Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 86 ust. 1, art. 90 ust. 1 - 4, art. 120 ust. 4 i ust. 19 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), z urzędu zmienia postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 04.04.2005 r. znak: PUS.II/443/21/2005, i uznaje stanowisko Strony przestawione we wniosku z dnia 25.01.2005 r. (bez znaku) za nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 25.01.2005 r. Spółka z o.o. wystąpiła do Naczelnika Podkarpackiego Urzę-du Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwaną dalej ustawą VAT. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi zwolnione przedmiotowo od podatku VAT oraz dokonuje czynności opodatkowanych tym podatkiem, obejmujące m.in. dostawy towarów używanych (samochodów), które opodatkowane są według szczególnej procedury "marży", zgodnie z art. 120 ust. 4 tej ustawy. Odwołując się do regulacji art. 90 ust. 2, Podatnik wskazał, iż do wyliczenia proporcji, o jakiej mowa w tym przepisie, kwota nabycia towarów opodatkowanych na zasadzie marży stanowi element proporcji zarówno w liczniku (...) jak i w mianowniku jako całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku, z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego."

Postanowieniem z dnia 04.04.2005 r. znak PUS.II/443/21/2005, działając na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uznał zaprezentowane przez Stronę stanowisko za nieprawidłowe. Powołując się na regulacje cyt. wyżej ustawy z dnia 11.03.2004 r., organ ten uznał, iż przy wyliczeniu procentowego wskaźnika proporcji zarówno w liczniku jak i mianowniku należy uwzględniać kwotę marży.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie zważył, co następuje:
Ustawa VAT z dnia 11.03.2004 r. wprowadziła szczególną procedurę opodatkowania towarów używanych tj. opodatkowanie samej marży. Zgodnie z treścią art. 120 ust. 4 tej ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające m.in. na dostawie towarów używanych, nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża, stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. W myśl art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 tej ustawy. W przypadku sprzedaży podlegającej opodatkowaniu na zasadach marży, zgodnie z art. 120 ust. 19 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy. Stosownie do przepisu art. 90 ust. 2 ustawy VAT, w sytuacjach, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatnik może zmniejszyć kwotę podatku należnego tylko o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję tą ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku, z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku, z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Określenie proporcji na dany rok podatkowy dokonywane jest na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzednim (art. 90 ust. 4 cyt. ustawy). Odnosząc przywołane regulacje do nakreślonego przez Spółkę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Podatnik opodatkowujący dokonywane dostawy towarów przy zastosowaniu szczególnej procedury opodatkowania marży wykonuje czynności opodatkowane i w związku z tym, wyłączając wyżej wymienione przypadki, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pozostałych towarów i usług związanych z tym profilem działalności. Zatem w omawianej proporcji, ustalanej zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, Jednostka powinna uwzględnić wartość marży, pomniejszonej o kwotę podatku ("marża netto"), traktując ją jako sprzedaż opodatkowaną, w stosunku do której przysługuje odliczenie; w takiej też wartości winna być ona uwzględniana (w liczniku i mianowniku) dla wyznaczenia procentowego wskaźnika udziału.

Zgodnie z art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy w drodze decyzji z urzędu zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, jeżeli rażąco narusza ono prawo. Rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie oczywiste, gdy rozstrzygnięcie organu I instancji jest ewidentnie sprzeczne z wyraźnym lub nie budzącym wątpliwości przepisem prawnym. Mając na uwadze, iż z interpretacji dokonanej przez Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wynika, że do wyliczenia omawianej proporcji przyjmuje się kwotę marży, bez pomniejszenia jej o kwotę podatku (marżę brutto), co wobec regulacji wynikającej z przepisów, dotyczących podstawy opodatkowania przy sprzedaży towarów używanych, stanowi rażące naruszenie prawa, tut. organ rozstrzygnął jak w sentencji decyzji.

Niniejsza interpretacja została udzielona na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i w oparciu o stan prawny obowiązujący w dnia 31.01.2005 r. - dzień złożenia wniosku. Zgodnie z regulacją art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, zmiana postanowienia organu I instancji wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po mie-siącu, w którym niniejsza decyzja zostanie doręczona podatnikowi. W myśl postanowień art. 221 oraz 223 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, od decyzji niniejszej służy Stronie prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie w terminie 14 dni od daty jej doręczenia. Zgodnie z przepisem art. 222 Ordynacji podatkowej, odwołanie od decyzji winno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.