DECYZJA

Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60) Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu zmienia interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, udzieloną postanowieniem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opoluz 31 stycznia 2005 r., Nr PP/443-159-3-GK/04/05 w przedmiocie podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

Pismem z 14 października 2004 r. Spółka z o.o. X w Y zwróciła sięz wnioskiem o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w swojej indywidualnej sprawie. Ze stanu fatycznego przedstawionegow piśmie wynika, że firma z Niemiec kupuje od Spółki towar. Jednak Jednostka, zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, wydaje towar bezpośrednio kontrahentowi z Węgier na zlecenie kontrahenta niemieckiego. Ten ostatni fakturuje przedmiotową dostawę na podatnika węgierskiego, podając na fakturze niemiecki numer identyfikacji podatkowej, który podaje też Spółka na fakturze wystawianej dla kontrahenta niemieckiego. Potwierdzenia odbioru towaru dokonuje firma węgierska, gdyż tam towar zostaje dostarczony. W związkuz tym Jednostka sformułowała pytania, czy dla Spółki X jest to transakcja trójstronna, o której mowa w art. 135-138 ustawy o VAT oraz czy potwierdzenie odbioru towaru przez kontrahenta z Węgier wystarczy do uznania tej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT)... Podatnik stoi na stanowisku, iż nie jest to transakcja trójstronna, lecz dostawa wewnątrzwspólnotowa, a potwierdzenie odbioru towaru przez firmę węgierską jest wystarczające do uznania jej za WDT.

Postanowieniem z 31 stycznia 2005 r. Nr PP/443-159-3-GK/04/05 Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu uznał stanowisko Spółki przedstawione w piśmiez 14 października 2004 r. za prawidłowe. Jednakże, wychodząc poza zakres zadanych pytań, wskazał dodatkowo, iż w opisanym stanie faktycznym wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej. Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Zdaniem zaś organu podatkowego, Spółka nie spełnia łącznie przesłanek zawartych w przepisach art. 42 ust. pkt 1 i 2 cyt. ustawy, tj. nie będzie posiadała dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do ich nabywcy, tj. kontrahenta niemieckiego.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie, wnosząc o jego uchyleniew części dotyczącej braku potwierdzenia przyjęcia towaru przez nabywcę. Z art. 42 ust. 1pkt 1 ustawy o VAT wynika, że aby uznać dostawę towarów za wewnątrzwspólnotową, dostawca powinien mieć m.in. dokumenty (dowody), że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego Unii, niż Polska. Zdaniem Spółki ustawa o podatku od towarów i usług nie zabrania wykonywania czynności polegających na dostawie towarów na rzecz innego podatnika z równoczesnym wskazaniem, kto jest płatnikiem za tę dostawę. Aby uznać daną czynność za WDT i opodatkować ją stawką 0% dostawca i nabywca towarów muszą być zarejestrowanymi podatnikami VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, a towar musi dotrzeć do nabywcy będącego członkiem Unii Europejskiej. Spółka twierdzi, że spełnia warunki ustawowe, gdyż posiada:

- fakturę wystawioną dla kontrahenta z Niemiec, który jest płatnikiem za tę transakcję,
- potwierdzony odbiór towarów przez kontrahenta z Węgier na fakturze wystawionej przez firmę z Niemiec dla firmy węgierskiej.

Zatem – jak wywodzi Spółka – przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów nie jest ważny podmiot, lecz transakcja, z której wynika fakt, że towar opuścił granicę Polski i dotarł do innego podatnika będącego członkiem Wspólnoty Europejskiej.

Rozpatrując sprawę na skutek zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu zważył, co następuje:

Przesłanki decydujące o uznaniu danej transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną zawarte zostały w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.). Zgodnie z tym przepisem, spełnione być muszą łącznie następujące warunki:

1. w transakcji uczestniczy trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich,
2. transakcja trójstronna dotyczy dostaw tego samego towaru,
3. towar jest wydawany przez pierwszego z podatników bezpośrednio ostatniemuw kolejności podatnikowi, przy czym przyjmuje się, że dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim podatnikiem oraz drugim i trzecim w kolejności, a zatem przepływ towaru oderwany jest od przepływu dokumentów (faktur),
4. towar jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego podatnika VAT lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż spełnia ona łącznie powyższe przesłanki, a zatem uczestniczy w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. Transakcje trójstronne mogą być opodatkowane na zasadach ogólnych lub rozliczane – lecz jedynie przez „drugiego” i „trzeciego” w kolejności podatnika – z zastosowaniem procedury uproszczonej. Jako „pierwszy” podatnik w tej transakcji, Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz „drugiego” (niemieckiego) w kolejności podatnika, przy czym towar jest wydawany przez nią bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi (węgierskiemu). Stosownie zaś do art. 7 ust. 8 ww. ustawy o VATw przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Spółka nie wskazuje we wniosku, że podmioty uczestniczące w tej transakcji stosują procedurę uproszczoną określoną w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, zatem prawidłowe jest stanowisko Jednostki, że dokonuje ona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w związku z czym zobowiązana jest do wystawienia faktury VAT na drugiego w kolejności podatnika, zawierającą dane wymienione w art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług orazw przepisach wykonawczych. Ponadto musi ona wykazać WDT w deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej i ewidencji.

Warunkiem niezbędnym do opodatkowania danej dostawy wewnątrzwspólnotowej według stawki 0% jest m.in. konieczność posiadania dowodów, że towar został wywiezionyz terytorium kraju i dostarczony do nabywcy, co wynika z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT. Dowody, o których mowa w tym przepisie są wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Są to:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury dostawy,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Natomiast w przypadku, gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, to – zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy – dowodami, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Powyższe wyliczenie jest katalogiem otwartym, nie ograniczającym – z uwagi na bogactwo form obrotu gospodarczego – form udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zatem w przypadku, gdy towar dostarczony został do innego kraju członkowskiego, niż kraj siedziby nabywcy, co wynika z zawartej z nabywcą umowy, nie jest przeszkodą w zakwalifikowaniu dostawy do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Natomiast zastosowanie do tej dostawy stawki 0% jest uzależnione od tego, czy Spółka posiada dokumenty, które mogą łącznie stanowić potwierdzenie otrzymania towaru przez nabywcę. Jednym z tych dokumentów może być potwierdzenie odbioru towaru przez podatnika węgierskiego jeżeli nie będzie on budził wątpliwości w zestawieniu z pozostałymi dokumentami wymienionymi powyżej.

Powyższej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego.

Stosownie do art. 14b § 5 in fine zmiana albo uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym niniejsza decyzja została doręczona podatnikowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków za rok podatkowy – począwszy od rozliczenia podatku za rok następny po roku,w którym decyzja została doręczona podatnikowi.

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na podstawie art. 53 § 1 oraz art. 54 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawoo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn.zm.) na decyzję przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, którą wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia otrzymania niniejszej decyzji.