POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005r, Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku , z dnia 14.02.2005r (data wpływu do tut. urzędu) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji przepisów art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami), Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy podane we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Podany we wniosku stan faktyczny jest następujący:

Podatnik jest producentem i dystrybutorem wódek i innych napojów alkoholowych. W ramach prowadzonej działalności Podatnik nabywa surowce niezbędne do produkcji napojów alkoholowych, w tym również aromaty służące do produkcji tych napojów.
W dniu 12 czerwca 2002r. udziałowiec Podatnika – X z siedzibą w Stanach Zjednoczonych zawarła umowę o prace rozwojowe („umowa R D”) z francuską Spółką Y. Na podstawie umowy Y opracowała na zlecenie X formuły aromatów do produkcji napojów alkoholowych przez Podatnika. Umowa ta przewidywała, iż z tytułu wykonywanych przez Y prac badawczych oraz w związku z przeniesieniem praw autorskich do opracowywanych formuł na X, ta ostatnia dokona określonych płatności. Ponadto, umowa R D zawierała zapis, zgodnie z którym strony umowy miały wynegocjować poziom i zakres dodatkowych inwestycji, które powinny być dokonane w razie wyboru przez X określonych formuł aromatów do dalszej produkcji.
W związku z powyższym, X, Y, a także podmiot powiązany z Y – Z – zawarły 1 września 2003r. umowę o produkcję aromatów. W umowie tej Z zobowiązał się do wytwarzania aromatów do produkcji napojów alkoholowych na rzecz X z wykorzystaniem formuł opracowanych przez Y Ponadto, zgodnie z umową o produkcję aromatów X zobowiązało się do zapłaty na rzecz Z kwoty 200.000 EUR w celu pokrycia części inwestycji dotyczącej produkcji aromatów na rzecz X. Połowa tej kwoty, tj. 100.000 EUR została zapłacona przez X po zawarciu umowy o produkcję. Należy przy tym zaznaczyć, iż w trakcie negocjacji dotyczących wzajemnej współpracy pojawiła się alternatywa, zgodnie z którą X mogła:albo zobowiązać się wobec Z do zakupu określonej ilości aromatów w ciąguposzczególnych lat trwania umowy,albo dokonać dofinansowania inwestycji wprowadzonych przez Z.Nie było natomiast możliwości by poprzez dofinansowanie przez X inwestycji, uległa zmianie cena aromatów dostarczanych przez Z na rzecz X.W dniu 22 grudnia 2003r. pomiędzy X a Podatnikiem została zawarta umowa cesji umowy o prace rozwojowe (umowa cesji). Zgodnie z jej postanowieniami, X przeniosła na Podatnika wszystkie prawa i obowiązki wynikające z „umowy R D”. Konsekwentnie, na podstawie umowy cesji Spółka przejęła zobowiązanie do zapłaty pozostałej części kwoty „wsparcia inwestycyjnego” na rzecz Z. Płatność ta ma być dokonana przez Podatnika w ratach, w ciągu kolejnych 5 lat (czyli po 20.000 EUR rocznie).Na podstawie powyższych umów, Podatnik sprowadza aromaty z Francji do Polski deklarując tę czynność jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, przy czym produkowane przy użyciu sprowadzonych aromatów napoje alkoholowe w większości przeznaczone są na eksport. Dostawcą aromatów na rzecz Podatnika jest francuska spółka Z.
W związku z obowiązkami wynikającymi z Umowy cesji, od Z Spółka otrzymała też w grudniu 2004r. pierwszą fakturę obciążającą Spółkę kosztami dofinansowania do inwestycji dokonywanych przez Z w związku z produkcją aromatów. Faktura ta opiewa na kwotę 20.000 EUR i została przez Z opisana jako wynagrodzenie „za prace badawczo – rozwojowe”. Z nie naliczył na wartości wykazanej w fakturze francuskiego podatku VAT.
W związku z powyższym stanem faktycznym po stronie Spółki powstały wątpliwości odnośnie skutków jakie po stronie Spółki wywołuje obciążenie ją przez francuski podmiot kosztami dofinansowania inwestycji. W szczególności, Spółka wnosi o interpretację takiej czynności na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT), w tym potwierdzenie, iż:

1. Płatność dokonywana przez Spółkę, będąc z założenia dofinansowaniem inwestycji dokonywanych przez francuski podmiot, nie stanowi wynagrodzenia za „prace badawczo – rozwojowe” i nie powoduje po stronie Spółki powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.
2. Płatność dokonywana przez Podatnika nie stanowi dofinansowania ceny aromatów nabywanych przez Spółkę od Z, a tym samym dokonanie tej płatności nie wpływa na podstawę opodatkowania VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia tych aromatów w Polsce.

