INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 05 stycznia 2012 r. (data wpływu 10 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 02 kwietnia 2012 r. (data wpływu 05 kwietnia 2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi oraz produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych, którą realizuje za pomocą oddziałów położonych w różnych miejscowościach. Działalność prowadzona jest w formie wielooddziałowej, w skład której wchodzą m.in. takie oddziały, jak zakłady górnicze (kopalnie) oraz huty które są położone w różnych miejscowościach oraz oddział zajmujący się m.in. składowaniem odpadów z flotacji rud miedzi (odpadów niebezpiecznych) oraz gospodarką wodno - szlamową (które powstają w związku z procesem technologicznym produkcji stosowanym w Spółce). Eksploatowane przez Spółkę składowisko odpadów - położone na obszarze różnych jednostek samorządu terytorialnego – jest obecnie jedynym miejscem deponowania odpadów z flotacji dla wszystkich kopalń Spółki, co powoduje, że stanowi ono kluczowe ogniwo technologiczne, bez którego produkcja metali byłaby niemożliwa.

Składowisko powyższe jest największym i unikatowym w Europie składowiskiem odpadów poflotacyjnych o powierzchni ok. 1400 ha i długości zapór składowania ponad 14 km, powierzchni plaż 770 ha oraz powierzchni akwenu ponad 600 ha, przy czym podlega szczególnym rygorom, z uwagi na konieczność m.in. zapewnienia stateczności obiektu czy też spełnienia wymogów ochrony środowiska. Unikatowość tego składowiska polega na tym, że odpady składowane na składowisku, w części wykorzystywane są jako materiał do formowania jego zboczy, co umożliwia składowanie odpadów w górę; w konsekwencji stosowanej technologii eksploatacji składowiska, odpady są obecnie składowane przez Spółkę do poziomu rzędnej korony składowiska l60 m npm. Obok podstawowej funkcji składowiska, jaką jest składowanie / utylizacja odpadów, akwen utworzony w centralnej części składowiska pełni jednocześnie funkcję osadnika klarującego wody nadosadowe użytkowane w obiegu flotacji, a ze względu na dużą pojemność również zbiornika retencyjno - dozującego nadmiar wody kopalniano - technologicznej w obiegu; nadmiar wody ze składowiska jest okresowo odprowadzany do rzeki.

Z uwagi na ograniczone możliwości składowania odpadów w górę, Spółka przewiduje również rozbudowę tego składowiska poprzez zwiększenie powierzchni składowania (docelowo o 600 ha z wykorzystaniem dotychczasowej technologii eksploatacji).

W bliskim sąsiedztwie składowiska - od wschodniej strony jego zapory - znajduje się droga publiczna, będąca drogą wojewódzką, na której odbywa się obecnie wzmożony ruch kołowy, co może stanowić zagrożenie dla stabilności składowiska.

Z tego też względu, mając na uwadze konieczność zapewnienia bezpieczeństwa bieżącej eksploatacji i dalszej rozbudowy składowiska, oraz przewidywany negatywny wpływ zwiększenia natężenia ruchu w ciągu drogi wojewódzkiej zaistniała konieczność odsunięcia ruchu kołowego na drodze sąsiadującej ze składowiskiem, poprzez budowę nowej drogi. W związku z tym Spółka podjęła decyzję o uczestnictwie w kosztach budowy nowego odcinka drogi wojewódzkiej realizowanej przez organ samorządowy.

Na mocy zawartego z organem samorządowym Porozumienia, Spółka zobowiązała się dofinansować budowę nowego odcinka drogi wojewódzkiej poprzez przekazanie na rzecz organu samorządowego środków pieniężnych na pokrycie kosztów dotyczących:

1. nabycia dokumentacji technicznej (projektu budowlanego, projektu wykonawczego, specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych) oraz części kosztowej wraz z uzyskaniem decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej,
2. sfinansowanie odszkodowań za przejęcie nieruchomości pod budowę drogi i wykonania operatów szacunkowych dla określenia wartości przejmowanych działek,
3. partycypacji w kosztach budowy odcinka drogi.
   
