DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 2, art. 207 i 239 oraz art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 poz. 60 jednolity tekst z 2005r.) oraz zgodnie z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 11.03.04r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) w związku z wniesionym zażaleniem z dnia 19.04.05r. na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 6.04.05r. nr 1472/RPP1/443-194/2005/JJ w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego zgodnie z którym uznano stanowisko strony za nieprawidłowe – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanowił

-uchylić zaskarżone postanowienie w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 23.02.2005r. Strona zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. We wniosku Strona zawarła prośbę o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego oraz o potwierdzenie poprawności zajętego stanowiska w przedstawionym stanie faktycznym tj. wskazania miejsca opodatkowania VAT-em czynności polegających na szeroko pojętej reklamie produktów leczniczych. W zakres świadczonych przez Stronę usług wchodzi:

- reklama produktów leczniczych w punktach sprzedaży, podczas imprez masowych, konferencji, sympozjów itp., inne działania reklamowe pozamedialne;

- organizacja akcji reklamowych i informacyjnych w mediach elektronicznych i tradycyjnych, reklama prasowa;

- organizacja konferencji, sympozjów, kongresów, sponsorowanie udziału lekarzy w tych spotkaniach, organizacja i finansowanie programów lojalnościowych;

- organizacja wykładów na temat chorób i metod leczenia;

- zbieranie informacji o produktach zleceniodawcy.

We wniosku strona nie zawarła klasyfikacji PKWiU dla świadczonych usług.

Zadaniem strony świadczone przez nią usługi powinny być opodatkowane w miejscu siedziby usługobiorcy tj. w Holandii i przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze świadczeniem usług.

W postanowieniu z dnia 6.04.05r. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, iż nie znalazł podstaw prawnych pozwalających na określenie innego niż terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca świadczenia wykonywanych przez stronę usług. W związku powyższym odliczenie podatku naliczonego przysługuje stronie na ogólnych zasadach.

Strona złożyła zażalenie z dnia 19.04.05r. wnosząc o zmianę w/w postanowienia z dnia 6.04.05r. Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W zażaleniu Strona nie zgadza się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego zawartym w/w postanowieniu. Zdaniem Strony zaskarżone postanowienie narusza przepisy prawa tj. art. 8 ust. 3 w/w ustawy o VAT. Według Strony z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT nie wynika obowiązek wskazywania i posługiwania się przez podatnika klasyfikacją statystyczną aby rozstrzygnąć jakie jest miejsce opodatkowania wykonywanych czynności. Obowiązek taki istnieje jedynie w sytuacji gdy przepisy ustawy o VAT odwołują się do klasyfikacji statystycznych usług pod konkretnym symbolem PKWiU. Natomiast przepisy art. 27 ust. 3 i art. 27 ust. 4 pkt 2 w/w ustawy o VAT, których zastosowanie jest przedmiotem zapytania Strony, nie odwołują się do konkretnej klasyfikacji statystycznej usług reklamowych. Oznacza to, iż zgodnie z wolą ustawodawcy dla potrzeb określenia sposobu opodatkowania usług reklamowych nie jest konieczna klasyfikacja świadczonych usług reklamowych pod konkretnym symbolem PKWiU. Ustawa o VAT nie zwiera w słowniczku ustawowym odrębnej definicji czynności reklamy, nie odwołuje się też w tym zakresie do innego aktu prawnego. Zakres pojęcia „usługi reklamowe", jaki należy uznać za obowiązujący także dla potrzeb polskiej ustawy o VAT, został wypracowany na gruncie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zdaniem Strony zakres czynności podejmowanych przez Nią w ramach świadczonych usług pozwala na stwierdzenie, iż są to czynności mieszczące się w zakresie pojęcia „usługi reklamowe", ugruntowanym na poziomie wspólnoty.

Wprowadzona przez ETS definicja usług reklamowych jest znacznie szersza od zakresu czynności wchodzących w skład usług reklamowych w rozumieniu PKWiU (zgodnie z sekcją 74.4 PKWiU, pod pojęciem usługi reklamowe rozumie się takie czynności jak np. sprzedaż lub dzierżawa miejsca lub czasu na reklamę, usługi planowania, opracowywania i zamieszczania reklam itp.). W efekcie, na gruncie praktyki stosowanej we Wspólnocie , jako usługi reklamowe traktowane są nie tylko usługi agencji reklamowych czy domów medialnych, ale również czynności podejmowane przez różnego rodzaju podmioty gospodarcze, prowadzące w sposób usługowy działania mające na celu wypromowanie oraz wzrost sprzedaży produktów zlecającego. Ponadto strona podnosi, iż podejmowane przez Nią działania w ramach usług związanych z reklamą leków wchodzą w zakres działalności klasyfikowanej jako reklama produktu leczniczego w rozumieniu art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego (Dz. U. Nr 53 z 2004r. poz. 533 ze zm.). Dlatego zdaniem Strony świadczone przez nią usługi są usługami reklamy a w przypadku świadczenia ich na rzecz podmiotu zagranicznego powinny podlegać opodatkowaniu w miejscu, gdzie zagraniczny zleceniodawca posiada siedzibę tj. w Holandii. Z uwagi na powyższe Strona wnosi jak na wstępie.

