężnego do dnia zapłaty, ale nie dłuższy niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego, przy czym za dzień wymagalności świadczenia pieniężnego, o którym mowa ust. 1, uważa się dzień określony w pisemnym wezwaniu dłużnika do zapłaty, w szczególności w doręczonej dłużnikowi fakturze lub rachunku. Jeżeli dłużnik w terminie określonym w umowie albo wezwaniu, o którym mowa w art. 6 ust. 2 nie dokona zapłaty na rzecz wierzyciela, który spełnił określone w umowie świadczenie niepieniężne, wierzycielowi przysługują, bez odrębnego wezwania, odsetki w wysokości odsetek za zwłokę, określanej na podstawie art. 56 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty (art. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności. Z powyższych przepisów wynika, że dopiero sam fakt otrzymania odsetek będzie u podatnika wywoływał skutki podatkowe, tj. otrzymane odsetki stanowić będą przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast rezygnacja podatnika z ubiegania się o odsetki od swoich należności nie wywiera skutków podatkowych. W związku z tym samo powstanie po stronie wierzyciela uprawnienia do żądania odsetek (art. 5 ustawy z 12.06.2003 r.) czy też ustawowego uprawnienia do ich otrzymania (art. 6 i art. 7 tej ustawy) nie będzie powodowało zwiększenia przychodów wierzycieli, a zatem skutki podatkowe w podatku dochodowym powstaną wyłącznie w momencie faktycznego otrzymania odsetek, niezależnie od trybu ich uzyskania.