Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) Naczelnik Urzędu Skarbowego w po rozpatrzeniu wniosku złożonego w tut. organie podatkowym w dniu 25.04.2005 r. uzupełnionego w dniach: 10.05.2005 r. i 20.07.2005 r. przez (...), NIP (...) w sprawie udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w kwestii zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu remontu, modernizacji i przystosowania stanowisk pracy w budynku zakupionym w roku 2003 przez firmę, sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 14a § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składając przedmiotowy wniosek podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Korzystając z powyższego przepisu (...) wnioskiem złożonym w tut. organie podatkowym w dniu 25.04.2005 r. uzupełnionym w dniach: 10.05.2005 r. i 20.07.2005 r. wystąpił o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu remontu, modernizacji i przystosowania stanowisk pracy w budynku zakupionym w roku 2003 przez firmę, sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że (...) posiada status Zakładu Pracy Chronionej. Zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych zakład pracy chronionej zobowiązany jest tworzyć Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
W świetle art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776 z późniejszymi zmianami) fundusz rehabilitacji tworzy się w szczególności:

1. ze środków, o których mowa w art. 26a ust. 5 pkt 2 oraz w art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b) i pkt 2,
2. z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z odrębnymi przepisami,
3. z wpływów z zapasów i darowizn,
4. z odsetek od środków zgromadzonych na rachunku funduszu rehabilitacji,
5. ze środków pochodzących ze zbycia środków trwałych zakupionych ze środków funduszu w części niezamortyzowanej.

Firma (...) w roku 2004 stworzyła Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z ulg podatkowych oraz odsetek od środków zgromadzonych na rachunku funduszu rehabilitacji, a więc zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami.
Zgodnie z § 2 pkt 3 lit. b) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 z późniejszymi zmianami) środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwanego dalej „funduszem rehabilitacji”, przeznaczone są między innymi na sfinansowanie robót budowlanych w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, dotyczących obiektów budowlanych ujętych w ewidencji bilansowej zakładu, mających na celu poprawę warunków pracy i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, proporcjonalnie do przewidywanej liczby stanowisk pracy osób niepełnosprawnych w tym obiekcie, pod warunkiem utrzymania w nim przewidywanego poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych przez okres co najmniej trzech lat od dnia odbioru obiektu budowlanego. W rozumieniu przepisów Prawa budowlanego przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu , remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Działając na podstawie wyżej cytowanego przepisu Spółka przeznaczyła część środków ZFRON na remont, w niewielkim stopniu modernizację budynku zakupionego w roku 2003 w celu poprawy warunków pracy. Na potwierdzenie poniesienia wyżej wymienionych wydatków (...) przedłożyła faktury na zakup materiałów budowlanych oraz faktury, z których wynika, że wykonano roboty budowlane w zakresie naprawy tynków, naprawy stolarki okiennej oraz prace murarskie.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 25.04.2005 r. wnioskodawca stwierdził, że opisany stan faktyczny miał miejsce w roku 2004, w związku z tym dla jego oceny właściwe są przepisy podatkowe obowiązujące w wyżej wymienionym okresie.

Spółka przedstawiła następujące stanowisko w przedmiotowej sprawie.
Zdaniem strony poniesione wydatki na przeprowadzenie remontu mającego na celu poprawę warunków pracy sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych utworzonego w sposób wyżej opisany stanowią koszty uzyskania przychodów, natomiast nie stanowią przychodu dla celów podatkowych mimo, że w ewidencji rachunkowej równowartość tych środków odniesiona została na przychody operacyjne ponieważ pochodzą z ulg podatkowych oraz odsetek od środków zgromadzonych na rachunku funduszu rehabilitacji, stanowiąc tym samym środki własne firmy.
Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:
W sytuacji, gdy ZFRON nie jest tworzony z dotacji lub subwencji (np.: z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Niepełnosprawnych) to środki takiego zakładowego funduszu traktuje się jak własne środki zakładu pracy chronionej, a sfinansowanie nimi remontu w celu przystosowania stanowisk pracy dla osób niepełnosprawnych – nie jest uważane w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za zwrot wydatków.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż utworzony przez Nią Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zasilają środki pochodzące z ulg podatkowych oraz z odsetek od środków zgromadzonych na rachunku funduszu rehabilitacji, tym samym stanowią własne środki zakładu. Jednocześnie, zgodnie z przepisami powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej Spółka przeznaczyła część środków ZFRON na sfinansowanie remontu mającego na celu poprawę warunków pracy osób niepełnosprawnych. Z przedłożonych dokumentów źródłowych (faktur) potwierdzających poniesienie przedmiotowego kosztu wynika, że są to wydatki które nie powiększają wartości początkowej środka trwałego. Fakt ten potwierdza również strona.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Przy zastosowaniu podstawowej zasady wynikającej z wyżej przytoczonego przepisu poniesione wydatki sfinansowane ze środków funduszu utworzonego w sposób przedstawiony w przedmiotowym wniosku należy stwierdzić, że środki te związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą i służą uzyskaniu przychodów. Dlatego też równowartość tych środków wydatkowanych na remont w budynku ujętym w ewidencji bilansowej zakładu w celu poprawy warunków pracy stanowi koszt uzyskania przychodów. Natomiast nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, mimo że w ewidencji rachunkowej odniesiona została na przychody operacyjne. Artykuł 14 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który formułuje definicje przychodu nie zawiera w swej kategorii przychodów, do której można by zakwalifikować wspomniane środki.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) Na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.

Ponadto zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy – Ordynacja podatkowa zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.W przypadku wniesienia zażalenia należy dołączyć opłatę skarbową w znaku skarbowym w wysokości 5,00 zł. oraz 0,50 gr od każdego załącznika.