POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 – tekst jednolity) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 13.04.2005r. (data wpływu do tutejszego Urzędu Skarbowego 13.04.2005r.)

Postanawia

- uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż zawarła umowę użytkowania gruntu na okres 16 lat. Na tym gruncie zostało zbudowane centrum handlowe, które następnie jest dzierżawione także na okres 16 lat. Z tytułu użytkowania gruntu zapłaciła ryczałtowe wynagrodzenie w dwóch ratach w pierwszym roku działalności za cały okres 16 lat. Z tytułu umowy dzierżawnej Spółka jest uprawniona do otrzymywania czynszu dzierżawnego. Czynsz stanowi równowartość w PLN kwoty w EUR i jest płatny kwartalnie w terminach i kwotach określonych w umowie za cały okres obowiązywania umowy. Spółka nie uzyskuje przychodów z innych źródeł.

W związku z tym Spółka prosi o potwierdzenie:

Czy zapłata zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu użytkowania gruntu z góry za cały okres użytkowania stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia...

Naczelnik Drugiego MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami informuje co następuje:

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Należy jednak pamiętać, iż aby poniesiony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu w/w przepisu musi występować związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy poniesionym przez Spółkę wydatkiem a uzyskanym z tego tytułu przychodem.

Natomiast kwestie związane z przypisaniem kosztów do właściwego okresu podatkowego reguluje przepis art. 15 ust. 4 w/w ustawy. Z normy prawnej zawartej w tym przepisie wynika, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.Przepis ten nie stanowi jednak samoistnej podstawy do uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu, lecz reguluje jedynie zasadę uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodów danego roku podatkowego.

Zasadą jest, iż ustalając koszty uzyskania przychodów należy mieć na uwadze, że kosztami uzyskania przychodów są te koszty, które dotyczą danego roku podatkowego, to znaczy:

- koszty poniesione w danym roku podatkowym i wiążące się z przychodami danego roku podatkowego,

- koszty poniesione w latach poprzednich, lecz dotyczące przychodów danego roku,

- koszty (ściśle określone co do rodzaju i kwoty), które zostały zarachowane, chociaż ich faktycznie jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się faktycznie do przychodów danego roku.

Dopiero, gdy nie zostanie spełniony żaden z w/w warunków koszty uzyskania przychodów można potrącić w roku w którym je poniesiono o ile spełniają warunki określone przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.Zgodnie z powyższą zasadą określoną w art. 15 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. koszty bezpośrednio związane z przychodem i poniesione w celu uzyskania tego przychodu można potrącić w roku podatkowym, w którym przychód ten wystąpił albo – racjonalnie oceniając powinien wystąpić. Generalnie bowiem w przypadku kosztów bezpośrednich dla możliwości ich odniesienia w ciężar kosztów uzyskania przychodów nie jest istotny rok, w którym koszt ten został poniesiony, ale jego ścisły związek z przychodem – co ma miejsce w przedmiotowej sytuacji.

Niesłuszne jest tym samym stanowisko Podatnika, iż przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie tylko w przypadku gdy mamy do czynienia z kosztem odnoszącym się do przychodów jednego roku podatkowego innego niż ten, w którym koszty zostały poniesione. Przepis ten wyraźnie bowiem przewiduje możliwości rozliczania kosztów w czasie oraz rozdzielania ich na poszczególne lata podatkowe.

W przedstawionej sytuacji Spółka poniosła koszty związane z użytkowaniem gruntu przez okres 16 lat, dzięki którym osiąga przychody z tytułu dzierżawy wybudowanego na tym gruncie centrum handlowego również w 16 – letnim okresie. Przychód z tytułu czynszu dzierżawnego określony jest w kwotowo w umowie i płatny kwartalnie za cały okres obowiązywania umowy – jest więc konkretnie określony w każdym roku, co oznacza, że przychód z tytułu dzierżawy jest corocznie znany. Występuje więc bezpośredni związek pomiędzy poniesionymi kosztami a przychodami, gdyż są one ściśle związane z działalnością Spółki.

Spółka ma bowiem możliwość przypisania poniesionych przez nią jednorazowo w danym roku podatkowym wydatków związanych z użytkowaniem gruntu do przychodów tego roku podatkowego w którym osiągnęła konkretny przychód z tytułu dzierżawy przedmiotowego centrum handlowego.

W związku z powyższym zapłata przez Spółkę zryczałtowanego wynagrodzenia w dwóch ratach w pierwszym roku działalności za cały 16 – letni okres obowiązywania umowy użyczenia gruntu nie stanowi w całości kosztu uzyskania przychodu w momencie jego dokonania.

W przedstawionej sytuacji koszt ten należy przypisać i potrącić proporcjonalnie w tym roku podatkowym, w którym Spółka osiąga przychód z tytułu dzierżawy centrum handlowego – jako koszty poniesione w latach poprzednich lecz dotyczące danych lat podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego MUS postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, składane za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.