Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a §1 i § 4 w związku z art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm. w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania interpretacji), po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku z dnia 19 listopada 2004 r., Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu uznaje za nieprawidłowe zaprezentowane przez Spółkę w tym wniosku stanowisko w kwestii amortyzowania samochodów demonstracyjnych.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 19 listopada 2004 r. Spółka zwróciła się z pytaniem dotyczącym amortyzacji oraz podatku od towarów i usług od samochodów demonstracyjnych. Niniejsze postanowienie stanowi interpretację jedynie w sprawie stosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zwanej dalej "ustawą".

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny jest następujący:

• Spółka kupuje nowe samochody przeznaczone do jazd próbnych dla klientów. Są to tzw. "samochody demonstracyjne".
• Samochody te przyjmowane są do ewidencji środków trwałych, a następnie po okresie tzw. programu DEMO trwającym 180 dni sprzedaje się je klientom. Środki te są więc użytkowane powyżej 180 dni, ale krócej niż 1 rok.

Spółka zwróciła się z pytaniem, czy samochody demonstracyjne w okresie ich eksploatacji przez Spółkę podlegają amortyzacji i czy stanowi ona koszt uzyskania przychodu?Zdaniem Spółki, może ona naliczać odpisy amortyzacyjne od samochodów demonstracyjnych i amortyzacja ta jest kosztem uzyskania przychodu. Jako uzasadnienie swojego stanowiska Spółka przywołała art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości oraz art. 16 a ust. 1 (zdanie po p. 3) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego stanowisko Spółki jest nieprawidłowe i sprzeczne z powołanymi przez Nią przepisami.

Zgodnie z art. 16 lit. a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zwanej dalej "ustawą", amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16 lit. c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy, zwane dalej środkami trwałymi.

Jak wynika z przywołanego wyżej przepisu, amortyzacji podlegają środki trwałe spełniające łącznie wszystkie wymienione w nim warunki. Jednym z tych warunków jest, aby przewidywany okres używania środka trwałego był dłuższy niż jeden rok. Warunek ten nie dotyczy generalnie przewidywanego okresu eksploatacji określonego środka trwałego, ale okresu jego używania przez danego podatnika. Jak wynika z informacji podanych przez Spółkę, okres używania przez Nią samochodów demonstracyjnych do jazd próbnych wynosić będzie mniej niż rok, a zatem zgodnie z powołanym wyżej przepisem samochody te nie są środkami trwałym Spółki podlegającymi amortyzacji.

W przedstawionej sytuacji wydatki na nabycie samochodów demonstracyjnych, wykorzystywanych przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres krótszy niż jeden rok, stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy powinny obciążyć w całości koszty uzyskania przychodu z chwilą ich faktycznego poniesienia.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stosownie do postanowień art. 14 §4 w związku z art. 236 §2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.