   

Zawarte z organem samorządowym Porozumienie reguluje warunki i zasady płatności dotyczące finansowania dokumentacji technicznej, o której mowa w ww. pkt 1). Natomiast warunki i zasady płatności dotyczące dofinansowania przez Spółkę pozostałych kosztów wymienionych w pkt 2) i 3), określone zostaną w odrębnych porozumieniach. Zgodnie z postanowieniami już zawartego Porozumienia, Spółka wypłaci na rzecz organu samorządowego środki pieniężne w określonych kwotowo ratach rocznych. Spółka nie będzie dokonywała zakupu usługi / towaru (dokumentacji technicznej), lecz przekaże wyłącznie środki pieniężne, które mają zostać wykorzystane przez organ samorządowy na nabycie ww. dokumentacji.

Na mocy niniejszego Porozumienia, organ samorządowy zobowiązany został do rozliczenia się ze Spółką z otrzymanego dofinansowania przekazując Spółce kopie protokołów przekazania dokumentacji projektowej oraz kopie faktur wystawionych przez wykonawcę dokumentacji. W przypadku wykorzystania przez organ samorządowy środków pochodzących z dofinansowania niezgodnie z przeznaczeniem dokona ich zwrotu.

Spółka nadmienia, iż nie przysługuje Jej i nie będzie Jej przysługiwał żaden tytuł prawny do terenów przeznaczonych pod budowę nowego odcinka drogi. Właścicielem drogi / terenów, na których ma być wykonana inwestycja jest organ samorządowy.

Pismem z dnia 02 kwietnia 2012 r. Spółka wyjaśniła, co następuje:

1. Właścicielem składowiska odpadów wydobywczych położonego na obszarze ok. 1400 ha jest Wnioskodawca. Na powyższym składowisku Spółka deponuje wyłącznie odpady, które powstają w trakcie procesu technologicznego stosowanego przez Spółkę. Ewentualne ograniczenie możliwości deponowania odpadów na ww. składowisku powodować będzie ograniczenie możliwości produkcji, a w konsekwencji generowanie przychodów ze sprzedaży.
2. Finansowanie przez Spółkę budowy nowego odcinka drogi wojewódzkiej, wynika z zapisów § 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. Nr 267, poz. 2251 ze zm.), który stanowi, że: „Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona dróg publicznych mogą być realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, w tym w ramach partnerstwa publiczno – prywatnego”.
   Nadmienia się, iż to właśnie Spółka była inicjatorem zawieranego z organem samorządowym Porozumienia, z uwagi na interes Spółki, tj. konieczność zapewnienia przez Spółkę wymaganego poziomu bezpieczeństwa składowiska w kontekście zwiększenia natężenia ruchu na drodze wojewódzkiej, objętej zamiarem przebudowy - z uwagi na zagrożenie dla stabilności składowiska planowanej rozbudowy.
3. Na mocy ww. Porozumienia, Spółka finansuje w całości nabycie dokumentacji projektowej na potrzeby przebudowy odcinka drogi wojewódzkiej, obejmującej projekt budowlany, projekt wykonawczy, specyfikację techniczną wykonania i odbioru robót oraz uzyskanie decyzji administracyjnych niezbędnych do realizacji przedsięwzięć.
   Natomiast na podstawie kolejnych zapisów tegoż Porozumienia, Spółka sfinansuje wykonanie operatów szacunkowych dla określenia wartości przejmowanych działek oraz sfinansuje w całości odszkodowania za przejęcie nieruchomości, tj. gruntów przeznaczonych pod realizację przedsięwzięcia, przy czym zgodnie z zapisami Porozumienia, zadanie to zostanie zrealizowane w ramach odrębnego Porozumienia.
4. Podstawą udziału / partycypacji Spółki w finansowaniu budowy odcinka drogi wojewódzkiej są zapisy zawartego między stronami Porozumienia. Stosownie do zapisów tego Porozumienia zadanie to zrealizowane zostanie w ramach odrębnego Porozumienia, gdzie określona zostanie m.in. wielkość tej partycypacji.
5. Podstawą prawną zawartego Porozumienia pomiędzy Spółką a organem samorządowym są przepisy art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526 ze zm.) oraz przepisy art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. Nr 267, poz. 2251 ze zm.).
6. Ponieważ zapytanie Spółki dotyczy zdarzenia przyszłego, a Spółka nie wydatkowała jeszcze środków z tego tytułu, wydatki będące przedmiotem wniosku nie były dotychczas ujmowane w księgach rachunkowych Spółki. Wnioskodawca zauważa ponadto, że sposób ujęcia przyszłych wydatków w księgach rachunkowych Spółki zostanie dokonany wg przepisów rachunkowych (w przypadku Spółki wg regulacji MSSF) i nie będzie mieć wpływu na kwalifikację podatkową, gdyż sposób kwalifikacji podatkowej winien wynikać wyłącznie z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wskazane we wniosku (pkt 1, 2 i 3) wydatki, jakie Spółka poniesie na dofinansowanie budowy nowego odcinka drogi publicznej realizowanej przez organ samorządowy, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków - stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, przy czym wydatki te stanowić będą koszty uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego ich zbycia po pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie art. 16a ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, ze amortyzacji podlegają tylko te środki trwałe, które stanowią własność lub współwłasność podatnika, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych oraz składniki majątku niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, lecz wykorzystywane przez niego na potrzeby działalności na podstawie umowy cywilnoprawnej, zdefiniowanej w kodeksie cywilnym, upoważniającej do odpłatnego używania obcych środków trwałych. Biorąc pod uwagę regulacje art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz art. 16a ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy - określające kryteria warunkujące zaliczenie danego składnika majątkowego do środków trwałych, w ocenie Spółki, wydatki na budowę drogi, finansowane przez Spółkę nie mogą być zakwalifikowane w Spółce do środków trwałych z uwagi na fakt, iż droga ta, ani przeznaczone pod jej budowę tereny nie stanowią i nie będą stanowiły własności lub współwłasności Spółki, co jest warunkiem koniecznym dla zaliczenia danych nakładów do środków trwałych.

