POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst z dnia 4 stycznia 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 10.02.2005 roku (wpływ do Urzędu 11.02.2005 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług odnośnie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% z tytułu eksportu towarów

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Stan faktyczny:

W 10/2004 Spółka dokonała sprzedaży eksportowej na rzecz kontrahenta zagranicznego. Transport towarów odbywał się drogą lądową. Urzędem celnym wyprowadzenia był węgierski Urząd Celny. W m-cu 10/2004 i 11/2004 Spółka nie dysponowała dokumentem potwierdzającym opuszczenie towarów poza obszar Wspólnoty.

Ze względu na zaginięcie karty 3 dokumentu SAD, Spółka otrzymała n/w dokumenty potwierdzające wywóz towarów:

• kserokopię kart 1 SAD-u, potwierdzoną "za zgodność z oryginałem" przez polski Urząd Celny
• kopię karnetu TIR (na karnecie jest opis eksportowanego towaru), którego numer widnieje na dokumencie SAD z oryginalną pieczątką węgierskiego Urzędu Celnego
• pismo wystawione przez Komendanta Węgierskiego Urzędu Celnego i jego tłumaczenie.

Pytanie:

Czy dysponując wymienionymi powyżej dokumentami, Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% jako eksport towarów...

Stanowisko podatnika:

Zdaniem podatnika, w/w dokumenty uprawniają do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tyt. eksportu towarów.

Ocena prawna:

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, pod pojęciem eksportu rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza teren Wspólnoty. Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Przepisy ustawy nie wskazują szczegółowo formy potwierdzenia, jednak dokument ten powinien być sporządzony w formie określonej przepisami prawa, stanowiąc dokument urzędowy, będący dowodem tego co zostało w nim stwierdzone. W praktyce dokument ten musi być zgodny z zasadami VI Dyrektywy, która w tym zakresie (art. 15. 2) stanowi, że dowodem wywozu jest faktura lub inny zastępujący ją dokument, potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione ze Wspólnoty.

W myśl przepisów wspólnotowych, w przypadku towarów wywożonych transportem drogowym, urzędem celnym wyprowadzenia (wyjścia) jest ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty.

Zasady dokumentowania pisemnych zgłoszeń celnych do procedury wywozu oraz potwierdzenia faktycznego wyprowadzenia poza teren Wspólnoty od dnia 1 maja 2004 roku regulują wprost przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 roku ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992) oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2554/93 z dnia 2 lipca 1993 roku ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993). W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe, kwestia ta jest regulowana postanowieniami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 roku w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94, poz. 902).

Istota procedury wywozu sprowadza się do wyprowadzenia towarów wspólnotowych poza obszar celny Unii Europejskiej. W przypadku Polski, pisemne zgłoszenie celne do procedury wywozu powinno być dokonane we właściwym urzędzie celnym (tzw. urzędzie celnym wywozu) z zastosowaniem dokumentu SAD składającego się z kart. 1, 2 i 3. Urzędem tym, zgodnie z zasadą wynikającą ze Wspólnotowego Kodeksu Celnego (art. 161 ust. 5), jest urząd celny właściwy ze względu na siedzibę osoby dokonującej wywozu lub ze względu na miejsce, gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego.

W przypadku dokonania zgłoszenia celnego z zastosowaniem kart 1, 2 i 3 dokumentu SAD, obieg w/w kart jest następujący:

• karta 1 przeznaczona jest dla urzędu celnego, w którym nastąpiło dokonanie zgłoszenia celnego,
• karta 2 służy do celów statystycznych,
• karta 3 przeznaczona jest dla zgłaszającego. Po załatwieniu formalności w urzędzie celnym wywozu, karta ta jest wydawana zgłaszającemu, celem dostarczenia jej wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia. Urząd ten nadzoruje faktyczny wywóz towarów poza obszar Wspólnoty i dokonuje potwierdzenia, że towary opuściły obszar Unii Europejskiej. Potwierdzenie wywozu następuje poprzez umieszczenie przez funkcjonariusza celnego na odwrocie kart 3 SAD pieczęci wskazującej datę i nazwę urzędu celnego.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego oraz dokumentów załączonych do pisma wynika, że Spółka dokonała wywozu towarów poza teren Wspólnoty dokonując zgłoszenia celnego z zastosowaniem kart 1, 2 i 3 dokumentu SAD, urzędem celnym wywozu jest Urząd Celny w Gdyni, urzędem celnym wyprowadzenia (wyjścia) jest Urząd Celny w Gyula (Węgry). Zatem właściwym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru i uprawniającym do zastosowania stawki podatku VAT 0% jest karta 3 dokumentu SAD zawierająca potwierdzenie wywozu towaru poza teren Wspólnoty w postaci pieczęci wskazującej datę i nazwę Urzędu Celnego w Gyula.

Spółka dołączyła do wniosku następujące dokumenty:

• potwierdzoną za zgodność z oryginałem kartę 1 SAD, która stanowi jedynie potwierdzenie dokonania zgłoszenia celnego w urzędzie celnym wywozu, nie potwierdza natomiast wywozu towaru poza obszar Wspólnoty.
• uwierzytelnioną kopię dokumentu TIR, który to dokument w świetle powołanych wyżej przepisów celnych nie stanowi dokumentu potwierdzającego eksport.

Zatem w ocenie tut. organu podatkowego, wyżej wymienione dokumenty nie stanowią urzędowego, określonego przepisami prawa potwierdzenia wywozu towaru poza teren Wspólnoty.

W tej sytuacji należy uznać, że stanowisko podatnika przedstawione w piśmie z dnia 10.02.2005 roku jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik tut. Urzędu wskazuje, że w przypadku, gdy zgłaszający utraci dokument celny potwierdzający wywóz towaru poza teren Wspólnoty, może on wystąpić do organów celnych (m.in. do urzędu celnego, w którym nastąpiło zgłoszenie towaru do procedury wywozu) o wydanie zaświadczenia o wyprowadzeniu towarów poza obszar celny Wspólnoty. Zgodnie przepisami art. 73 ustawy z dnia 19 marca 2004 roku Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) do wydawania zaświadczeń stosuje się odpowiednio przepisy działu VIIIa ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa. W myśl uregulowań zawartych w art. 194 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Zatem zaświadczenie wydane przez Urząd Celny, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty jest dokumentem spełniającym warunki określone w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług i daje podstawę do zastosowania stawki podatku 0% z tytułu sprzedaży eksportowej.