P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1, § 3, § 4 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu postanawia, że stanowisko Spółki w sprawie interpretacji art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze. zm.) dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów roku 2004 zapłaconych należności za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres od lipca 2001 r. do października 2004 r. - jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 2 lutego 2005 r. podatnik pismem z dnia 28.01.2005 r. zwrócił się z zapytaniem, czy zapłacona w 2004 r. należność za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres od lipca 2001 r. do października 2004 r. może być w całości zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych roku 2004.
Z pisma wynika że Spółka w dniu 05.11.2004 r. zawarła umowę na dzierżawę gruntów z Zakładem Leśnym. Przed zawarciem tej umowy w okresie od lipca 2001 r. do października 2004 r. Spółka zajmowała tą nieruchomość jako część trasy zjazdowej. Zajęcie nastąpiło wskutek pomyłki w granicach działek gdyż Spółka posiada nieruchomości sąsiadujące z działkami Zakładu Leśnego. Po ustaleniu tych faktów Zakład Leśny obciążył Spółkę tytułem czynszu dzierżawnego za bezumowne korzystanie z ich gruntów. Należność ta została zapłacona na podstawie faktury VAT w 2004 r.

Jednostka swoje stanowisko uzasadnia treścią art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który dopuszcza możliwość zaliczenia w ciężar kosztów 2004 r. zapłacony czynsz, gdyż wydatek ten został poniesiony i zarachowany w roku 2004, a jego wcześniejsze poniesienie lub zarachowanie w okresie od lipca 2001 r. do października 2004 r. nie było możliwe z uwagi na to, że strony nie posiadały informacji o fakcie zajęcia nieruchomości.

Stanowisko Spółki jest prawidłowe.

W zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów, ma zastosowanie przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (jednolity tekst Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) który określa istotę kosztów jako wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Zasady dotyczące daty potrącenia wydatków, które w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszt uzyskania przychodów, określa art. 15 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w roku podatkowym, którego dotyczą, tj, są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe: w tym przypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione.
Jak wynika z powołanego przepisu art. 15 ust. 4 od zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym którego dotyczą jest jeden wyjątek, tj. gdy zarachowanie kosztu w danym roku było niemożliwe, wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym został faktycznie poniesiony.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
- w dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.