P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst - Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) - uznał stanowisko wnioskodawcy zajęte we wniosku z dnia 25.04.2005 r. o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów procesu sądowego tj. opłat sądowych i honorarium adwokata związanych z odrzuconą reklamacją instalacji gazowej w środku trwałym

- za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.04.2005 r. w trybie art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) złożył Pan wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny.

Wobec faktu, odrzucenia reklamacji dot. błędnie zamontowanej instalacji gazowej w środku trwałym (tj. samochodzie Ford Scorpio), wniósł Pan sprawę sądową ponosząc wydatki na zakup znaków opłaty sądowej oraz honorarium adwokata.

Zdaniem Pana - poniesione ww. wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu z tyt. prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie stwierdza co następuje.

Stosownie do zapisu art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Generalnie zatem należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pośrednim.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wytoczenie przez podatnika powództwa sądowego, czego konsekwencją było poniesienie kosztów opłaty sądowej oraz zastępstwa procesowego, można uznać za obiektywnie uzasadnione oraz "celowe" w rozumieniu art. 22 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik bowiem oczekuje pozytywnego dla siebie wyroku i osiągnięcia z tego tytułu konkretnego przychodu w postaci zwrotu poniesionych wydatków za błędne zamontowanie instalacji gazowej w samochodzie będącym środkiem trwałym.

W świetle powyższego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie uznał, że stanowisko wnioskodawcy w przedstawionej kwestii jest prawidłowe i postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Stosownie do art. 14b § 1 interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta.

Wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu zmiany lub uchylenia, zgodnie z art. 14b § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie zgodnie z zapisem art. 222 cyt. wyżej ustawy Ordynacja podatkowa - winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Strona wnosząca zażalenie - stosownie do zapisu art. 169 § 2 Ordynacji podatkowej winna uiścić z góry opłatę skarbową w wysokości określonej art. 1 pkt 1a ustawy z dnia 09 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.) tj. w kwocie 5 zł na zażalenie oraz 0,50 zł od każdego załącznika.