Przedstawiony przez Pana stan faktyczny:
Firma prowadząca podatkową księgę przychodów i rozchodów zakupiła i wprowadziła do ewidencji w 2003 roku fabrycznie nowy środek trwały zaliczony do grupy 5 KŚT. W roku tym dokonano odpisu amortyzacyjnego w wysokości 30% wartości początkowej tego środka. W następnym roku podatkowym tj. roku 2004, firma dokonała odpisu amortyzacyjnego przy zastosowaniu metody degresywnej od wartości początkowej, a więc bez pomniejszania jej o odpisy dokonane w pierwszm roku podatkowym.Pana pytanie odnosi się do sposobu ustalenia podstawy amortyzacji w 2004 roku tj. w roku następującym po roku, w którym dokonano 30% preferencyjnego odpisu od nabytego fabrycznie nowego środka trwałego, przy zastosowaniu metody degresywnej amortyzacji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony w piśmie stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Grodzisku Maz. wyjaśnia:
Zgodnie z art. 22k ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 174 z późn. zm.) podatnicy, którzy w danym roku podatkowym skorzystali z preferencyjnego odpisu amortyzacyjnego, mogą w następnym roku podatkowym dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu metody liniowej - zgodnie z art. 22i lub metody degresywnej – zgodnie z art. 22k ust. 1 tej ustawy.

W przypadku wyboru metody degresywnej, to zgodnie z jej założeniami, w pierwszym roku podatkowym jej stosowania, podatnik nalicza odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej ( ustalonej według zasad określonych w art. 22g powołanej ustawy), bez pomniejszania tej wartości o jakiekolwiek odpisy, natomiast w kolejnych latach podatkowych wartość początkową pomniejsza się o wartość odpisów amortyzacyjnych, dokonanych w latach poprzednich.
Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji byłaby niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej metodą liniową według stawek z Wykazu, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według metody liniowej przy zastosowaniu stawek z Wykazu.

Art. 22k ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż podatnicy, którzy w danym roku podatkowym skorzystali z „premii amortyzacyjnej”, w następnym roku podatkowym dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej – zgodnie z ust. 1 lub art. 22i.Oznacza to, że ci podatnicy w drugim roku amortyzacji, który w ich przypadku będzie jednocześnie pierwszym rokiem amortyzacji metodą degresywną, dokonują amortyzacji od wartości początkowej, nie pomniejszonej o odpisy dokonane w pierwszym roku amortyzacji. Premia w postaci preferencyjnego odpisu amortyzacyjnego dokonanego w pierwszym roku amortyzowania danego składnika majątku firmy nie jest uwzględniana do obliczania odpisu metodą degresywną, co oznacza, że nie pomniejsza ona wartości początkowej środka trwałego.
Ustalając podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną w trzecim roku amortyzacji i w latach następnych podstawę tę ustala się zgodnie z brznieniem art. 22k ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. bez pomniejszenia o 30% odpis.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego, przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika ( art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa), wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia ( art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej). Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia – zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa.Zażalenie winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie ( art. 222 w związku z art. 239 ustawy – Ordynacja podatkowa).