W ocenie Spółki, ww. wydatki nie mogą również zostać zakwalifikowane do inwestycji w obcych środkach trwałych, o których mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z ugruntowaną praktyką przez pojęcie inwestycji w obcych środkach trwałych rozumie się nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest przez podatnika na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W przedmiotowym przypadku nie zachodzi ww. sytuacja, gdyż droga, która ma podlegać budowie stanowi drogę publiczną ogólnie dostępną; droga ta nie jest i nie będzie użytkowana przez Spółkę na podstawie wskazanych powyżej umów.

Zdaniem Spółki, przekazanie środków pieniężnych na budowę drogi publicznej nie może być też kwalifikowane jako darowizna, której istotą jest nieekwiwalentność świadczenia celem przysporzenia obdarowanemu korzyści. W omawianym bowiem przypadku, przekazanie środków pieniężnych ma na celu zaspokojenie interesów obu stron, gdyż jak wskazano we wniosku Spółka zainteresowana jest szybkim odsunięciem od składowiska drogi wojewódzkiej, która poprzez odbywający się na niej wzmożony ruch może zagrażać bezpieczeństwu składowiska i w konsekwencji innym sąsiednim terenom czy posesjom.

W konsekwencji powyższego, w opinii Spółki, należy uznać, ze planowane przez Nią wydatki w postaci dofinansowania budowy drogi wojewódzkiej (w pełnym zakresie określonym w Porozumieniu), stanowić będą koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, poniesienie tych wydatków, wynika z bieżących potrzeb Spółki związanych z charakterem i zakresem Jej działalności gospodarczej. Wydatki te jednocześnie stanowią ten rodzaj wydatków, które ponoszone są w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów, gdyż Spółka zainteresowana jest szybkim odsunięciem od składowiska drogi wojewódzkiej, na której wzmożony ruch może zagrażać bezpieczeństwu składowiska, a w konsekwencji i położonym w sąsiedztwie składowiska terenom czy posesjom. Tym samym, przedmiotowa kwalifikacja daje Spółce prawo do zaliczenia tych wydatków (w postaci przekazania określonych kwot pieniężnych na rachunek organu samorządowego) do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia – stosownie do postanowień art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie określono, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Spółka ponadto wskazuje, że w Jej ocenie, nie ma podstaw do rozkładania w czasie ww. kosztów, stosownie do regulacji art. 15 ust. 4d zdanie drugie, gdyż brak jest wiarygodnego miernika, który pozwalałby wskazać, w jakim okresie poczynione przez Spółkę nakłady będą przyczyniać się do uzyskiwania przychodów w kolejnych latach podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka eksploatuje składowisko odpadów Żelazny Most, którego jest właścicielem, położone na obszarze różnych jednostek samorządu terytorialnego, będące jedynym miejscem deponowania odpadów z flotacji dla wszystkich kopalń Spółki. Stanowi ono kluczowe ogniwo technologiczne, bez którego produkcja metali przez Spółkę byłaby niemożliwa.

