P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr. 8, poz.60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 9 lutego 2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy Spółka prawidłowo określa moment zaliczenia kosztów z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz pozostałych kosztów do kosztów uzyskania przychodów w 2004 r. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim świadczenie usług telekomunikacyjnych. Z tytułu tej działalności Spółka ponosi różnego rodzaju koszty. Około 60-70 % całości tych kosztów, klasyfikowana jest jako koszty bezpośrednie. Pozostała część kosztów, tj. płace, koszty finansowe, amortyzacja i in. określana jest jako koszty pośrednie i koszty funkcjonowania jednostki.
W związku z tym, że technologia świadczenia usług telekomunikacyjnych w większości przypadków nie pozwala na bezpośrednie przyporządkowanie kosztu do określonej faktury, Spółka uznaje jako koszt uzyskania przychodów z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych tą część kosztów (bezpośrednich i pośrednich), która powstaje poprzez pomnożenie skorygowanego kosztu uzyskania przychodu przez wskaźnik procentowy przychodu za okres, którego dotyczy deklaracja CIT.
Według Strony w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie ma art. 15 ust. 1, 2w związku z art. 12 ust. 3d pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.- zwana dalej "pdop"), zgodnie z którymi, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W przypadku kiedy nie jest możliwe ustalenie kosztów przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o pdop przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty. Dochodem, z pewnymi zastrzeżeniami, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Z powyższych unormowań wynika, że dochód w danym roku podatkowym stanowi różnicę między sumą osiągniętych przychodów a sumą kosztów ich uzyskania, które wystąpiły w tym roku. Oznacza to, że między przychodami a kosztami podatkowymi, w określonym przedziale czasowym, powinna zachodzić odpowiednia symetria, która zdefiniowana została w art. 15 ust. 4, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów są potrącalne w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, lecz ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Powyższa zasada współmierności przychodów i kosztów ich uzyskania ma zastosowanie do kosztów, które można w sposób bezpośredni powiązać z przychodami danego okresu. Koszty pośrednio związane z przychodami spółki powinny być natomiast uznawane za koszty uzyskania przychodów w dacie ich faktycznego poniesienia.
Kosztami uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o pdop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu i koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.
Z powyższego przepisu wynika, że ma on zastosowanie do tych sytuacji, gdy podatnik osiąga przychody z kilku źródeł i tylko wówczas, gdy na każdą z prowadzonych działalności podatnik ponosi koszty, lecz nie jest możliwe ich bezpośrednie powiązanie z poszczególnymi źródłami przychodów. W ocenie Naczelnika tut. Urzędu nie ma zastosowania art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z treści pisma wynika bowiem, że Spółka nie ma możliwości przypisania kosztu do konkretnego przychodu uzyskiwanego z jednego źródła, jakim jest świadczenie usług telekomunikacyjnych, zaś powołany przepis dotyczy tylko sytuacji, gdy nie jest możliwe przyporządkowanie kosztów dotyczących różnych źródeł przychodów. Biorąc pod uwagę złożony charakter kosztów bezpośrednich związanych ze świadczeniem usług telekomunikacyjnych, które generują powstanie przychodów podatkowych zgodnie z art. 12 ust. 3 d pkt 1 ustawy o pdop w różnych okresach sprawozdawczych, jeżeli podatnik nie ma możliwości racjonalnego przyporządkowania konkretnej wielkości poniesionych wydatków do osiąganych z tego tytułu przychodów w poszczególnych kilku okresach sprawozdawczych, wówczas najwłaściwszym jest zaliczenie poniesionych wydatków dotyczących danego miesiąca, do kosztów uzyskania przychodów tegoż miesiąca (jeżeli istniała możliwość ich zarachowania), w przeciwnym wypadku w momencie ich poniesienia - art. 15 ust.4 ustawy o pdop. Koszty, których nie można ściśle powiązać ze świadczeniem konkretnych usług telekomunikacyjnych, jak również koszty ogólne funkcjonowania Spółki zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust.1 w momencie ich poniesienia.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e
Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa)
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).