Spółka podała, że zgodnie z wyrokiem sądowym dokonała zapłaty, w 2004 r., na rzecz Gminy dopłaty opłat za wieczyste użytkowanie gruntów za lata 1998-2003 w kwocie 21.649,14 zł. Opłata ta ma związek z działalnością gospodarczą podatnika, gdyż dotyczy nieruchomości wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej. Kwota 21.649,14 zł stanowi różnicę pomiędzy wysokością opłaty ustalonej w ugodzie sądowej, a opłatą uiszczaną w latach 1998-2003. Spółka wskazuje, że w poprzednich latach nie było możliwości zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, wobec istnienia sporu, co do wysokości tej opłaty. Dopiero na skutek zawarcia, w dniu 28.01.2004 r, ugody powstał obowiązek zapłaty kwoty, o której mowa wyżej. Zdaniem Spółki, kwota 21.649,14 zł winna być wliczona do kosztów uzyskania przychodów w roku 2004, na podstawie art. 15 ust. 1 i 4 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie z ust. 4 art. 15 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne w tym roku podatkowym, którego dotyczą tj, są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 15 lutego 1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Zgodnie z Protokołem rozprawy apelacyjnej, z dnia 28 stycznia 2004 r., strony zawarły ugodę, która likwiduje spór w sprawie ustalenia wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste działki będącej w użytkowaniu Spółki. W pkt 1 § 1 w/w Protokołu strony ustaliły, że wysokość rocznej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego działki, począwszy od 01.01.1998 r. wynosi 5.143,68 zł. W pkt 3 § 1 w/w Protokołu ustalono opłatę za lata 1998 - 2004, do zapłaty na rzecz Gminy, płatną w ratach od marca do października 2004 r. Wysokość wpłat do zapłaty, za lata 1998-2003 (3.608,19 zł x 6 = 21.649,14 zł), została pomniejszona o wpłaty już dokonane za te lata, wg poprzednio obowiązującej opłaty za użytkowanie wieczyste (tj. po 1.535,49 zł).

Aby możliwe było uznanie poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodów, należy określić ich związek z uzyskanymi przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z kolei koszty uzyskania przychodów są potrącalne w roku podatkowym, którego dotyczą. Jeżeli jednak zarachowanie kosztów w danym roku podatkowym nie było możliwe, a nastąpiło to z powodu obiektywnej niemożności, np. ze względu na brak stosownej decyzji, koszty takie mogą być potrącane w roku ich poniesienia. Brak możliwości zarachowania (udokumentowania) powoduje, że koszty wiążące się z przychodami danego roku podatkowego, nie mogą być w tym roku potrącone. Są one potrącalne w roku, w którym je opłacono mimo, że nie można wykazać ich związku z przychodami tego roku. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dopiero w 2004 roku zawarto ugodę w sprawie wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu. Nie było zatem możliwości wcześniejszego zaliczenia kwoty, o której mowa wyżej, do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie były znane kwoty opłaty. Zarachowanie wydatków mogło nastąpić dopiero na podstawie dokumentu - w tym wypadku ugody sądowej, w której ustalono powyższe kwoty. A zatem, jak wynika z cyt. wyżej art. 15 ust. 4 ustawy, jeżeli nie było możliwe zarachowanie kosztów w danym roku podatkowym, to są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Z powyższego wynika, że mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zapłacone w 2004 r. raty opłat z tytułu wieczystego użytkowania za lata 1998 - 2003, ustalone w ugodzie z 28 stycznia 2004 r. Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym przez Spółkę oraz w oparciu o obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, że wydatki, o którym mowa wyżej, związane z opłatami za wieczyste użytkowanie gruntu na podstawie art. 15 ust. 1, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 1a i art. 15 ust. 4 w/w ustawy, są kosztem uzyskania przychodów, w dacie ich faktycznego poniesienia. W piśmie Spółka podaje, że jest również podstawa do wliczenia w koszty uzyskania przychodów za rok 2005 odsetek ustawowych, o których mowa w § 1 pkt 4 ugody z dnia 28.01.2004 r. (art. 16 ust. 1 pkt 11 i pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Odsetki będą zapłacone w 2005 r. Tut. Urząd wyjaśnia, że w świetle art. 16 ust. 1 pkt 11 w/w ustawy z 15 lutego 1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań. Zgodnie z pkt 21 w/w art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności podatkowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. W świetle powyższego do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odsetki od niepodatkowych należności budżetowych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej. Zalicza się do nich wszystkie inne poza podatkami należności o charakterze publicznoprawnym, których obowiązek rozliczenia z budżetem państwa lub budżetami samorządowymi powstaje w związku z prowadzeniem działalności zgodnej z istniejącym porządkiem prawnym. Są to wszelkiego rodzaju należności o charakterze cywilnoprawnym, w tym np. opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntów. Jednak odsetki te są kosztem uzyskania przychodów w momencie ich zapłacenia (a nie naliczenia).