Z uwagi na ograniczone możliwości składowania odpadów w górę, Spółka przewiduje rozbudowę tego składowiska poprzez zwiększenie powierzchni składowania. W bliskim sąsiedztwie składowiska znajduje się droga publiczna, będąca drogą wojewódzką, na której odbywa się obecnie wzmożony ruch kołowy, co może stanowić zagrożenie dla stabilności składowiska.

Jak wskazał Wnioskodawca, mając na uwadze konieczność zapewnienia bezpieczeństwa bieżącej eksploatacji i dalszej rozbudowy składowiska oraz przewidywany negatywny wpływ zwiększenia natężenia ruchu w ciągu drogi wojewódzkiej zaistniała konieczność odsunięcia ruchu kołowego na drodze sąsiadującej ze składowiskiem, poprzez budowę nowej drogi. W związku z tym, Spółka podjęła decyzję o uczestnictwie w kosztach budowy nowego odcinka drogi wojewódzkiej realizowanej przez organ samorządowy.

Spółka zawarła bądź zawrze z organem samorządowym porozumienia, w których zobowiązała / zobowiąże się dofinansować budowę nowego odcinka drogi wojewódzkiej poprzez przekazanie na rzecz organu samorządowego środków pieniężnych na pokrycie kosztów dotyczących:

1. nabycia dokumentacji technicznej (projektu budowlanego, projektu wykonawczego. specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych) oraz części kosztowej wraz z uzyskaniem decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej,
2. sfinansowanie odszkodowań za przejęcie nieruchomości pod budowę drogi i wykonania operatów szacunkowych dla określenia wartości przejmowanych działek,
3. partycypacji w kosztach budowy odcinka drogi.
   
   

Z treści wniosku wynika również, iż Spółce nie przysługuje i nie będzie przysługiwał żaden tytuł prawny do terenów przeznaczonych pod budowę nowego odcinka drogi.

Ponadto w uzupełnieniu Spółka wskazała, iż na przedmiotowym składowisku deponowane są wyłącznie odpady, które powstają w trakcie procesu technologicznego stosowanego przez Spółkę i ewentualne ograniczenie możliwości ich deponowania powodować będzie ograniczenie możliwości produkcji, a w konsekwencji generowanie przychodów ze sprzedaży. Wnioskodawca podkreślił również, że ww. wydatki ponoszone są w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów, gdyż Spółka zainteresowana jest szybkim odsunięciem od składowiska drogi wojewódzkiej, na której wzmożony ruch może zagrażać bezpieczeństwu składowiska.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, iż finansowanie przez Spółkę budowy nowego odcinka drogi wojewódzkiej wynika z zapisów art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. Nr 267 poz. 2251 ze zm.) stanowiącym, że: „Budowa przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona dróg publicznych mogą być realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, w tym w ramach partnerstwa publiczno – prywatnego”.

Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki które Spółka poniesie na budowę nowego odcinka drogi wojewódzkiej poprzez przekazanie na rzecz organu samorządowego środków pieniężnych na pokrycie kosztów dotyczących nabycia dokumentacji technicznej (projektu budowlanego, projektu wykonawczego, specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych) i części kosztowej wraz z uzyskaniem decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, sfinansowanie odszkodowań za przejęcie nieruchomości pod budowę drogi i wykonania operatów szacunkowych dla określenia wartości przejmowanych działek oraz partycypacji w kosztach budowy odcinka drogi można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki. Spełnione bowiem zostają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z możliwością osiągania w przyszłości przychodów oraz zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Odnosząc się natomiast do kwestii potrącalności ww. wydatków, należy stwierdzić, iż ww. wydatki, które poniesie Wnioskodawca, należy kwalifikować do kosztów „pośrednich”, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty „pośrednie”) to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie tut. Organu, stosownie do art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe wydatki, które poniesie Spółka na budowę nowego odcinka drogi wojewódzkiej poprzez przekazanie na rzecz organu samorządowego środków pieniężnych na pokrycie kosztów winny być potrącalne w dacie poniesienia.

Reasumując powyższe, wskazane we wniosku (pkt 1, 2 i 3) wydatki, jakie Spółka poniesie na dofinansowanie budowy nowego odcinka drogi publicznej realizowanej przez organ samorządowy stanowiące „pośrednie” koszty uzyskania przychodów, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków - stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy dodać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.