DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Ostrowcu Świętokrzyskim z dnia 12.05.2005 r. znak: PP-443/29/2005 w zakresie interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanego dla "J" spółka cywilna, dotyczące opodatkowania podatkiem VAT usług transportu międzynarodowego.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 23.03.2005 r. Spółka "J" zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrowcu Św. o udzielenie pisemnej informacji dotyczącej zagadnienia opodatkowania świadczonej usługi transportu towarów.

Spółka wykonuje usługi transportu międzynarodowego, polegające na przewozie towaru z Rumunii do Polski na rzecz polskiego zleceniodawcy. Dokumentem stwierdzającym wykonanie w/w usługi jest dla Spółki międzynarodowy list przewozowy - CMR.

W dniu 13.04.2005 r. w uzupełnieniu pisma Strona podała, iż spedytor nakazał Spółce podzielić trasę na odcinki krajowy i zagraniczny i opodatkować według stawki 22% na odcinku krajowym. Spółka stoi na stanowisku, że ma prawo do zastosowania ulgowej stawki podatku VAT na odcinku krajowym w wysokości 0%.

W dniu 12.05.2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostrowcu Św. wydał postanowienie znak: PP-443/29/2005, w którym stwierdził, iż przedstawione przez Stronę we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach stwierdza, iż postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrowcu Św. z dnia 12.05.2005 r., znak:PP-443/29/2005 zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa w części dotyczącej określenia wysokości stawki VAT w przypadku świadczenia przez przewoźnika usług transportu międzynarodowego i dlatego na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa zmienia go niniejszą decyzją.

W postanowieniu organ pierwszej instancji nieprawidłowo określił wysokość opodatkowania podatkiem VAT usług transportowych świadczonych przez przewoźnika na zlecenie spedytora krajowego.

W przedmiotowej sytuacji usługa transportowa świadczona z miejsca wyjazdu poza terytorium Wspólnoty Europejskiej do miejsca przyjazdu na terenie Polski spełnia przesłanki definicji transportu międzynarodowego zawartej w art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Jednakże zgodnie z art. 83 ust. 5 cyt. ustawy określono rodzaje dokumentów stanowiących dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego. W myśl art. 83 ust. 5 pkt 1 przy transporcie towarów dokonywanych przez przewoźnika lub spedytora dokumentem potwierdzającym świadczenie usług transportu międzynarodowego jest list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora). W przypadku, gdy przewoźnik lub spedytor dokonuje transportu towarów importowanych to w zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 2 dokumentem potwierdzającym świadczenie usług transportu międzynarodowego jest oprócz dokumentów wskazanych wyżej dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

W świetle wyżej przedstawionych przepisów w przypadku braku posiadania przez Spółkę "J" wymienionych w ustawie dokumentów stanowiących dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego, pozbawia to podatnika do zastosowania stawki w wysokości 0%. W takim przypadku Spółka zobowiązana jest zastosować stawkę podstawową w wysokości 22% właściwą dla usług transportu świadczonych w kraju.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika /płatnika/ inkasenta/ następcy prawnego podatnika/ osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.