Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu działając na podstawie art. 14a § 1i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 01.04.2005 r. (data wpływu 04.04.2005 r.) w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług postanawia uznać, że stanowisko przedstawione przez Spółkę w powyższym wniosku jest nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 01.04.2005 r., (data wpływu 04.04.2005 r.) Stacja Paliw zwróciła się z prośbą o wydanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w trybie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60). Wniosek dotyczy sprawy,w której nie toczy się postępowanie podatkowe ani kontrola podatkowa ani też postępowanie przed sądem administracyjnym. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży "kart opłaty drogowej", które zakupuje od kontrahenta. Powyższy zakup dokumentowany jest fakturami VAT, z których wynika, że karty opłaty drogowej są zwolnione z podatku od towarów i usług, na fakturze kontrahent podaje symbol PKWiU 75. Zakup kart jest pomniejszony o 5% rabat, natomiast sprzedaż kart następuje w ich wartości nominalnej i jest przez Spółkę traktowana jak sprzedaż zwolniona od podatku od towarów i usług. Spółka nie dokonuje usług pośrednictwa. Powyższym wnioskiem Spółka zwróciła się z zapytaniem czy sprzedaż kart opłaty drogowej jest sprzedażą zwolnioną z podatku od towarów i usług. Spółka stoi na stanowisku, że sprzedaż powyższych kart powinna być zwolnionaod podatku od towarów i usług na podstawie zastosowanego symbolu PKWiU 75.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego stanowisko przedstawione przez Spółkę jest nieprawidłowe. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ww. ustawy. Towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 wyżej wymienionej ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Karta opłaty drogowej jest dokumentem potwierdzającym wywiązanie się z obowiązków wynikających z ustawy z dnia 06.09.2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004r. Nr 24, poz. 2088), nie wypełnia zatem definicji towaru określonej w art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. W myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. Między nabywcą karty drogowej a Spółką nie istnieje więź prawna, którą możnaby potraktować jako świadczenie usług. Zatem sprzedaż karty drogowej jako dokumentu potwierdzającego uiszczenie opłaty drogowej stosownie do przepisów ustawy o transporcie drogowym, na gruncie przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług, nie powoduje zatem powstania obowiązków podatkowych w podatku od towarów i usług. W przedstawionym wniosku Spółka podnosi, iż przy sprzedaży kart drogowych stosuje zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z uwagi na symbol PKWiU 75. Usługi sklasyfikowane w symbolu PKWiU 75 zostały wymienione pod poz. 6w załączniku nr 4 do ww. ustawy o podatku od towarów i usług i korzystają ze zwolnieniaz opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zwolnienie to dotyczy jednak tylko usługw zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych - wyłącznie usług w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Wobec powyższego zdaniem tut. Urzędu zwolnienie od podatku od towarów i usług nie może mieć zastosowania, gdyż sprzedaż kart drogowych nie mieści się w zakresie usług zwolnionych wymienionych w poz. 6 ww. załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług. Naczelnik Urzędu Skarbowego nie posiada kompetencji od ustalania do jakiego działu i jakiej grupy PKWiU zaliczane są dane czynności, w tym zakresie kompetentny jest właściwy Urząd Statystyczny. Do obowiązków podatnika wykonujących dane czynności należy prawidłowe zaklasyfikowanie tych czynności. W przypadku wątpliwości podatnik może zwrócić się o wskazanie zaklasyfikowania towaru lub usług do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 44 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym jednostki, do których zgodnie z przepisami tej ustawy może być wnoszona opłata za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych otrzymują prowizje od pobranych opłat. Dystrybucja kart opłaty drogowej nosi zatem znamiona działalności usługowej. Zatem czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dystrybucja kart opłaty drogowej. Otrzymana prowizja z tytułu sprzedaży kart podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług według stawki 22%. Reasumując powyższe postanowiono jak w sentencji.

Niniejsze postanowienie odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Nadmienia się, że tut. organ nie poddawał ocenie załączników dołączonych do wniosku. Udzielona interpretacja dotyczy stanu prawnego na dzień jej wydania i traci swoją ważność z dniem zmiany przepisów prawnych. Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na powyższe postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia. W przypadku wniesienia zażalenia należy uiścić opłatę skarbową w znakach opłaty skarbowej w wysokości 5,00zł oraz 0,50zł od każdego załącznika. Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa zażalenia powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę oraz zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.