Działając na podstawie przepisu art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 w związku z art. 42a ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku B., który wpłynął do tut. Urzędu w dniu 10.01.2005 r., uzupełnionego pismem z dnia 10.02.2005 r. (data wpływu do Urzędu 11.02.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Z przedstawionej we wniosku sytuacji wynika, iż do podstawowej działalności banku należy przyjmowanie depozytów pieniężnych i udzielanie kredytów w oparciu o prowadzone rachunki bankowe, depozytowe i kredytowe. Bank w celu zabezpieczenia transakcji kredytowej, zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), może ustanowić zabezpieczenie terminowe od dłużnika lub osoby trzeciej w postaci kaucji, tj. określonej kwoty pieniężnej w złotych lub w innej walucie wymienialnej. Jednocześnie po całkowitej spłacie w terminie określonym w umowie kredytu, B. jest zobowiązany do zwrotu przedmiotu kaucji, powiększonej o stosowne wynagrodzenie, które jest ustalane przez B. w formie odsetkowej. Wątpliwości B. dotyczą odpowiedniej kwalifikacji wynagrodzenia (odsetek) wypłaconego klientowi z tytułu korzystania przez B. z przejętej kwoty kaucji na gruncie przepisów podatkowych w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem B. zwracając klientowi (kaucjodawcy) kaucję wraz z odsetkami nie jest on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od kwoty odsetek na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 2 oraz art. 30a ust. 1 pkt 3 w związku z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zdaniem B. odsetki z tytułu zwróconej kaucji zabezpieczającej wierzytelność banku stanowią przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1ww. ustawy. Przychód ten podlega opodatkowaniu wg zasad ogólnych łącznie z innymi dochodami uzyskanymi przez podatnika (klienta). Natomiast B. jest zobowiązany zgodnie z art. 42a cyt. ustawy do sporządzenia informacji o wypłaconych podatnikowi należnościach lub świadczeniach w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym i przekazać ją podatnikowi oraz właściwemu Urzędowi Skarbowemu.

Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego postanawia uznać, że stanowisko banku przedstawione we wniosku w sprawie zaliczenia wypłaconych klientowi odsetek za okres korzystania z kaucji zabezpieczającej wierzytelność B. do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe. Wpłata kaucji jest świadczeniem zwrotnym i traktowana jest jedynie jako zabezpieczenie prawidłowego wykonania umowy. Celem ustanowienia kaucji jest zabezpieczenie wierzytelności B., a nie oszczędzanie lub inwestowanie. Ponadto środki pieniężne przekazane B. w momencie ustanowienia kaucji stanowią własność B. i klient nie ma uprawnień do skutecznego żądania zwrotu kaucji do momentu spłaty zadłużenia. Zatem wynagrodzenie za okres korzystania z ww. kaucji zabezpieczającej nie stanowi dla klienta przychodu z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Z uwagi na powyższe bank nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconej kwoty odsetek od zwróconej kaucji, natomiast zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zobowiązany do sporządzenia informacji wg ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu (druk PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać jeden egzemplarz podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i udzielona została w aktualnym stanie prawnym. Zgodnie z przepisami art. 14b § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Natomiast zgodnie z art. 14b § 2 ordynacji podatkowej jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.