W dniu 12 stycznia 2005 r. wpłynął do urzędu skarbowego wniosek dotyczący interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego (uzupełniony pismem z dnia 10.02.2005 r.), w którym przedstawiono następujący stan faktyczny :

W kwietniu 2004 roku Pan M.B., zakończył prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą "X", wnosząc ją jako aport do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Nowo powstała spółka nie stała się jego następcą podatkowym, gdyż takiej możliwości nie przewidują przepisy. Jako aport zostały wniesione do spółki oprócz składników majątku trwałego, także należności ujawnione w bilansie zamknięcia działalności gospodarczej. Natomiast jako majątek nie zostały ujęte należności, w stosunku do których toczyło się wówczas postępowanie sądowe, ponieważ przypuszczano, że egzekucja z tytułu uzyskanych nakazów zapłaty może okazać się bezskuteczna. Kierując się takim rozumowaniem nie chciano w "sztuczny" sposób zawyżyć kapitału nowo powstałej spółki.

Pan M.B. posiada trzy nakazy zapłaty. Dwa z nich są w egzekucji komorniczej, a jeden nakaz został umorzony przez komornika wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Podatnik dokonał korekty wartości przychodów o kwotę brutto w wysokości 23.783,90 zł w zeznaniu rocznym PIT-36L, co stanowi należność główną, wynikajacą z tytułu wykonawczego, który został umorzony przez komornika wobec bezskuteczności egzekucji, bez uwzględniania kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego oraz odsetek. Zakwalifikowanie podatku VAT jako kosztu wynika z faktu, że Pan M.B. nie jest na dzień dzisiejszy podatnikiem podatku VAT, w związku z tym podatek VAT nie może zostać odliczony, a został odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

Przepis artykułu 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art.10 ust. 1 pkt 3 (tj. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosowanie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjatkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W świetle powyższych przepisów zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów mozliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie dwa warunki:

wierzytelność ta została uprzednio zarachowana jako przychód należny oraz nieściągalność tej wierzytelności zostanie uprawdopodobniona w sposób określony m.in. w treści art. 23 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym należy stwierdzić, iż postanowienie komornika sądowego z dnia 15.10.2004 r. umarzające postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji jest dokumentem wymienionym w art. 23 ust 2 pkt 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który uprawnia podatnika do zaliczenia wierzytelności nieściągalnej do kosztów uzyskania przychodów, lecz tylko w kwocie netto. Jak wynika bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od towarów i usług może stanowić koszt uzyskania przychodów tylko w pewnych sytuacjach i po spełnieniu warunków ustawowych.

Zatem jeżeli u podatnika wystąpił przychód należny (powstała wierzytelność), a następnie nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona (postanowieniem komornika z dnia 15.10.2004 r.) wierzytelność ta powinna zostać zaliczona w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Pan M.B. postąpił nieprawidłowo pomniejszając przychód w zeznaniu PIT-36L (w kwocie brutto) wskazaną wierzytelnością.

Interpretacji dokonano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku i przytoczony w treści postanowienia oraz obowiązujacy aktualnie stan prawny. Nie poddano ocenie załączników dołączonych do wniosku.