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnia:

Organ odwoławczy może uchylić w całości postanowienie organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę, organ odwoławczy wskazuje okoliczności faktyczne, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

Zgodnie z art. 14a § 2 w/w ordynacji podatkowej, podatnik składając wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego obowiązany jest do przedstawienia w sposób wyczerpujący stanu faktycznego. Z uwagi na fakt, iż wniosek w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego winien zawierać wyczerpujący stan faktyczny a w przedmiotowej sprawie wniosek Strony wg Naczelnika Urzędu nie spełniał tych kryteriów to pismem z dnia 11.03.05r. wezwano stronę o uzupełnienie wniosku o klasyfikację statystyczną. W/w wezwaniu stwierdzono, iż Naczelnik na podstawie wniosku z dnia 22.03.05r. nie ma możliwości dokonania prawidłowej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Powyższe wezwanie zawierało pouczenie, iż w przypadku nie wniesienia uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania wniosek strony zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia. Strona na powyższe wezwanie wniosła odpowiedź z dnia 22.03.05r. w której wyjaśniła, iż ustawa o VAT nie odwołuje się do konkretnego symbolu PKWiU określając w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT miejsce świadczenia usług reklamy a świadczone usługi mieszczą się pod pojęciem usług reklamy w rozumieniu art. 52 w/w ustawy prawo farmaceutyczne dlatego wg Strony złożony wniosek z dnia 23.02.05r. nie wymaga uzupełnień, gdyż spełnia wszelkie warunki art. 14a § 2 ordynacji podatkowej. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej prowadząc przedmiotowe postępowanie organ pierwszej instancji był niekonsekwentny, gdyż nie wydał rozstrzygnięcia zgodnego z pouczeniem w wezwaniu z dnia 11.03.05r. tj. nie pozostawił wniosku bez rozpatrzenia lecz rozpoznał wniosek merytorycznie. W rozstrzygnięciu powołując się na klasyfikację statystyczną usług wykonywanych przez inny podmiot i skierowaną do innego podmiotu (ale „usług o charakterze zbliżonym do wykonywanych przez stronę") Naczelnik Urzędu stwierdził, iż z tej klasyfikacji wynika, że wykonywane przez Stronę usługi nie są klasyfikowane przez Urząd Statystyczny jako usługi reklamy ale jako „usługi pośrednictwa komercyjnego" PKWiU 74.87.14-00.00. Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej nie zasadne jest powoływanie się przez Naczelnika Urzędu w zaskarżonym postanowieniu na klasyfikację statystyczną dokonaną przez uprawiony organ ale dotyczącą jedynie usług zbliżonych do tych jakie wykonuje strona. Skoro dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego Naczelnik uznał, iż do udzielenia odpowiedzi na zapytanie Strony niezbędne jest posiadanie klasyfikacji statystycznej wykonywanych przez Stronę usług (mimo, iż w wypadku usług reklamowych ustawodawca nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych) a według strony nie zachodziła taka konieczność to zdaniem Dyrektora Naczelnik nie miał uprawnień do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z usługami reklamowymi (nie zostało bowiem ustalone jakie usługi wykonuje podatnik). Ponadto udzielając odpowiedzi w zakresie miejsca świadczenia wykonywanych przez Stronę usług nie powołano w zaskarżonym postanowieniu podstawy prawnej zgodnie z którą miejscem świadczenia usług wykonywanych przez Stronę jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Z uwagi na fakt, iż na podstawie art. 127 w/w ordynacji podatkowej postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne to biorąc pod uwagę wymogi art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 w/w ordynacji podatkowej rozpatrzenie przedmiotowej sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego przez organ pierwszej instancji w omówionej powyżej części. Każda sprawa powinna być bowiem nie tylko rozstrzygnięta, ale i rozpoznana przez dwa organy administracji różnych stopni. Biorąc pod uwagę fakt, iż wydając przedmiotowe postanowienie Naczelnik Urzędu Skarbowego nie zebrał materiałów niezbędnych udzielenia odpowiedzi na wniosek Strony konieczne jest zatem przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w tej części, dlatego należało postanowić jak w sentencji.