POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.02.2005 r., który wpłynął w dniu 21.02.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego (zgodnie z brzmieniem ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującym w opisanym stanie faktycznym) od osób prawnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.02.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

• stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę: Z treści wniosku o udzielenie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny: w 2002 r. jeden z pracowników Spółki w trakcie wykonywania swoich obowiązków służbowych uległ wypadkowi. Skutkiem wypadku była utrata zdolności do wykonywania pracy. Obecnie pracownik ten ubiega się o przyznanie renty inwalidzkiej. W 2004 r. wytoczył on przeciwko Spółce powództwo o zapłatę 20.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za odniesione obrażenia. Dnia 20 listopada 2004 r. Spółka zawarła z pracownikiem ugodę pozasądową, na mocy której wypłaciła kwotę 16.000 PLN „tytułem zadośćuczynienia za ból, cierpienia fizyczne i trwały uszczerbek na zdrowiu”.
• pytanie Wnioskodawcy: Spółka pyta czy ma możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych kosztu poniesionego przez Spółkę z tytułu wypłaty zadośćuczynienia na rzecz jednego z pracowników Spółki, w związku z wypadkiem przy pracy.
• stanowisko Wnioskodawcy w sprawie: Zdaniem Spółki, w świetle regulacji ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami, dalej: „updop”) kwota wypłaconego zadośćuczynienia powinna być zaklasyfikowana dla celów podatkowych jako koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop w związku z art. 16 ust. 1 updop warunkiem aby określony koszt mógł być rozpoznany jako koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych, jest by koszt ten:
• był poniesiony w celu uzyskania przychodu oraz
• nie był wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, zawartym w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, pod warunkiem, że nie są one jednocześnie wymienione w katalogu kosztów, które nie mogą zostać zaklasyfikowane jako koszty podatkowe, zawartym w art. 16 ust. 1 upodop. Spółka wskazuje również, że związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesieniem określonego kosztu a uzyskaniem przychodu nie musi mieć charakteru bezpośredniego lecz wystarczy by związek ten był chociażby pośredni, tzn. nie jest konieczne wskazanie konkretnego przychodu, który jest wynikiem poniesienia określonego kosztu. Spółka podkreśla, że obowiązek wypłaty zadośćuczynienia pracownikowi jest bezpośrednio związany z faktem wcześniejszego zatrudnienia pracownika. Zatrudnianie pracowników jest zaś niezbędnym warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej, a co za tym idzie osiągania przychodów. W konsekwencji wszelkie wydatki związane z zatrudnianiem pracownika, w tym także wypłacenie mu zadośćuczynienia z tytułu wypadku przy pracy powinny być klasyfikowane jako poniesione w celu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, a zatem stanowią koszty uzyskania przychodów. Spółka wskazuje również, że wypłacone zadośćuczynienie nie mieści się w żadnej z kategorii kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zawiera zamknięty katalog kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. W szczególności wypłacone przez Spółkę zadośćuczynienie nie może być utożsamiane z jednorazowym odszkodowaniem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który jest jedynym przepisem odnoszącym się do świadczeń kompensacyjnych wobec pracowników z tytułu wypadków przy pracy. Zgodnie z tą regulacją nie uważa się za koszty uzyskania przychodów jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra. Hipoteza normy w nim zwartej dotyczy bowiem odszkodowań wypłacanych na mocy ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1673 ze zmianami). Zatem nie odnosi się do świadczenia, które było przedmiotem ugody zawartej przez Spółkę z jej pracownikiem. Spółka podkreśla, że katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodu ma charakter zamknięty i nie może być interpretowany roszerzająco. W świetle powyższego, mając na uwadze istnienie pośredniego związku pomiędzy poniesieniem powyższego kosztu, a generowaniem przychodu przez Spółkę, przy jednoczesnym braku wyłączenia przez updop tego rodzaju kosztów z kosztów podatkowych, zdaniem Spółki koszt ten powinien rozpoznać jako swój koszt uzyskania przychodu dla celów podatkowych.

Ocena prawna stanowiska pytającego. W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym wskazać należy, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zastrzeżono jedynie, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy. Przepis ten nie obejmuje wypłat dla pracowników z tytułu zadośćuczynienia za ból, cierpienia fizyczne i trwały uszczerbek na zdrowiu. Na podstawie art. 444 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami) pracownicy, którzy doznali uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy oprócz świadczeń określonych w ustawie o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych mogą także domagać się przyznania od pracodawcy świadczeń uzupełniających oraz kwoty pieniężnej jako zadośćuczynienia z tytułu doznanej krzywdy – art. 445 kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 445 § 1 kodeksu cywilnego, w przypadkach przewidzianych w art. 444 tej ustawy sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Krzywda oznacza uszczerbek o charakterze niemajątkowym, a więc stanowi uszczerbek w dobrych osobistych osoby (w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi). Z uwagi więc na to, iż pojęcia „zadośćuczynienie” odnoszące się do krzywdy oraz „odszkodowanie” wraz z należnymi odsetkami, które jest formą naprawienia szkody nie są tożsame zatem zadośćuczynienie uregulowane art. 445 kodeksu cywilnego, pomimo jednorazowego charakteru, nie podlega wyłączeniu z kosztów podatkowych. W związku z powyższym, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznano, że wypłata dokonana na rzecz pracownika tytułem zadośćuczynienia za odniesione obrażenia, będąca konsekwencją zatrudnienia tegoż pracownika, a przez to wskazująca związek z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Należy więc stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez podatnika jest prawidłowe.