Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, iż realizuje ona kontrakt na terenie kraju, którego przedmiotem jest wykonanie kompletnej dokumentacji technicznej oraz zgodne z nią dostarczenie, montaż i rozruch kompletnej instalacji parowych zdmuchiwaczy sadzy dla kotłów parowych, wg formuły „pod klucz” Strony ustaliły ponadto możliwość wystawienia przez wykonawcę czterech faktur za wykonanie części prac objętych przedmiotem kontraktu do łącznej wysokości 80% wynagrodzenia kontraktowego po wykonaniu odpowiadającego zafakturowanej kwocie zakresu prac oraz po podpisaniu przez strony protokołu odbioru tych prac. Umowa jest realizowana głównie przez podwykonawców. Podwykonawcy fakturują wykonane prace po podpisaniu protokołu odbioru tych prac, przy czym terminy odbiorów nie zawsze są zbieżne z terminami odbiorów dokonywanych przez zleceniodawcę, a tym samym terminowi fakturowania. Wątpliwości wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktur podwykonawców mierzonego stosunkiem zafakturowanych przychodów do wielkości całego kontraktu.

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę zwrotu „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszystkich prawidłowo udokumentowanych (art. 9 cyt. ustawy) kosztów pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Aby powiązać koszty z właściwymi dla czasu ich skutkowania okresami sprawozdawczymi dokonuje się rozliczenia w czasie za pomocą rozliczeń międzyokresowych kosztów, których celem jest możliwe dokładne ustalenie kosztów działalności każdego okresu sprawozdawczego bez względu na to, czy odnośne koszty poniesiono w poprzednich okresach sprawozdawczych, czy też odpowiadające bieżącym kosztom wydatki będą poniesione w okresach przyszłych art. 39 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. z 2002 r. Nr 76 poz.694 ze zm.). Czas i sposób rozliczenia powinien być uzasadniony charakterem rozliczanych kosztów, z zachowaniem zasady ostrożności. Koszty, których nie można bezpośrednio powiązać z uzyskanymi przychodami, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia.

Zatem kosztami uzyskania przychodów poszczególnych okresów sprawozdawczych będą uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika dotyczące danego okresu sprawozdawczego. Takiej oceny musi dokonać sam podatnik decydując się na zaliczenie wydatków, w świetle przywołanych powyżej przepisów ustawowych, do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych okresów sprawozdawczych, gdyż to na nim w ostateczności spoczywa ciężar dowodu tego faktu, skoro wywodzi z niego określone skutki prawne w postaci zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów danego okresu.