POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 11 lutego 2005 r.(wpływ – 15 luty 2005 r.), uzupełnionego pismem z dnia 9 marca 2005 r (wpływ – 11 marzec 2005 r.), o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

- postanawiam uznać stanowisko zawarte we wniosku za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 11 lutego 2005 r. Inspekcja Weterynaryjna jako płatnik wystąpiła z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że lekarze weterynarii nie będący pracownikami inspekcji, wyznaczeni w drodze decyzji administracyjnej, wykonują zlecone zadania Inspekcji Weterynaryjnej na podstawie umowy zawartej w trybie art. 16 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287)

Zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywane czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii (Dz. U. Nr 178, poz. 1837) wynagrodzenie tych osób obejmuje:

1. część podstawową, której wysokość ustala się według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia,
2. zwrot udokumentowanych kosztów

• dojazdu,
• użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych.

Zdaniem Inspekcji opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszystkie elementy należnego wynagrodzenia za wykonywane czynności przez lekarzy weterynarii, po odliczeniu 20% kosztów uzyskania przychodu. Natomiast zwrot kosztów dojazdu nie jest ewidencjonowany przez zleceniobiorców w książce przebiegu przejechanych kilometrów.

Pytanie dotyczyło czy w przypadku rozliczania wynagrodzenia z tytułu umów zleceń zawartych przez Powiatowego Lekarza Weterynarii z lekarzami weterynarii wyznaczonymi do wykonywania czynności urzędowych w imieniu powiatowego lekarza weterynarii należy:

• do podstawy opodatkowania liczyć całość należności po odliczeniu 20% kosztów uzyskania przychodu,
• podatek naliczyć tylko od kwoty wynagrodzenia podstawowego pomniejszonego o 20% kosztów uzyskania przychodu i zwrócić całość poniesionych kosztów leków, dojazdów i materiałów medycznych,
• czy zwrócić całość poniesionych kosztów leków, dojazdów i materiałów medycznych a podatek naliczyć tylko od kwoty wynagrodzenia podstawowego bez pomniejszania jej o stawkę 20% kosztów uzyskania przychodu,
• czy zwrot dojazdu powinien być ewidencjonowany w książce przebiegu przejechanych kilometrów.

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), działalność wykonywana osobiście została wymieniona w art. 10 ust. 1 pkt 2 jako jedno ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Katalog przychodów kwalifikujących się do tego źródła przychodu został sprecyzowany w art. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym w ust. 1 pkt 6 powołanego przepisu za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody osób, którym organ administracji państwowej lub samorządowej zlecił wykonanie określonych czynności.

W związku z tym przychody lekarzy weterynarii wyznaczonych w drodze decyzji administracyjnych do wykonania określonych zadań należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Generalną zasadą przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest powszechność opodatkowania, która została wyrażona w sposób bezpośredni w art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy, oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16b ustawy o podatku dochodowym wolne od podatku dochodowego są diety i należności za czas podróży służbowej pracownika i podróży osoby nie będącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym zwolnienie dla osoby nie będącej pracownikiem stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W odniesieniu do tej kategorii podatników pojęcia podróż, nie można utożsamiać z pojęciem podróż służbowa użytym w odniesieniu do pracowników. W związku z tym należy stwierdzić, iż pojęcie podróż obejmuje zarówno jazdy lokalne jak i jazdy zamiejscowe. W rezultacie należności stanowiące zwrot kosztów używania przez lekarzy weterynarii wyznaczonych w drodze decyzji administracyjnych do realizacji określonych zadań, pojazdów samochodowych, stanowiących ich własność, w celu odbycia podróży, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych . Należy zwrócić uwagę, że ze zwolnienia korzystają jedynie należności do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990), która stosownie do brzmienia § 5 ww. rozporządzenia ustalana jest jako iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawek za jeden kilometr.

W związku z powyższym wolna jest od podatku dochodowego od osób fizycznych kwota otrzymana za czas podróży służbowej poza jazdami lokalnymi, jak również nie stanowi przychodu zwrot poniesionych kosztów związanych z zużyciem produktów leczniczych, weterynaryjnych i wyrobów medycznych. Oznacza to, że płatnik powinien obliczyć zaliczkę po uwzględnieniu zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu od dochodu, który stanowi wynagrodzenie podstawowe.

Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny opisany w piśmie i zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym na dzień udzielenia odpowiedzi.

Jednocześnie wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest dla płatnika wiążąca. Jeżeli jednak płatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia. Interpretacja ta jest bowiem wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, o czym stanowi art. 14b § 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 cyt. wyżej ustawy Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.