POSTANOWIENIENa podstawie art. 14a oraz art. 216 - ustawy z dn. 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 Nr 8 poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w po rozpatrzeniu wniosku z dn. 21. 01. 2005

postanawiauznać za prawidłowe stanowisko że przeznaczenie części środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na działalność podstawową nie ma wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym prowadzonej działalności.

UZASADNIENIEW dn. 21. 01. 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w wpłynął wniosek p. z prośbą o wyjaśnienie zastosowania w rozliczeniu rocznym za 2004 r. art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści pisma podatnika wynika że przedsiębiorstwo od roku 2003 skorzystało z możliwości zrezygnowania z naliczania funduszu na czas określony (trzy lata). W związku z powyższym nie było odpisów na fundusz w 2004 r., przedsiębiorstwo znajduje się w trudnej sytuacji finansowej i nie miało dostatecznych środków na pokrycie zobowiązań, dlatego zmuszone było do skorzystania z rachunku bankowego funduszu. Na saldzie funduszu znajduje się znaczna kwota nie wykorzystana na przestrzeni kilku lat i trudna do wykorzystania w obecnym okresie. Rok rocznie saldo konta funduszu równało się rachunkowi bankowemu funduszu. Obecnie nie stać jest przedsiębiorstwa na uzupełnienie konta bankowego funduszu, wobec powyższego zwrócono się z zapytaniem: - czy różnica między saldem funduszu a rachunkiem funduszu powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym, - co będzie w przyszłym roku, jeśli powtórzy się sytuacja, a w rozliczeniu za 2004 r. przedsiębiorstwo od różnicy która nie ma pokrycia w rachunku bankowym zapłaci podatek dochodowy, - czy w ewidencji księgowej należy pomniejszyć o tę kwotę koszty i będzie miało to wpływ na wynik finansowy, czy tylko na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym

Zdaniem podatnika: Nie przekazanie na dzień 31. 12. 2004 r. na wyodrębniony rachunek bankowy funduszu równowartości środków znajdujących się na saldzie konta funduszu nie wykorzystanych i naliczonych w ubiegłych latach nie ma wpływu na wynik finansowy przedsiębiorstwa i na podstawę opodatkowania za 2004 r. jedynie w momencie likwidacji przedsiębiorstwa nie wykorzystany fundusz zostanie opodatkowany podatkiem dochodowym.

Ze złożonego w dniu 21. 01. 2005 r. przez Pana wniosku wynika, że Przedsiębiorstwo w 2004 r. znajdowało się w trudnej sytuacji finansowej i nie miało dostatecznych środków na Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić co następuje:Ustawa z dnia 4. 03. 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70 poz. 335 ze zm.) określa zasady tworzenia przez pracodawców Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych (art 1 ustawy). I tak w myśl art. 3 i 5 powołanej wyżej ustawy Fundusz tworzą pracodawcy z corocznego odpisu podstawowego w sposób określony w tejże ustawie, W art. 4 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy wskazano iż u pracodawców o których mowa w art. 3 ust. 1 układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz, może również postanawiać że Fundusz nie będzie tworzony. Art. 6 ustawy o ZFŚS wskazuje, że odpis ten obciąża koszty działalności pracodawców tworzących te fundusze, a ponadto nakłada na nich obowiązek przekazywania na wyodrębniony rachunek bankowy funduszu równowartości dokonanego odpisu. Środkami pieniężnymi zgromadzonymi na koncie funduszu administruje pracodawca stosownie do przepisów o zakładowym funduszu, środki te można wydatkować wyłącznie na działalność socjalną dla osób uprawnionych w rozumieniu ustawy. "Pożyczka" czyli przeniesienie części kwoty z wyodrębnionego rachunku funduszu na poczet bieżącej działalności z powodu trudnej sytuacji materialnej podatnika jest naruszeniem ustawy, która nie warunkuje obowiązku tworzenia funduszu możliwościami finansowymi przedsiębiorcy. Naruszenie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych jest wykroczeniem, za które pracodawca może zostać ukarany grzywną. Ponadto związkom zawodowym, w przypadku, kiedy pracodawca nie wydatkuje środków funduszu na cele socjalne, przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z roszczeniem o zwrot tych środków przeciwko pracodawcy jako dłużnikowi funduszu.Środki pieniężne zgromadzone na rachunku ZFŚS a następnie z niego wycofane i przeznaczone w danym roku na działalność inną niż socjalna nie przepadają lecz zgodnie z w/w ustawą przechodzą na lata następne aż do ich pełnego wykorzystania na cele zgodne z ustawą.pokrycie zobowiązań i dlatego zmuszone było do skorzystania ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym Funduszu Świadczeń Socjalnych.W obecnej sytuacji nie stać przedsiębiorstwa na uzupełnienie konta bankowego funduszu. Wątpliwości przedsiębiorstwa budzi fakt, że wykorzystane środki nie były użyte na cele socjalne w rozumieniu ustawy o ZFŚS lecz do działalności gospodarczej. Jak wspomniano wyżej działanie takie jest naruszeniem ustawy o ZFŚS. Pracodawca tworząc taki fundusz jest uprawniony jedynie do administrowania jego środkami, nie jest jednak ich wyłącznym dysponentem, nie może rozporządzać nimi w dowolny sposób, lecz wydatkować je na cele socjalne. Środki Funduszu nie wykorzystane w danym roku na działalność socjalną przechodzą na lata następne (art. 11 ustawy o ZFŚS) aż do ich pełnego wykorzystania na wspomniane cele.Przedsiębiorstwo wycofując część środków pieniężnych z konta funduszu i przeznaczając je na cele sprzeczne z ustawą o ZFŚS stało się co do tej części dłużnikiem funduszu zobowiązanym do zwrotu wycofanych środków w jak najbliżej możliwym terminie. Natomiast ZFŚS jest co do tej kwoty wycofanej z rachunku wierzycielem, prawo do wystąpienia w jego interesie do sądu pracy z roszczeniem przeciwko pracodawcy o zwrot funduszowi środków wydatkowanych niezgodnie z przepisami ustawy maja związki zawodowe. Przedsiębiorstwo wycofując kwotę z konta funduszu i przeznaczając ją na bieżącą działalność, nie rekompensuje sobie części poniesionego wcześniej wydatku na zrealizowanie corocznego odpisu, ponieważ jest zobowiązane do zwrotu tej kwoty na konto funduszu a następnie przeznaczenia jej na cele socjalne. W opisywanej sprawie przedsiębiorstwo nie otrzymało zwrotu w innej formie poniesionego wcześniej wydatku zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów. "Pożyczenie" kwoty z konta ZFŚS i przeznaczenie jej na działalność podstawową jakkolwiek stanowi naruszenie ustawy o ZFŚS to nie rodzi skutków na gruncie prawa podatkowego i nie wpływa na ustalenie podstawy opodatkowania w podatku dochodowym. Przy czym dla prawidłowej oceny finansowej przedsiębiorstwa w "dodatkowych informacjach i objaśnieniach" do sprawozdania finansowego za rok podatkowy powinna być umieszczona informacja o stanie zadłużenia działalności operacyjnej przedsiębiorstwa wobec działalności socjalnej. Podsumowując należy stwierdzić iż stanowisko przedstawione przez Przedsiębiorstwo w złożonym wniosku jest prawidłowe. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wyszkowie informuje że powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie dokonania interpretacji.

Na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Ciechanowie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia. Do ewentualnego zażalenia należy dołączyć znaczki opłaty skarbowej w kwocie 5 zł do zażalenia i po 0, 50 zł do każdego załącznika.