INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 12 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w chwili sprzedaży amortyzowanych środków trwałych, które znajdą nabywców po likwidacji przez Spółkę linii produkcji wyrobów sanitarnych, ich dotąd niezamotyzowaną część będzie można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w chwili sprzedaży amortyzowanych środków trwałych, które znajdą nabywców po likwidacji przez Spółkę linii produkcji wyrobów sanitarnych, ich dotąd niezamotyzowaną część będzie można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 06 września 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-771/12/MO, IBPBI/2/423-772/12/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 12 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, posiadający w Polsce siedzibę, podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jest komplementariuszem w spółce komandytowej.

Spółka w której komplementariuszem jest Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie objętym wspólnym ugrupowaniem PKD 23 a mianowicie:

• 23.31 Z - produkcja ceramicznych kafli i płytek
• 23.42 Z- produkcja ceramicznych wyrobów sanitarnych.
  
  

W Spółce funkcjonuje wydział zajmujący się produkcją wyrobów sanitarnych. Wydział jest wyposażony w szereg urządzeń (m.in. młyny bębnowe, przenośniki taśmowe, kruszarki, pompy membranowe, pompy pneumatyczne, przesiewaki, wagozasilacze, ławy odlewnicze, młyny kulowe, wózki piecowe, kabiny szkliwierskie, pułapki magnetyczne, zbiorniki wody, sita, kabiny inspekcyjne, agregat prądotwórczy, filtry, wagi, suszarki itp.) niezbędnych do prowadzenia produkcji wyrobów sanitarnych (np. wc, bidety, postumenty, umywalki, miski itp.). Urządzenia te były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i amortyzowane.

W związku z restrukturyzacją firmy i nieopłacalnością dalszej produkcji ceramicznych wyrobów sanitarnych w ramach Spółki podjęto decyzję o zaprzestaniu wytwarzania tych wyrobów pozostawiając podstawową działalność bez zmian. Jednakże Spółka nie wyklucza, że być może w przyszłości powróci do tej produkcji.

W związku z podjętą decyzją posiadane środki trwałe, służące do produkcji wyrobów sanitarnych, nie będą dalej potrzebne. Zasadnym jest więc zlikwidowanie całej linii produkcyjnej. Likwidacja będzie się odbywała w następujący sposób:

1. część środków trwałych zostanie od razu zniszczona chodzi o środki trwałe:
   1. nienadające się do dalszego użytkowania po ich wymontowaniu z linii produkcyjnej ze względu np. na zniszczenie przy demontażu czy też zbyt duże koszty doprowadzenia do stanu umożliwiającego sprzedaż,
   2. takie, które nie mogą zostać odsprzedane ze względu na ochronę praw własności przemysłowej Wnioskodawcy (np. formy do poszczególnych wyrobów sanitarnych),
2. część środków trwałych zostanie sprzedana,
3. część środków trwałych zostanie przeznaczona do odsprzedaży, jednakże Spółka podjęła decyzję, że jeśli nie znajdą nabywcy to również zostaną fizyczne zniszczone (Spółka, w której wspólnikiem jest Wnioskodawca nie może ich przechowywać z uwagi na brak stosownych magazynów oraz wysokie koszty magazynowania u podmiotów trzecich, które szybko przewyższyłyby wartość samych środków trwałych).
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w chwili sprzedaży amortyzowanych środków trwałych, które znajdą nabywców po likwidacji przez Spółkę linii produkcji wyrobów sanitarnych, ich dotąd niezamotyzowaną część będzie można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieumorzona część wartości początkowej środka trwałego, który zostanie sprzedany, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów w momencie dokonania sprzedaży.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią, że jakkolwiek wydatki na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych nie są kosztem uzyskania przychodu w dacie ich nabycia, to jednak wspomniane wydatki zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami i pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia. Z kolei art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy wskazuje okres, w którym podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych. Podjęcie decyzji o likwidacji środków trwałych skutkuje wycofaniem ich z użytkowania. Postawienie w myśl wymienionego przepisu, nie w pełni umorzonego środka trwałego w stan likwidacji powoduje zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zdarzenie to miało miejsce. W zdaniu ostatnim art. 16h ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy określone zostało, iż suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W sumie tych odpisów amortyzacyjnych mieszczą się także te, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy. Nie należy tych odpisów łączyć z ustalonymi dla celów bilansowych. W przypadku sprzedaży niektórych środków trwałych, cena sprzedaży zwiększy przychody do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi, art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje likwidację jednego wydziału zajmującego się produkcją wyrobów sanitarnych w związku z nieopłacalnością dalszej produkcji. W związku z tym Spółka dokona sprzedaży części środków trwałych, które nie były w pełni umorzone, a służyły tej produkcji. Od momentu postawienia w stan likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych Spółka zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zdarzenie to miało miejsce.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż nieumorzona część wartości początkowej środków trwałych, które zostaną sprzedane, stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w momencie dokonania sprzedaży. Stosownie do powołanego wcześniej art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.