W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, przy czym dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Z przepisów tych wynika zasada, że tworzące dochód przychody i pomniejszające go koszty ich uzyskania wystąpić winny w tym samym roku podatkowym. Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, a zatem kosztami uzyskania przychodu są koszty faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednakże w ustawie zapisano również zasadę będącą rozwinięciem ust. 1, a mianowicie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w którym przewidziano sytuacje umożliwiające potrącenie kosztów w roku podatkowym którego dotyczą. Przepis ten stanowi, iż ustalając koszty uzyskania przychodów należy mieć na uwadze, iż kosztami uzyskania przychodów są te koszty, które dotyczą danego roku, to znaczy:

• koszty poniesione w danym roku i wiążące się z przychodami tego roku,
• koszty poniesione w latach poprzednich, lecz dotyczące przychodów danego roku
• koszty (ściśle określone co do rodzaju i kwoty), które zostały zarachowane, chociaż ich faktycznie jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku.

Od tej zasady jest tylko jeden wyjątek; gdyby zarachowanie kosztu w danym roku było niemożliwe, wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym został faktycznie poniesiony. Z powyższego wynika, iż kosztem uzyskania przychodu w roku podatkowym mogą być tylko takie wydatki, które mają bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu w tym roku podatkowym. Przedstawione wyżej przepisy jednoznacznie wskazują na to, że niedopuszczalnym jest potrącenie w danym roku podatkowym wydatków dotyczących przychodów roku następnego. Również skutki aktualizacji wyceny wyrobów gotowych stanowiących zapasy staną się kosztami uzyskania przychodów dopiero w chwili ich sprzedaży. Odpisy wartości niechodliwych zapasów pomniejszą dochód do opodatkowania w roku podatkowym, w którym składniki te zostaną sprzedane.