Stan faktyczny:

Pracodawca - spółka z o.o. zobowiązała się w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy do ponoszenia kosztów leczenia pracowników w ośrodkach sanatoryjnych. Dotyczy to pracowników u których w wyniku przeprowadzonych badań okresowych uprawniony do tego lekarz stwierdził pogorszenie lub zagrożenie stanu zdrowia, w szczególności w związku z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową, zatrudnieniem przy pracach szkodliwych dla zdrowia lub przy pracach szczególnie uciążliwych.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z 2000 r. z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust.1 pkt 65 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

W przedstawionym stanie faktycznym do pokrywania kosztów leczenia pracowników w ośrodkach sanatoryjnych zobowiązuje pracodawcę układ zbiorowy pracy. Zgodnie zaś z postanowieniami art. 9 Kodeksu pracy postanowienia układów zbiorowych pracy zaliczają się wraz z przepisami Kodeksu pracy i innych ustaw określających prawa i obowiązki pracowników do szeroko rozumianego prawa pracy. Mając powyższe na uwadze skoro ustawodawca w treści art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. wyraźnie zaznaczył, iż zobowiązanie do ponoszenia świadczeń zdrowotnych powinno wynikać z przepisów Kodeksu pracy (oraz innych ustaw), a nie szerzej rozumianego prawa pracy to w tym przypadku wydatki na pokrycie kosztów leczenia sanatoryjnego pracowników nie mogą być zaliczone w koszty uzyskania przychodów spółki.

Do kosztów uzyskania przychodów w myśl powyższych przepisów pracodawca mógłby zaliczyć jedynie wydatki z tytułu świadczeń określonych w art. 229 § 6 Kodeksu pracy, tj. na badania wstępne, okresowe, kontrolne oraz profilaktyczna opieka zdrowotna (niezbędna ze względu na warunki pracy), bądź wydatki z tytułu świadczeń zdrowotnych do których finansowania byłby zobowiązany postanowieniami innych ustaw {np. art. 22 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. nr 125, poz. 1317), art. 26 i 30 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. nr 3, poz. 18 ze zm.), art. 6 i 17 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. nr 126, poz. 1384 ze zm.)}.

Reasumując wydatki ponoszone przez spółkę z tytułu opłacenia pracownikom leczenia sanatoryjnego nie stanowią dla spółki kosztu uzyskania przychodu.