Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, dokonując weryfikacji w trybie art. 14b ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2004 r., informacji udzielonej podatnikowi przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubaczowie z dnia 7.07.2004 r. (znak: US-IIa-005/7/2004) w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, wyjaśnia, co następuje:

Przepisami ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), wprowadzono opodatkowanie sprzedaży gruntów, poprzez ich włączenie do definicji towarów dla potrzeb podatku VAT. Ustawodawca zdecydował jednak ograniczyć opodatkowanie gruntów, poprzez wprowadzenie szerokiego zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Tym samym, opodatkowaniu podlegają jedynie grunty zabudowane, budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowanie gruntów zabudowanych związane jest z charakterem budynków lub budowli tamże posadowionych. Z brzmienia art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wynika bowiem, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli – z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten powoduje, że co do zasady grunt podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki. Pamiętać jednak należy o tym, że przepis ten określa podstawę opodatkowania, a zatem wartość, od której liczy się kwoty podatku. Dlatego też w przypadku, gdy dochodzi do sprzedaży gruntu, na którym znajdują się budynki trwale z nim związane i podlegające opodatkowaniu według różnych stawek (lub zwolnieniu), należy proporcjonalnie do wartości sprzedawanych budynków przypisać odpowiednio do nich udział gruntu i zastosować stawki właściwe dla budynków (bądź zwolnienie). Zaznaczyć należy również, iż konieczność ustalania ww. proporcji wystąpi jedynie wówczas, gdy na zbywanej działce znajduje się więcej niż jeden budynek.

Jak już wcześniej wskazano, zwolnienie wprowadzone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług nie dotyczy gruntów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Wynika z powyższego, iż w przypadku dostawy gruntu niezabudowanego o opodatkowaniu decydować będzie jego przeznaczenie, przy czym zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17.05.1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 ze zm.), podstawę wymiaru podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Z przepisu tegoż wynika, iż przy ustalaniu charakteru gruntu niezabudowanego decydować będzie ewidencja gruntów i budynków.

Na zakończenie wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy w przypadku dostawy powstaje z chwilą wydania towaru, a zgodnie z art. 19 ust. 4, jeżeli dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru. Obowiązek podatkowy przy dostawie gruntu powstawać będzie, co do zasady, z datą sporządzenia aktu notarialnego, natomiast gdy dostawa powinna być potwierdzona fakturą – z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia sporządzenia aktu notarialnego. Dostawa gruntu będzie czynnością opodatkowaną, jeżeli moment powstania obowiązku podatkowego, określony w oparciu o przedstawione powyżej zasady, przypadnie po dacie 30.04.2004 r., przy czym fakt, iż sprzedaż gruntu związana jest z przeprowadzonym wcześniej przetargiem nie ma żadnego znaczenia dla podatku od towarów i usług.