POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordyncja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piszu postanowia uznać stanowisko strony.

UZASADNIENIE

W dniu 17.05.2005 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Pani S. o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że strona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizowania imprez turystycznych. Usługi wykonuje częściowo we własnym zakresie (wynajem kajaków, namiotów, transport kajaków, przewodnik, wyżywienie, noclegi), a częściowo nabywa towary i usługi od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty (transport osób, przewodnik w przypadku oprowadzania grupy po zwiedzanym obiekcie, wyżywienie, noclegi, wynajem rowerów, czartery jachtów, ubezpieczenie grup). Pani S. stwierdza, że w części przypadającej na usługi nabywane stosuje szczególną procedurę opodatkowania marży.
Strona uważa, że obowiązek podatkowy w przypadku otrzymania zaliczki na usługę turystyczną opodatkowaną na podstawie marży powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później niż 15 dnia od dnia wykonania usługi.

Ustosunkowując się do powyższego, organ podatkowy stwierdza, iż:

Zgodnie z art. 119 ust. 1 - 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Przepis powyższy stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
   
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
   
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
   
4. prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.
   
   

Podatnikom, o których mowa wyżej, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W przypadkach takich podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29. W świetle art. 29 ust. 1 cytowanej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (art. 29 ust. 2) uznają za obrót także każdą kwotę zaliczki, zadatku, przedpłaty lub raty pomniejszoną o przypadającą na nią kwotę podatku. Zasada ta nie ma jednak zastosowania dla usług turystycznych w przypadku, gdy podstawą opodatkowania przy ich wykonaniu jest kwota marży. Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 ze zm.) w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piszu stwierdza, że w przypadku otrzymania zaliczki na poczet usług turystycznych rozliczanych według szczególnej procedury, czyli na podstawie marży, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi. Oznacza to, że dla tych usług obowiązek podatkowy nie powstanie z chwilą otrzymania zaliczki.W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem tutejszego organu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. W świetle art. 239 w związku z art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Wniesienie zażalenia podlega opłacie skarbowej w wysokości 5,00 zł. (0,50 zł od załącznika). Zgodnie z art. 238 Ordynacji podatkowej wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia.