POSTANOWIENIE

Na podstawie przepisu art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu pisemnego wniosku Podatnika Pana K. z dnia 11 lutego 2005 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ełku udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika, postanawia iż:

• przedstawione w przedmiotowym wniosku stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2005 r. wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ełku pisemny wniosek Pana K. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie.

Składając przedmiotowy wniosek, Podatnik przedstawił, iż posiada samochód w leasingu Citroen Berlingo 1,9 D Multispace, umowa nr WAR00200/2001 z dnia 08.10.2001 r. Zgodnie z przepisami Podatnik zarejestrował tą umowę leasingową w Urzędzie Skarbowym, w obowiązującym terminie tj. 24 kwietnia 2004 roku. W listopadzie 2004 roku Podatnik wykupił ten samochód od firmy leasingowej na zasadach zawartych w umowie. Po 1 maja 2004 r. nie było żadnych zmian w umowie.

Podatnik przedstawił we wniosku zapytanie: czy miałem prawo odliczyć 100% VAT-u od zakupionego samochodu wg faktury VAT wystawionej przez firmę leasingową zgodnie z umową?

Podatnik przedstawił we wniosku własne stanowisko w tej sprawie, iż miał do tego prawo, ponieważ nie zaszły zmiany zmieniające obowiązującą umowę leasingową, a wykup nastąpił zgodnie z postanowieniami w umowie.

Podatnik w dniu 11 lutego 2005 r. uzupełnił zapytanie załączając dowód rejestracyjny ww. pojazdu Citroen Berlingo nr. Rejestracyjny N., oświadczając, że nie posiada wyciągu ze świadectwa homologacji ww. samochodu.

W powyższej sprawie należy stwierdzić, iż zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z 2005 r. Nr 14, poz. 113), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy.

Powyższy przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług formułuje więc ogólną zasadę uprawnienia podatnika podatku od towarów i usług do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednakże niektóre przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, przewidują iż przy nabyciu określonych towarów lub usług, kwotę podatku naliczonego stanowi jedynie pewna część kwoty podatku od towarów i usług określonej w fakturze. Takimi przepisami są przepisy art. 86 ust. 3 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 7 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 tej ustawy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy,leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5000 zł.

Zgodnie z przepisem art. 154 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisu art. 86 ust. 7 nie stosuje się do samochodów będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy. Przepis ten ma zastosowanie w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie ustawy, oraz pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 14 maja 2004 r.

Należy jednakże stwierdzić, że powyższy przepis art. 86 ust. 7 ww. ustawy, dotyczy usługobiorców, tj. najemców, dzierżawców lub leasingobiorców samochodów, a wymieniona w tymże przepisie kwota podatku naliczonego od czynszu (raty) leasingowej dotyczy usługi leasingu samochodu. W przedmiotowej sprawie, w jakiej zwrócił się z zapytaniem Podatnik, mamy doczynienia z zupełnie inną kwestią, tj. z kwestią wysokości kwoty podatku naliczonego do odliczenia przy nabyciu towaru w postaci samochodu. Jest to zupełnie odmienna kwestia, gdyż nie dotyczy podatku naliczonego od usługi leasingu, lecz podatku naliczonego w związku z dostawą (nabyciem) towaru w postaci samochodu. Kwestię tą reguluje wspomniany przepis art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:
DŁ= 357 kg + n x 68 kg,
gdzie:
DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,
n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy - kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów , dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ww. ustawy, dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w art. 86 ust. 3 ww. ustawy, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w art. 86 ust. 3 ww. ustawy.

Przepis art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług nie wskazuje obowiązku Podatnika do posiadania wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, ponadto przepis ten nie reguluje konsekwencji nie posiadania przez Podatnika takich dokumentów, nie wskazuje także ani dla Podatnika, ani dla organu podatkowego innych dowodów w świetle których należy badać stan faktyczny.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli brak jest dowodów z dokumentów w postaci wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, organ podatkowy w ustaleniu stanu faktycznego jest związany dyrektywą dowodową wyrażoną w przepisie art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej.
Przepis ten stanowi, iż jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Takim dowodem w przedmiotowej sprawie są niewątpliwie zapisy dowodu rejestracyjnego pojazdu, który jest dokumentem urzędowym, wydawanym zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa przez właściwe organy administracji publicznej.

W przedmiotowej sprawie, wobec braku dowodów z dokumentów wymaganych przez przepis art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w postaci wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, których nie posiada zarówno Podatnik jak i organ podatkowy, organ podatkowy dążąc do realizacji zasady prawdy materialnej wyrażonej w przepisie art. 122 Ordynacji podatkowej, ustalając zakres zastosowania w przedmiotowej sprawie przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, oparł się na innych źródłach dowodowych niż wymienione w przepisie art. 86 ust. 5 tej ustawy, tj. na treści dowodu rejestracyjnego pojazdu.

Z przedstawionej przez Podatnika kserokopii dowodu rejestracyjnego wynika, iż pojazd marki: CITROEN, typ: BERLINGO I.9D, o numerze rejestracyjnym N.: jest SAMOCHODEM CIĘŻAROWYM, posiada dopuszczalną ładowność , 649 kg, liczbę miejsc 5.

W świetle powyższych danych wynikających z dowodu rejestracyjnego ww. pojazdu, samochód ten, jest samochodem ciężarowym, a więc innym pojazdem samochodowym niż samochód osobowy. Jednakże samochód ten jako inny pojazd samochodowy w rozumieniu przepisu art. 86 ust. 3 ww. ustawy, ma dopuszczalną ładowność mniejszą niż określona według wzoru:
DL = 357 kg -t-n x 68 kg,
gdzie:
DL � oznacza dopuszczalną ładowność,
n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy (tj. dla ww. pojazdu, z uwagi na liczbę miejsc: 5, DL = 697 kg).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że ponieważ nabyty przez Podatnika pojazd, ma dopuszczalną ładowność mniejszą niż określona według wzoru, o którym mowa w przepisie art. 86 ust. 3 ww. ustawy, Podatnikowi przysługuje z tytułu nabycia ww. pojazdu uprawnienie do obniżenia podatku należnego jedynie o kwotę stanowiącą 50% kwoty podatku określonej w fakturze dokumentującej nabycie tego pojazdu, nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany albo uchylenia.

Od niniejszego postanowienia służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ełku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia (art. 14a § 4, art. 223 § 1, art. 236 § 1 i § 2 oraz art. 239 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 oraz 239 Ordynacji podatkowej).

Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia, jednakże organ podatkowy, który wydał postanowienie, może w uzasadnionych przypadkach, na wniosek Strony, wstrzymać jego wykonanie (art. 238 Ordynacji podatkowej).