DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 w związku z art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 15 lutego 2005r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lesznie z dnia 10.02.2005r. Nr PD–Ia-415-01/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w kwestii dotyczącej zaliczenia wydatków na zakup konia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, jako wydatków na reklamę prowadzonej działalności - utrzymuje się w mocy postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Podatnik wnioskiem z dnia 07.01.2005r. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lesznie o udzielenie w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Z 2005r. Nr 8, poz. 60) pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że jako właściciel firmy prowadzący działalność w zakresie ubezpieczeń zdrowotnych i konsultacji finansowych, Podatnik zamierza dokonać zakupu konia wierzchowego do bryczki.

Pytanie Podatnika dotyczyło możliwości ewentualnego zaliczenia w ciężar kosztów prowadzonej działalności wydatków na zakup konia wierzchowego, dla celów reklamowych. Zdaniem Podatnika zakup konia dla potrzeb reklamowych prowadzonej działalności stwarza możliwości nawiązywania trwałych relacji przedsiębiorca – klient.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lesznie postanowieniem z dnia 10.02.2005r.

Nr PD-Ia-415-01/05, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jego wydania, udzielił pisemnej interpretacji w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku uznając stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, iż ocieniając skutki zakupu konia pod kątem reklamy firmy, przy prowadzeniu działalności gospodarczej związanej z doradztwem ubezpieczeniowym i finansowym, trudno uznać związek pomiędzy tym wydatkiem, a kształtowaniem pozytywnego wizerunku firmy i zawieraniem nowych umów ubezpieczeniowych. Tym samym brak podstaw, w świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik nie zgadzając się z treścią interpretacji zawartej w ww. postanowieniu pismem z dnia 14.02.2005r. wniósł zażalenie, bez jakiegokolwiek uzasadnienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu po zapoznaniu się ze stanem faktycznym i prawnym, stwierdza co następuje:

Z punktu widzenia reguł podatku dochodowego podstawową kwestią dotyczącą kosztów działalności są przepisy definiujące koszty uzyskania przychodów. Pojęcie kosztu uzyskania przychodu określa art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm. ), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust 1 tejże ustawy.

Z treści powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w art. 23 tej ustawy, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w realnym związku przyczynowo – skutkowym z przychodami, nie wyłączając tych które związane są pośrednio z uzyskiwanymi przychodami, służąc między innymi zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Do takich kosztów pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami zaliczają się koszty ponoszone na reprezentację i reklamę. Kosztów tych z reguły nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów. Nie mniej jednak przedsiębiorca ponosi je mając na uwadze potrzebę kreowania odpowiedniej pozycji rynkowej firmy i oferowanych towarów czy usług. Z uwagi jednak na użyty w art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w celu”, wydatki te mogą być zaliczone do kategorii kosztów uzyskania przychodów przede wszystkim wówczas gdy:

• charakter tych wydatków będzie związany z prowadzoną działalnością, a

• użyte środki można uznać obiektywnie, że miały lub mogły mieć wpływ na zwiększenie przychodów.

Ponieważ w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostały zdefiniowane pojęcia „reklamy” i „reprezentacja”, zatem w orzecznictwie sądowym oraz w interpretacjach Ministerstwa Finansów powszechnie stosuje się wykładnię językową tych pojęć. W słowniku języka polskiego PWN pod redakcją Mieczysława Szymczaka (PWN z 1995r.) pojęcia te zostały zdefiniowane następująco: reklama to – rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach, i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez pras, radio telewizję, środki (np. napisy, ogłoszenia, plakaty), służące temu celowi. Reprezentacja natomiast to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana z ze stanowiskiem, pozycja społeczną.

Transponując powyższy zakres semantyczny tych pojęć na grunt prawa podatkowego należy stwierdzić, że w pojęciu wydatków na reklamę mieszczą się te wydatki, które ponosi między innymi przedsiębiorca świadczący usługi konsultacyjne, doradcze, ale tylko wówczas gdy jednocześnie z nazwą podaje do wiadomości dane o miejscu, rodzaju i możliwościach nabycia świadczonych usług. W pojęciu zaś reprezentacji mieszczą się te wydatki, które ponosi w celu kształtowania właściwego wizerunku prowadzonej działalności, nie wyłączając dobrej kondycji finansowej.

Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że zdaniem Strony zakup konia wierzchowego miałby służyć kształtowaniu pozytywnego wizerunku firmy.

W świetle powyższych uregulowań dodać należy, iż charakter reklamy winien być na tyle związany z działalnością gospodarczą, by możliwa była ocena oparta na zasadzie logiki i zasad doświadczenia życiowego, że wydatki te mogą mieć wpływ na uzyskanie przychodu.

A zatem za wydatek reklamowy nie można uznać nabycia konia wierzchowego, gdyż koń i jego wykorzystanie nie służy celom prowadzonej przez Pana firmy w zakresie usług związanych z ubezpieczeniami i konsultacjami finansowymi.

W związku z powyższym brak podstaw do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatku na zakup konia wierzchowego.