POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a oraz 217 i in. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach postanawia uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika zawarte w piśmie z dnia 04.01.2005r., dot opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynnosci sprzedaży praw użytkowania wieczystego gruntów.

UZASADNIENIE

Działając na podstawie art. 14a oraz 217 i n. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach postanawia uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika zawarte w piśmie z dnia 04.01.2005r., dot. opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności sprzedaży praw użytkowania wieczystego gruntów. Pismem z dnia 04.01.2005 r. Podatnik wystąpił do tut. organu o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, której stan faktyczny przedstawiono w piśmie z dnia 20.12.2004 r. Z treści zapytania wynika, że Podatnik zamierza dokonać transakcji polegającej na sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej składającej się z kilku działek oznaczonych odrębnymi numerami geodezyjnymi. Na działkach znajdują się obiekty: budynki trwale związane z gruntem, budynki nietrwale związane z gruntem, ogrodzenie z prefabrykatów oraz drogi utwardzone. W opinii Podatnika, z uwagi na fakt, iż działki zostały wyodrębnione geodezyjnie należy przyporządkować im wartości przypadającego prawa wieczystego użytkowania gruntu, a tym samym potraktować jako odrębne przedmioty opodatkowania dla celów naliczenia podatku od towarów i usług. Z pisma Podatnika wynika również, że prawa użytkowania wieczystego dot. poszczególnych działek mogą stanowić odrębne przedmioty transakcji w ujęciu cywilnoprawnym. W związku z powyższym w rozpatrywanym przypadku należy stosować następujące zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług: Pkt b, c, d. Jak wynika z treści zapytania grunty wymienione w tych pkt b, c, d nie są przeznaczone na cele rolnicze. Odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego działek, na których znajdują się: budynki nietrwale związane z gruntem, ogrodzenia z prefabrykatów oraz utwardzona droga, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) i podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej w wysokości 22%. Żaden bowiem przepis ww. ustawy o VAT oraz akty wykonawcze nie przewidują dla tego rodzaju czynności (usługi) obniżonej stawki lub zwolnienia od podatku od towarów i usług. Pkt a. Wg oświadczenia Podatnika budynki trwale z gruntem związane (będące również przedmiotem sprzedaży), stanowią towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa takich budynków korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wobec powyższego sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu w tym przypadku korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). W myśl tego przepisu zwalnia się od podatku zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%. Interpretacja co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego zawarta w niniejszym postanowieniu dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika i inkasenta, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. W oparciu o przepis art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej – Podatnikowi przysługuje zażalenie na niniejsze postanowienie. Zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia Podatnikowi – w oparciu o art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacji podatkowej. Na podstawie art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej – zażalenie winno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.