Pismem z dnia 14 lutego 2005r. podatnik zwrócił się do tutejszego organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jego indywidualnej sprawie, w której na dzień złożenia wniosku nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:
Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych samochodem ciężarowym – Fiat Ducato Furgon, na który nie posiada świadectwa homologacji. Powyższy pojazd jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu ładunków.
Czy może odliczać podatek VAT od zakupionego paliwa...
Zdaniem podatnika przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionego paliwa do w/w samochodu.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Grodzisku Mazowieckim po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, prawo to nie jest jednak nieograniczone.
Jednym z ograniczeń prawa jest – wymieniony w art. 88 ust. 1 pkt. 3 ustawy – zakaz obniżania podatku należnego o podatek naliczony związany z nabywanymi przez podatnika paliwami silnikowymi, olejem napędowym oraz gazem wykorzystywanymi do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru wynikającego z art. 86 ust. 3 ustawy.
W myśl tego przepisu dla ustalenia prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony konieczne jest określenie dwóch wartości, a mianowicie dopuszczalnej ładowności samochodu oraz ilości miejsc (siedzeń). Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 5 ustawy te dwie wielkości należy oznaczyć na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji wydawanego zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Obowiązek uzyskania wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku ich uzyskania został wprowadzony od dnia 01.01.1984 r. przez ministra właściwego do spraw transportu. Dla skorzystania z prawa obniżenia podatku istotne jest natomiast czy w ogóle ze świadectwa homologacji może wynikać wyższa ładowność niż określona wzorem zawartym w art. 86 ust. 3 ustawy. Świadectwa homologacji przechowywane są w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot, dla którego te świadectwa zostały wydane (producenta bądź importera), w przypadku samochodów sprzed 1984 r. dopuszczalną ładowność oraz ilość miejsc można ustalić na podstawie wyciągu z zaświadczenia dopuszczalności typu.

W przypadku, gdy mamy do czynienia z pojazdem samochodowym bezwzględnie ze swej istoty ciężarowym (np. powyżej 3,5 t ładowności) lub specjalnego przeznaczenia, tzn., gdy z konstrukcji wynika, że pojazd przeznaczony jest wyłącznie do przewozu towarów lub jest pojazdem specjalnego przeznaczenia (np. szambowóz, żuraw samojezdny) stosuje się ogólne zasady odliczeń podatku naliczonego. Jeżeli zatem posiadany przez Pana samochód jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu ładunków, wówczas dla skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie paliwa do jego napędu nie ma zastosowania przepis art. 88 ust. 1 pkt. 3 ustawy.

W świetle powyższego stanowisko podatnika jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia.Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta (art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa), wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 1 i art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia. Zażalenie winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej)