POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 i § 3, art. 14b § 1 i 2 oraz art. 217 § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) - po rozpatrzeniu wniosku wspólników s. c. z dnia 04.01.2005 r. (data wpływu do US.: 05.01.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Czechowicach-Dziedzicach - w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz własne stanowisko wnioskodawcy - postanawia stwierdzić, że stanowisko wspólników s. c. zawarte w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.01.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Czechowicach- Dziedzicach wpłynął wniosek wspólników s. c. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług w indywidualnej sprawie dotyczącej tejże spółki cywilnej.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

1.Stan faktyczny opisany w przedmiotowym wniosku:

Pan "x" oraz Pan "y" prowadzą działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, która to spółka jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 10.05.2004 r. spółka zawiadomiła tutejszy Urząd Skarbowy o fakcie użytkowania na podstawie umowy leasingu operacyjnego dwóch samochodów, które to samochody po wejściu w życie nowej ustawy o podatku od towarów i usług tj. po dniu 01.05.2004 r. utraciły status samochodów ciężarowych.

Na mocy art. 154 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 54, poz. 535), spełniając wymóg rejestracji umów leasingu zawartych przed dniem 01.05.2004 r., spółka odliczała podatek VAT wynikający z faktur dotyczących rat leasingowych w pełnej wysokości.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowach leasingowych dnia 30.12.2004r. dokonano końcowego rozliczenia - wykupiono przedmioty leasingu przez spółkę i umowy leasingowe wygasły. Spółka otrzymała faktury VAT dotyczące nabycia samochodów ciężarowych (pierwotne dane z podpisanej umowy) uwzględniające wartości brutto, netto, VAT.

2.Stanowisko wnioskodawcy:

Zdaniem podatnika zapłata za wykupienie przedmiotu leasingu jest inną płatnością wynikającą z podpisanej umowy, a tym samym utrzymany został (zapisem art. 154 ust. 1 cyt.ustawy o podatku VAT) status samochodu ciężarowego obowiązujący przed dniem 01.05.2004 r. i przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturze nabycia przedmiotu leasingu.

Ponadto wnioskodawca uważa, że po wykupieniu samochodów należy je traktować jako samochody osobowe i tak zaewidencjonować w rejestrze środków trwałych.

3.Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy - sposób zastosowania prawa podatkowego: stanowisko wnioskodawcy - dotyczące kwestii pełnego odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach za nabycie samochodów będących wcześniej przedmiotem leasingu operacyjnego oraz utraty statusu samochodów ciężarowych dopiero po ich wykupie - jest nieprawidłowe.

W art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) postanowiono, że w przypadku usługobiorców użytkujących (korzystających) samochody osobowe lub inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż wynikająca ze wzoru zamieszczonego w art. 86 ust. 3 ustawy, m. in. na podstawie umów leasingowych, kwotę podatku naliczonego stanowi jedynie 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, dotycząca jednego samochodu nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000,00 zł.

Natomiast w art. 154 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca zaznaczył, iż przepisu art. 86 ust. 7 nie stosuje się do samochodów będących przedmiotem umowy m. in. leasingu, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującymi przed dniem 01.05.2004 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy. Zgodnie z ust. 2 wyżej cyt. artykułu ustawy przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem 01.05.2004r., bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie ustawy oraz pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 14.05.2004 r.

Art. 154 ww. ustawy, na który powołuje się podatnik nie znajduje zastosowania w przypadku wykupu przedmiotowych samochodów, gdyż artykuł ten odnosi się do określenia kwoty podatku naliczonego jedynie w przypadku czynszu (rat) lub innych płatności wynikających z umowy dzierżawy, leasingu bądź innej umowy o podobnym charakterze.

Leasing operacyjny traktowany jest jako usługa polegająca na tym, iż w okresie objętym umową jedna ze stron - leasingobiorca używa w sposób czasowy towar stanowiący własność leasingodawcy, a podstawową formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz (rata).

Do powyższych form wynagrodzenia (płatności) nie zalicza się natomiast kwoty wynikającej z wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego, gdyż wykup samochodu nie stanowi istoty takiej umowy. Klauzula umów leasingowych z opcją wykupu stanowi rodzaj oferty (propozycji) leasingodawcy dla leasingobiorcy odnośnie postępowania z przedmiotem leasingu po zakończeniu tej umowy. Jest to tylko propozycja, a nie kontynuacja umowy leasingu "przekształcającej się" w umowę sprzedaży jak na przykład w leasingu finansowym. W tej sytuacji wykup przedmiotu leasingu jest odrębną, autonomiczną czynnością prawną nie wywodzącą się z umowy leasingu bezpośrednio - jako jej kontynuacja.

Wykup taki jest zwykłą umową sprzedaży pojazdu, do którego klasyfikacji mają zastosowania kryteria prawnopodatkowe z dnia zawarcia takiej umowy. Jeżeli samochód osobowy dla potrzeb umowy leasingu był "ciężarowym" z uwagi na zapis art. 154 ww. ustawy o podatku od towarów i usług - to nie ma on już zastosowania do umowy sprzedaży i nie może on już korzystać z zasad zawartych w tym przepisie (art. 154) ze względu na inny katalog czynności (umów) wymienionych w tym przepisie.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego organu podatkowego stanowisko podatnika dotyczące możliwości odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w fakturach VAT dot. nabycia samochodów, będących wcześniej przedmiotem umów leasingu operacyjnego jest nieprawidłowe.

Ponieważ już w momencie nabycia (wykupu) tych samochodów tracą one status samochodów ciężarowych gdyż nie spełniają wymogów zawartych w art. 86 ust. 3 i 5 ww. ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług to podatnikowi nie będzie przysługiwało prawo obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu tych samochodów - art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U.z 2005r. Nr 8, poz. 60), niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. W przypadku zmiany przepisów interpretacja stanie się nieaktualna.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.