STANOWISKO WNIOSKODAWCY CO DO OCENY TEGO STANU FAKTYCZNEGO
Z wystawiając fakturę, na podstawie której obciążył Spółkę kwotą 20.000 EUR, określił, iż dotyczy ona „prac badawczo – rozwojowych”. Niemniej jednak, w świetle umowy o RD zawartej pierwotnie pomiędzy Y a X, wartość prac badawczo – rozwojowych oraz przenoszonych na rzecz X patentów (własność intelektualna) została wyodrębniona. Usługi badawczo – rozwojowe zostały wykonane przez Y na rzecz X. Z umowy tej wynikało jedynie, że strony podejmą negocjacje dotyczące możliwości dofinansowania pewnych inwestycji przez X.Również umowa o produkcję aromatów wskazuje jednoznacznie, iż dokonywana obecnie przez Podatnika płatność stanowi refundację kosztów inwestycji dokonanych przez Z, gdyż Z nie zobowiązał się do świadczenia usług ani na rzecz X, ani na rzecz Podatnika. Płatność ta, pomimo zastosowanego przez Z opisu na fakturze, nie stanowi wynagrodzenia za usługi badawczo – rozwojowe, ani też wynagrodzenia za prawa do patentów, gdyż usługi takie nie były, co do zasady wykonywane na rzecz Podatnika (bądź X) przez Z.
W związku z powyższym, w ocenie Spółki, dokonana płatność nie powoduje po jej stronie powstania obowiązku podatkowego w zakresie VAT.
W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski z terytorium innego państwa członkowskiego przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. W świetle tej definicji, czynność polegająca na nabyciu i sprowadzaniu aromatów do produkcji napojów alkoholowych z Francji do Polski stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu VAT w Polsce.
Zgodnie z art. 31 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić, przy czym obejmuje ona:podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów,wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.Powyższy przepis stanowi odzwierciedlenie art. 28e (1) VI Dyrektywy Rady UE, zgodnie z którym podstawę opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ustala się w oparciu o te same elementy, na podstawie których ustalana jest podstawa opodatkowania przy dostawach krajowych. Z kolei, podstawa opodatkowania przy dostawach krajowych została uregulowana w art. 11 (A) VI Dyrektywy. Obejmuje ona „wszystko co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu tych czynności, włączając subwencje bezpośrednio związane z ich ceną”. Dodatkowo, podstawa powinna uwzględniać elementy określone zgodnie z art. 11 (A) (2), w tym np. podatek akcyzowy, koszty transportu lub ubezpieczenia poniesione przez nabywcę. Na podstawie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), w tym głównie orzeczenia w sprawie C-184/00 (ASBL Office des Produits Wallons v. Belgian State) oraz C-16/93 Tolsma, przyjmuje się, że dany wydatek dokonywany przez odbiorcę towarów na rzecz ich dostawcy stanowi „wynagrodzenie” bądź subwencję /dofinansowanie związane z ceną dostarczanych towarów jeżeli:1.istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem,2.dostawcę towarów lub usługodawcę łączy stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności,3.otrzymane dofinansowanie wpływa na cenę (obniża ją) towarów dostarczanych przez podmiot otrzymujący takie dofinansowanie.W opinii Spółki, w istniejącym stanie faktycznym warunki 1 i 3, o których mowa powyżej, nie są spełnione. Płatność jakiej dokonuje Podatnik stanowi jedynie refundację kosztów poniesionych przez Z w związku z nabyciem określonych środków trwałych. Środki te służą, co prawda, produkcji aromatów na rzecz Podatnika, jednak dofinansowanie inwestycji przez Podatnika nie wpływa w najmniejszym stopniu na cenę tych aromatów. Brak jest w związku z tym bezpośredniego związku pomiędzy dokonaną na rzecz Spółki dostawą aromatów a sfinansowaniem przez Podatnika części inwestycji dokonywanych przez Z. Dofinansowanie nie stanowi więc elementu wynagrodzenia za same towary nabywane przez Podatnika. Co więcej, dofinansowanie inwestycji dokonywanych przez Z przez Podatnika nie miało żadnego wpływu na cenę aromatów dostarczanych przez Z na rzecz Podatnika. W ramach negocjacji dotyczących kwestii zrefinansowania wydatków inwestycyjnych Z istniała bowiem możliwość zobowiązania się wobec Z do zakupu określonej ilości aromatów w ciągu poszczególnych lat trwania umowy. W przypadku przyjęcia takiej opcji, dofinansowanie inwestycji w ogóle nie miałoby miejsca. Istotny jest jednak fakt, iż od kwestii sfinansowania inwestycji przez odbiorcę aromatów nie uzależniano ceny aromatów – nie istniała możliwość by nabywca aromatów mógł uzyskać rabat lub trwałe obniżenie ceny w zamian za dofinansowanie inwestycji wdrażanych przez Z.Powyższe stanowisko potwierdza również pismo wydane przez Ministerstwo Finansów w dniu 30 grudnia 2004r. nr PP3 – 812-1341/2004/BL, zgodnie z którym „otrzymana dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze niemająca bezpośredniego wpływu na wartość dostawy lub usługi, nie wchodzi do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług”.Na tej podstawie, w ocenie Podatnika, dokonywane przez niego dofinansowanie do inwestycji wdrażanych przez Z nie stanowi:ani elementu wynagrodzenia należnego na rzecz Z z tytułu dostawy towarów na rzecz Podatnika,ani też subwencji / dofinansowania, które związane byłoby z ceną aromatów dostarczanych przez Z na rzecz Podatnika.Ponadto, dofinansowania inwestycji nie można też uznać za jeden z kosztów dodatkowych, o których mowa w art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż przepis ten odnosi się wyłącznie do kosztów takich jak prowizje, koszty opakowania, transportu bądź ubezpieczenia, pobieranych przez dostawcę towarów.W związku z powyższym, w ocenie Podatnika, dokonane przez niego dofinansowanie inwestycji wdrażanej przez Z w celu produkcji aromatów nie stanowi elementu, który podlegałby włączeniu do podstawy opodatkowania VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów po stronie Podatnika.

OCENA PRAWNA STANOWISKA WNIOSKODAWCY W PRZEDSTAWIONYM STANIE FAKTYCZNYN I PRAWNYM
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik wszedł we wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umowy RD, przejmując zobowiązanie do zapłaty określonej kwoty na rzecz Z.
W opinii tut. organu podatkowego, w przedstawionym przez Podatnika stanie faktycznym mamy do czynienia z cesją praw autorskich do opracowanych formuł.
Przedstawiona na fakturze kwota jest bowiem w swojej istocie wynagrodzeniem za świadczone przez podmiot powiązany z Y usługi. Podatnik na mocy umowy cesji przejął zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia z tytułu świadczonych na jego rzecz usług. W ustawie o podatku od towarów i usług określono, iż przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, dodatkowo podkreśla się więc powszechność opodatkowania.
Czynność taka niewątpliwie stanowi usługę, jest ona bowiem określonym świadczeniem na rzecz Spółki. Umowa R D przewidywała, iż w związku z przeniesieniem praw autorskich do opracowanych formuł na rzecz Spółki z U.S.A., ta ostatnia dokona określonych płatności. Spółka na mocy umowy cesji wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umowy R D, w tym zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia z tytułu cesji przedmiotowych praw autorskich.
W przedstawionym stanie faktycznym przeniesienie praw autorskich jest odpłatne, w związku z czym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu.
W ustawie o podatku od towarów i usług zdefiniowano pojęcie importu usług.
W myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami) przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.
W art. 17 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy wskazano, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.
Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 cyt. ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.
Powyższy przepis wyraża ogólną normę, dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usługi. W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, mamy do czynienia z cesją praw autorskich, stanowiącą świadczenie usługi na rzecz Spółki.Stosownie do art. 27 ust. 3 pkt 2 w/w ustawy w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy przepis ust. 3 stosuje się do usług sprzedaży praw lubudzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw;
Odpowiednik w/w przepisu zawarty został w art. 9 (2) (e) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG).
Zgodnie z przepisem art. 9 (2) (e) VI Dyrektywy Rady za miejsce gdzie świadczone są usługi polegające na przeniesieniu lub cesji praw autorskich, patentów, licencji, praw do znaków fabrycznych i handlowych i innych praw pokrewnych, na rzecz klientów z siedzibą we Wspólnocie, ale poza państwem usługodawcy, uważać się będzie miejsce gdzie usługobiorca posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej lub posiada zakład stały, dla którego jest świadczona, lub przy ich braku, miejsce jego stałego zamieszkania lub zwyczajowego pobytu.
Zgodnie z art. 21 VI Dyrektywy, jeżeli usługi wymienione w art. 9 (2) (e) świadczone są przez podmiot posiadający siedzibę w innym kraju niż ich nabywca, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku jest zawsze usługobiorca.
Przepis art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT stanowi, iż kwotę podatku naliczonego stanowi m. in. kwota podatku należnego od importu usług. Kwota ta stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług – obniża kwotę podatku należnego , w rozliczeniu za okres, w którym u nabywcy powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym z tytułu importu usług lub w miesiącu następnym ( art.86 ust.11 cyt. ustawy ).
Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym Podatnik zobowiązany jest do naliczenia podatku należnego z tytułu importu przedmiotowych usług i wykazania w złożonej za dany miesiąc deklaracji dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług.

Pouczenie
1. Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
2. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu zmiany lub uchylenia.
3. Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wniesione, za pośrednictwem organu wydającego postanowienie, w terminie 7-miu dni, licząc od daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej)
4. Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt l lit. a ustawy z dnia 09 września 2000r o opłacie skarbowej (teks jednolity Dz. U. z 2004r., Nr 253, poz. 2532) zażalenie podlega opłacie skarbowej w kwocie 5zł oraz 50 groszy od załącznika do odwołania uiszczonej w formie naklejenia znaków opłaty skarbowej na zażaleniu.